سوال
ما از زندگی یوحنای رسول چه درسی می گیریم؟
جواب
یوحنای رسول نویسنده انجیل یوحنا و سه نامه اول، دوم و سوم یوحنا و کتاب مکاشفه است. یوحنا در گروه شاگردان عیسی مسیح قرار داشت و همراه پطرس و یعقوب این امتیاز به او داده شده بود که در رویداد تجلی عیسی مسیح و دیدار با موسی و الیاس حضور داشته باشد (متی فصل 17 آیه های 1-9). اهمیت او در گروه دوازده نفره رسولان با رشد ایمانی او بیشتر شد و پس از مصلوب شدن مسیح به یک ستون در کلیسای اورشلیم تبدیل شد (غلاطیلن فصل 2 آیه 9)، او همراه با پطرس خدمت کرد (اعمال رسولان فصل 3 آیه 1، فصل 4 آیه 13، فصل 8 آیه 14)، و در نهایت رومی ها او را به جزیره پطموس تبعید کردند و در آنجا با دریافت رویاهای شگفت انگیز از طرف خداوند کتاب مکاشفه را نوشت.
یوحنا رسول برادر یعقوب یکی دیگر از دوازده شاگرد مسیح است. عیسی مسیح آن دو را «بوآنجرز» به معنی پسران رعد نامید، از این رو به نکته کلیدی شخصیت یوحنا پی می بریم. هر دو برادر بسیار مشتاق، پرشور و بلند پرواز بودند. او در روزهای اولی که با عیسی مسیح بود رفتاری عجولانه، بی پروا، تند و خشن داشت. او را در مرقس فصل 9 می بینیم که اجازه بیرون کردن ارواح پلید در نام عیسی مسیح را به یک مرد نمی دهد چون آن مرد در گروه دوازده شاگرد نبود )مرقس فصل 9 آیه های 38-41). عیسی مسیح به آرامی به او تذکر می دهد و می گوید نه، اين كار را نكنيد، چون كسی كه به اسم من معجزه‌ای می‌كند، مخالف من نيست. در لوقا فصل 9 آیه های 51-55، این برادران را می بینیم که درخواست نزول آتش از آسمان و از بین بردن سامری هایی را دارند که عیسی مسیح را نپذیرفتند. عیسی مسیح باز هم آن دو را برای ناشکیبایی و نداشتن عشق واقعی برای گمگشتگان سرزنش کرد. اشتیاق یوحنا برای عیسی مسیح تحت تاثیر ذات بلند پرواز او قرار گرفته بود، این ویژگی یوحنا در درخواست او از عیسی مسیح (از طریق مادرش) دیده می شود، یوحنا از عیسی مسیح در خواست کرد که این دو برادر در پادشاهی خدا در دست راست و چپ او بنشینند، این درخواست یک شکاف موقتی بین آنها و دیگران شاگردان به وجود آورد (متی فصل 20 آیه های 20-24، مرقس فصل 10 آیه های 35-41).
یوحنا شور و هیجان جوانی را پشت سر گذاشت، رشد کرد و بالغ تر شد. او به این نتیجه رسید که بزرگ بودن نیازمند فروتنی است. یوحنا تنها انجیلی است که شستن پای شاگردان توسط مسیح در آن ثبت شده است (یوحنا فصل 13 آیه های 1-16). این کار خدمتکارانه مسیح تاثیر زیادی روی یوحنا گذاشته بود. عیسی مسیح در زمان مصلوب شدن تا اندازه ای به این مرد جوان اعتماد داشت که مسئولیت نگهداری مادرش را بر عهده او گذاشت و یوحنا نیز آن کار را با جدیت انجام داد. از آن روز به بعد یوحنا با او مانند مادرش خودش رفتار کرد (یوحنا فصل 19 آیه های 25-27). درخواست عجولانه یوحنا برای داشتن یک جایگاه خاص در پادشاهی خداوند، عشق و تواضعی را در او به وجود آورد که به ویژگی خدمت او به مسیح منتهی شد. او همچنان شجاع و بی باک باقی ماند، اما شور و حرارت او با تواضعی که از عیسی مسیح فرا گرفت متعادل شد.
اشتیاق یوحنا برای خدمت به دیگران و رنجی که در راه انجیل کشید باعث شد تا بتواند روزگار سخت تبعید در جزیره پطموس را تحمل کند، جایی که بر اساس منابع معتبر تاریخی در غار زندگی میکرد و از عزیزانش جدا شده بود، با او با بی رحمی رفتار می شد و همواره مورد سرزنش قرار می گرفت. او در ابتدای کتاب مکاشفه که با الهام از روح القدس نوشته است خودش را اینگونه توصیف می کند، « اين نامه را برای شما می‌نويسم، مانند شما در راه خداوند رنج می‌كشم. اما او به ما صبر و تحمل عطا فرموده و ما را در ملكوت خود سهيم نموده است» (مکاشفه فصل 1 آیه 9). او یاد گرفت که فراتر از رنج های زمینی شکوه آسمانی است، شکوهی که منتظر همه کسانی است که رنج در راه خدا را صبورانه تحمل می کنند.
