سوال
منظور از «امید زنده» در اول پطرس فصل یکم آیه سوم چیست؟
جواب
اول پطرس فصل 1 آیه 3 می گوید، «سپاس بر خدا، پدر خداوند ما عیسی مسیح، كه به لطف بزرگ خود به وسیلهٔ رستاخیز عیسی مسیح از مردگان، تولّد تازه و امید زنده به ما بخشیده است»
پولس رسول، نامه خود را با ستایش خداوند و پسر او آغاز می کند و به خوانندگان یادآوری می کند که نجات هدیه ی رایگان رحمت خداوند است. سپس می گوید از طریق رستاخیز عیسی مسیح به ایمانداران امید زنده اهدا شده است. منظور پطرس از «امید زنده» دقیقا چیست؟
پطرس می گوید «تولد تازه» به ما امید زنده می دهد و شهادت می دهد که نجات هدیه ای از طرف خداوند است. مانند نوزادی که کاری برای تولد خود انجام نمی دهد، ما نیز تولد دوباره در مسیح را تجربه می کنیم اما نه برای اینکه کاری انجام داده ایم یا برای کسی که هستیم، بلکه خداوند به واسطه ی رستاخیز عیسی مسیح از مردگان به ما تولد تازه اهدا کرد (یوحنا فصل 1 آیه 13). نجات، ماهیت ما را تغییر می دهد (دوم قرنتیان فصل 5 آیه 17) و باعث می شود تا گناهان ما بمیرند و ما بی گناه و پاک در عیسی مسیح دوباره متولد شویم (افسسیان فصل 2 آیه 5). این تولد تازه تضمین کننده ی نجات ما و دلیل امید ماست.
مفسران کتاب مقدس، پطرس را رسول امید می نامند. پطرس در این متن، تولد دوباره ما (نجات ما) را به مفهوم «یک امید زنده) گره می زند. امیدی که پطرس از آن صحبت می کند نوعی طرز فکر آرزومندانه که امروزه به کلمه امید نسبت داه می شود نیست. ما می گوییم، «امیدوارم باران نبارد» یا «امیدوارم امتحان را قبول شوم» اما منظور پطرس این نوع امید نیست.
اصلاح یونانی برای «امید» در این متن به معنای «یک اشتیاق، انتظار از روی اطمینان» است. امید ایمانداران نه تنها زنده بلکه سرزنده و پویا نیز هست. برعکس امید واهی و مرده ی این دنیا، امید زنده انرژی زا، پویا، مشتاق، همیشگی و در روح ایماندار فعال است. امید زنده ما، از نجات دهنده زنده و رستاخیز کرده ما سرچشمه می گیرد. امیده زنده ی پطرس، عیسی مسیح است.
پطرس با مسیحیان آسیای صغیر که مورد آزار و اذیت قرار می گرفتند صحبت می کند. سخنان او باید در سختی ها به آنها دلگرمی میداد. آینده آنها به واسطه رستاخیز عیسی مسیح تضمین شده بود. امید آنها در پیروزی عیسی مسیح بر مرگ و زندگی رستاخیز کرده ی او بود. آزار و اذیتی که ایمانداران در این دنیا با آن مواجه می شوند قابل مقایسه با برکت رستاخیز و زندگی ابدی نیست.
«امید زنده» ریشه در رستاخیز عیسی مسیح دارد (متی فصل 28 آیه 6) و تا به همین لحظه که عیسی مسیح زنده است ادامه دارد (کولسیان فصل 3 آیه 1). و در آینده نیز ادامه خواهد داشت، عیسی مسیح به ما قول زندگی ابدی و رستاخیز داد (یوحنا فصل 3 آیه 16، فصل 4 آیه 14، فصل 5 آیه 24؛ رومیان فصل 6 آیه 22؛ اول قرنتیان فصل 15 آیه 23). امید زنده همچنین به ما قدرت می دهد که در برابر رنج ها و آزمایش های زندگی ناامید نشویم. «از اینروست که ما هرگز از خدمت به خدا دلسرد نمی‌شویم. با اینکه نیروی جسمی ما به تدریج از بین می‌رود، اما نیروی باطنی ما روز‌به‌روز در خداوند فزونی می‌یابد. زیرا رنجهای سبک و زودگذر ما جلالی ابدی برایمان پدید می‌آورند، جلالی که با آن رنجها قابل مقایسه نیست. پس ما به چیزهایی چشم می‌دوزیم که نادیدنی هستند، نه به چیزهای دیدنی، زیرا آنچه دیدنی است، زودگذر است، حال آنکه امور نادیدنی جاودانی هستند» (دوم قرنتیان فصل 4 آیه های 16 تا 18).
هدف «امید زنده» در اول پطرس فصل 1 آیه 4 توضیح داده شده است: «خدا نیز برای شما میراثی به دور از فساد و آلودگی و تباهی در آسمان نگاه داشته است، یعنی حیات جاوید را.» دست مرگ هرگز به میراث ما نخواهد رسید، این میراث از شر شیطان در امان خواهد بود و با گذشت زمان از بین نخواهد رفت. میراث ما در برابر مرگ و گناه، مقاوم و همیشگی است. این میراث هرگز رو به زوال نخواهد رفت، برای اینکه خداوند از آن برای ما در آسمان حفاظت و نگهداری می کند. این میراث در امنیت کامل قرار دارد و هیچ چیزی نمی تواند ضمانت این میراث ابدی را متزلزل کند.
انسان بدون امید نمی تواند زیاد زنده بماند. امید به ما قدرت رویارویی با تجربه های دردناک و ترس از آینده را می دهد. ما در دنیای سقوط کرده ای که در آن با فقر، بیماری، گرسنگی، بی عدالتی، ویرانی، جنگ و تروریسم دست و پنجه نرم می کنیم به امید نیاز داریم. کتاب مقدس در افسسیان فصل 2 آیه 12 به ما می گوید کسانی که عیسی مسیح را ندارند امید نیز ندارند. ایمانداران به واسطه رستاخیز عیسی مسیح دارای امید واقعی و محکمی هستند. این «امید زنده» با قدرت خداوند و روح القدس ساکن در وجود ما، به ذهن و روح ما قدرت داده (عبرانیان فصل 4 آیه 12) و افکار و اعمال و گفتار ما را تغییر می دهد. ما که زمانی در گناهان خود مرده بودیم حالا با امید به رستاخیز زنده هستیم.
«امید زنده ی» ایمانداران پاینده و تضمین شده است: «امید کاملی که ما به نجات خود داریم، برای جان ما همچون لنگری است نیرومند که به هنگام توفانها ما را ثابت و استوار نگاه می‌دارد. همین امید است که ما را به داخل قدس درونی می‌برد. اما عیسی جلوتر از ما وارد این جایگاه شده، تا در مقام کاهن اعظم، همانند مِلْکیصِدِق، برای ما شفاعت کند» (عبرانیان فصل 6 آیه های 19 تا 20). عیسی مسیح، نجات دهنده و رستگاری و امید زنده ی ماست.
English
منظور از «امید زنده» در اول پطرس فصل یکم آیه سوم چیست؟
