سوال
اینکه یک مسیحی به انسان جدیدی تبدیل می شود و زندگی جدیدی را آغاز می کند، یعنی چه (دوم قرنتیان فصل 5 آیه 17)؟
جواب
عبارت «انسان جدید (زندگی تازه، خلقت نو)» در دوم قرنتیان فصل 5 آیه 16 تا 17 توضیح داده شده است: «بنابراين، از اين پس برادران مسيحی خود را برحسب ظاهر و مطابق طرز فكر مردم دنيا، قضاوت نكنيد. زمانی من نيز دربارهٔ مسيح چنين قضاوت می‌كردم و بر اين باور بودم كه او يک انسان عادی است. اما اكنون ديگر چنين فكری ندارم. كسی كه از آنِ مسيح می‌گردد، تبديل به شخص جديدی می‌شود. او ديگر آن انسان قبلی نيست؛ او زندگی كاملاً تازه‌ای را آغاز كرده است». واژه «بنابراین» از آیه های 14 و 15 نتیجه گیری می کند که پولس می گوید همه مسیحیان همراه با عیسی مسیح مصلوب شدند و دیگر برا ی خودشان زندگی نمی کنند. زندگی ما دیگر متعلق به این دنیا نیست و روحانی شده است. ما همراه با عیسی مسیح مُردیم، یعنی اینکه طبیعت کهنه و گناه آلود ما همراه با عیسی مسیح به صلیب میخکوب شد، همراه او دفن شد، و مانند که او توسط قدرت خداوند بر مرگ غلبه کرد و دوباره زنده شد، ما نیز وارد زندگی تازه و جدیدی شدیم (رومیان فصل 6 آیه 4). مفهوم شخص جدیدی که دوباره متولد شده است، همان چیزی است که پولس از آن به عنوان خلقت جدید در دوم قرنتیان فصل 5 آیه 17 یاد می کند.
برای درک مفهوم خلقت جدید، ابتدا باید به این نکته توجه کنیم که آن یک خلقت (آفرینش) است یعنی چیزی که توسط خداوند آفریده شده است. یوحنا فصل 1 آیه 13 به ما می گوید این تولد دوباره از طرف خداوند به آنها داده می شود. ما این خلقت نو را به ارث نبرده ایم و یا خودمان تصمیم به نوسازی نگرفته ایم، و یا حتی خداوند طبیعت قدیمی ما را پاکسازی نکرده است، بلکه او از ما پس از مسیحی شدن، مخلوقاتی کاملا جدید و منحصر به فرد می سازد. این خلقت جدید پدیده ای کاملا نو می باشد و درست مانند جهان هستی از هیچ به وجود آمده است. فقط خالق جهان توانایی تحقق این شاهکار را دارد.
دوم اینکه، همه چیزهای قدیمی در طبیعت کهنه ما مانند غرور، عشق به گناه، تکیه بر کارهای خود، عقاید پیشین، عادت ها و سرگرمی ها، مردند و از بین رفتند. مهمتر از همه چیزهایی که عاشق آنها بودیم از بین رفتند یعنی عشق به خودمان که شامل حق به جانبی، خودپرستی و توجیه خود، همه اینها با طبیعت کهنه ما مردند. در طبیعت جدید دیگر شبیه خودمان نیستیم و شبیه مسیح خواهیم شد. همه چیزهای قدیمی همراه با طبیعت گناه آلود ما به صلیب میخکوب شدند.
طبیعت جدید همراه با حیات و جلال خدا جایگزین طبیعت کهنه می شود. شخص جدید با پرداختن به امور الهی شاد می شود و از امور دنیوی و جسمانی بیزار می شود. اهداف، احساسات، خواسته ها و درک ما تازه و متفاوت می شوند. جهان را به شکل تازه و متفاوتی خواهیم دید. کتاب مقدس برای ما به یک کتاب جدید تبدیل می شود، گرچه ممکن است آن را خوانده باشیم، اما در خلقت جدید زیبایی خاصی را در آن درک می کنیم که قبلا ندیده بودیم و متوجه آن نشده بودیم. چهره طبیعت برای ما نو به نظر خواهد رسید و گویی به یک دنیای جدید پا گذاشته ایم. آسمان ها و زمین با شگفتی های جدید پر می شوند و همه چیز را در حال ستایش خدا خواهیم دید. احساسات ما نسبت به مردم تغییر می کند – عشق جدیدی به خانواده و دوستان خود پیدا می کنیم، حتی نسبت به دشمنان خود محبتی پیدا می کنیم که قبلا هرگز آن را حس نکرده بودیم، و عشق جدیدی به بشریت درون ما آغاز می شود. گناهی که روزی به آن چسبیده بودیم را برای همیشه کنار می گذاریم. آن انسان قدیمی و نیازهای کهنه اش می میرد (کولسیان فصل 3 آیه 9)، و به شخص جدید که مانند خدا پاک و مقدس است، تبدیل می شود (افسسیان فصل 4 آیه 24).
در مورد ایماندارانی که به گناه ادامه می دهند چه چیزی می توان گفت؟ فرقی بین ارتکاب گناه و زندگی گناه آلود وجود دارد. هیچ کسی در این زندگی به معصومیت کامل دست پیدا نخواهد کرد، اما مسیحیان واقعی روز به روز پاک تر می شوند، کمتر گناه می کند و هر دفعه ای که شکست می خورند بیشتر از گناه متنفر می شود. بله، ما همچنان گناه خواهیم کرد اما هرچه به بلوغ ایمانی بیشتری می رسیم، ارتکاب ناخواسته گناه هم کمتر می شود. طبیعت جدید ما از گناهی که هنوز در وجود ما قرار دارد متنفر است. تفاوت در اینجاست که انسان جدید دیگر مانند قبل بنده و اسیر گناه نیست. ما از اسارت گناه آزاد شده ایم و آن دیگر قدرتی بر ما ندارد (رومیان فصل 6 آیه های 6 تا 7). حال به پاکی و راستی تجهیز شده ایم. می توانیم انتخاب کنیم که گناه در زندگی ما حکمرانی کند یا خودمان را انسانی در نظر بگیریم که در گناه مرده و در خداوند و عیسی مسیح زنده است (رومیان فصل 6 آیه های 11 تا 12). بهترین خبر این است که ما قدرت انتخاب گزینه دوم را داریم.
خلقت جدید، پدیده شگفت انگیزی است که فکر و برنامه خداوند می باشد و محصول قدرت او و برای جلال او است.
English
اینکه یک مسیحی به انسان جدیدی تبدیل می شود و زندگی جدیدی را آغاز می کند، یعنی چه (دوم قرنتیان فصل 5 آیه 17)؟