یوحنا مشتاقانه پیام انجیل را به همه اعلام می کرد. هیچ کسی در کتاب مقدس، به جز عیسی مسیح، به این اندازه در مورد مفهوم حقیقت حرف نزده است. او از اعلام پیام انجیل به دیگران و دیدن زندگی ایمانی آنها لذت می برد (سوم یوحنا فصل 1 آیه 4). او بیشتر از همه کسانی را محکوم می کرد که حقیقت را تحریف می کنند و باعث گمراهی دیگران می شوند، مخصوصا کسانی که ادعا می کنند ایماندار هستند (اول یوحنا فصل 2 آیه 4). شور و اشتیاق یوحنا برای حقیقت او را نگران کسانی می کرد که توسط معلمان دروغین گمراه شده بودند، اکثر کتاب اول یوحنا درباره این هشدارها است. او در ضد مسیح و پیامبران دروغین خواندن کسانی که حقیقت را تحریف می کردند تردیدی نداشت، حتی به آنها می گفت که ذات شیطانی دارند (اول یوحنا فصل 2 آیه های 18، 26، فصل 3 آیه 7؛ فصل 4 آیه های 1-7).
یوحنا در عین حال «رسول عشق» نیز نامیده میشد، او در انجیل خودش را به عنوان «کسی که مسیح را دوست دارد» معرفی می کند (یوحنا فصل 13 آیه 23، فصل 20 آیه 2، فصل 21 آیه 7، فصل 21 آیه 20). او به شکل کسی که در شام آخر سرش را روی شانه مسیح گذاشته به تصویر کشیده می شود و این موضوع احتمالا نشان دهنده این مطلب نیز می باشد که یوحنا جوان ترین شاگرد در بین دوازده تن بود. او در نامه اول خود خدا را محبت معرفی می کند و محبت و عشق ما به یکدیگر را اظهار عشق خداوند به ما می داند ( اول یوحنا فصل 3؛ فصل 4 آیه های 7-21). نامه کوتاه دوم او سرشار از بیان محبت به اطرافیانش است. او این نامه را خطاب به گروهی از ایمانداران می نویسد که آنها را دوست دارد و ایشان را تشویق می کند که با پیروی از دستورات مسیح به یکدیگر محبت کنند (دوم یوحنا فصل 1 آیه 1، 5-6). یوحنا در اول و دوم یوحنا مخاطبان خود را چندین مرتبه به عنوان «عزیزان من» خطاب می کند.
زندگی یوحنا چندین درس کاربردی برای زندگی ما دارد. اول اینکه، اشتیاق برای حقیقت باید همیشه با عشق به دیگران متعادل شود. این اشتیاق بدون تعادل می تواند به تندی و قضاوت گرایی تبدیل شود. برعکس آن هم وجود دارد، عشق و محبت زیادی که توانایی تشخیص حقیقت از خطا را می گیرد نیز اشتباه است. همانطوری که یوحنا در مسیر بلوغ ایمانی خود این موارد را یاد گرفت، ما هم اگر حقیقت را با عشق و محبت اعلام کنیم، همراه با مخاطبان خودمان «به تدریج در هر امری مانند مسيح شويم كه سر كليسا می‌باشد» (افسسیان فصل 4 آیه 15).
دوم اینکه، اعتماد و شجاعتی که همراه با عشق و لطف نباشد می تواند به سرعت به غرور و خودخواهی تبدیل شود. اطمینان و اعتماد خوب است اما بدون تواضع به اعتماد به نفسی تبدیل می شود که می تواند ما را به سمت خودپرستی و حس خاص بودن بکشاند. وقتی این اتفاق می افتد شهادت ایمانی ما کم رنگ خواهد شد و دیگران فردی را در ما می بینند که نمی خواهند باشند. ما نیز مانند یوحنا اگر می خواهیم به یک شاهد و گواه موثر برای مسیح تبدیل شویم، رفتار و طرز برخورد ما باید منعکس کننده اشتیاق ما برای حقیقت، محبت و دلسوزی برای مردم، و خواست راسخ برای خدمت به مسیح و انعکاس تواضع و شکوه او باشد.
English
ما از زندگی یوحنای رسول چه درسی می گیریم؟
