سوال
آیا کتاب مقدس می گوید به حرف دل خود گوش دهیم؟
جواب
کتاب مقدس به طور مشخص به مسئله اهدای عضو اشاره ای نکرده است. پیوند اعضا در زمان کتاب مقدس به طور حتم عمل ناشناخته ای بوده است. با این وجود، آیه هایی وجود دارند که نشان دهنده یک سری اصول کلی می باشند و ممکن است در این مورد به کار آیند. یکی از مهمترین بحث ها در مورد اهدای عضو، عشق و دلسوزی نسبت به دیگران است. «همسایه خود را دوست داشته باشید» یک دستور از طرف عیسی مسیح (متی فصل 5 آیه های 43-48)، پولس (رومیان فصل 13 آیه 9)، و یعقوب (فصل 2 آیه 8) است، اما ریشه های آن را می تواند در لاویان فصل 19 آیه 18 جستجو کرد. قوم خدا، از روزهای اولیه عهد قدیم، فراخوانده شدند تا همسایه شان را مانند خود دوست داشته باشند. تمایل به اهدای عضو مثالی از نهایت فداکاری در حق دیگران است.
فداکاری عیسی مسیح در قربانی کردن بدن خود برای بشریت بالاترین مثال از این کار می باشد. یوحنا نیز این دستور را به این شکل بیان می کند، «عزيزان من، حال كه خدا ما را اينچنين محبت نمود، ما نيز بايد يكديگر را دوست بداريم و محبت كنيم» (اول یوحنا فصل 4 آیه 11). عیسی مسیح با صحبت درباره اهمیت دادن به گرسنگان؛ تشنگان، بی خانمان ها، عریان ها، بیماران و زندانی ها پیام عشق بدون قید و شرط نسبت به دیگران را به ما می رساند (متی فصل 25 آیه های 35-46). او در ادامه بحث می گوید: «وقتی اين خدمتها را به كوچكترين برادران من می‌كرديد، در واقع به من می‌نموديد» (متی فصل 25 آیه 40). عیسی مسیح با استفاده از داستان سامری نیکوکار (لوقا فصل 10 آیه های 25-37) به ما مسیحیان آموزش می دهد که باید با دیگران مهربان باشیم، و اگر کار ما مخالف اصول کتاب مقدس نیست، پس ایرادی ندارد و مسیحیان واقعی از آن حمایت می کنند.
برخی از مردم اهدای عضو را به چشم ناقص کردن بدن انسان می بینند. در اکثر موارد از اول قرنتیان فصل 6 آیه های 19-20 برای دفاع از این طرز فکر استفاده می شود که نباید اعضای بدن یک شخص اهدا شود. ما به عنوان مباشران خلقت خداوند باید با بدن های خود با احترام رفتار کنیم و از هر چیزی که به آن آسیب می رساند دوری کنیم. اما پولس این مطلب را هم به مسیحیان قرنتس یادآوری می کند که، « پس تمام اعضای بدن خود را برای نشان دادن جلال و عظمت خدا به کار ببريد، چون او صاحب بدن شماست» (اول قرنتیان فصل 6 آیه 20)، این آیه نشان می دهد که یک شخص باید زمانی که زنده است کاری انجام دهد. او در نامه دوم خود می گوید: «زيرا می‌دانيم وقتی اين «خيمه» كه اكنون در آن زندگی می‌كنيم فرو ريزد، يعنی وقتی بميريم و اين بدنهای خاكی را ترک گوييم، در آسمان خانه‌ها يعنی بدنهايی جاودانی خواهيم داشت كه به دست خدا برای ما ساخته شده است، نه به دست انسان» (دوم قرنتیان فصل 5 آیه 1). یکی از بزرگ ترین نگرانی ها در میان مسیحیان این عقیده است که بدن های ما باید در حالت خاصی برای رستاخیز حفظ شوند. به همین دلیل بسیاری از مسیحیان تمایلی به اهدای عضو ندارند، برای اینکه معتقدند برای رستاخیز به یک «بدن کامل» نیاز دارند. اما خداوند در باغ عدن پس از نافرمانی آدم و حوا به آنها گفت، «تا آخر عمر به عرق پيشانی‌ات نان خواهی خورد و سرانجام به همان خاكی باز خواهی گشت كه از آن گرفته شدی؛ زيرا تو از خاک سرشته شدی و به خاک هم برخواهی گشت» (پیدایش فصل 3 آیه 19). در نتیجه، خدا به ما می گوید که بدن های زمینی ما روزی به خاک باز خواهند گشت.
پولس در نامه خود به قرنتیان، تفاوت بین بدن های فیزیکی در زمان مرگ ( که ممکن است به اشکال مختلفی تجزیه شوند) و بدن های روحانی رستاخیز را عنوان می کند (اول قرنتیان فصل 15 آیه های 35-49). او از مثال تفاوت بین یک دانه و محصول آن استفاده کرد تا تفاوت بدن زمینی و رستاخیز شده را به ما بگوید. سپس در ادامه می گوید، «به هنگام مرگ، بدن نفسانی دفن می‌شود، اما در روز قيامت، بدن روحانی برخواهد خاست. زيرا همانگونه كه بدن طبيعی و نفسانی وجود دارد، بدن فوق طبيعی و روحانی نيز وجود دارد» (اول قرنتیان فصل 15 آیه 44). اگر معتقدیم که بدن های رستاخیز شده همان بدن های زمینی ما هستند که دوباره به آنها باز میگردیم، پس درک اشتباهی از مفهوم کتاب مقدسی رستاخیز داریم. به ما گفته شده که بدنهای زمینی (گوشت و خون) وارد پادشاهی خدا نخواهند شد (اول قرنتیان فصل 15 آیه 50). بر اساس این حقایق، مسیحیان نباید تنها به این دلیل که می خواهند بدن های خودشان را برای رستاخیز دست نخورده نگه دارند از اهدای عضو بترسند یا آن را انجام ندهند.
English
آیا کتاب مقدس می گوید به حرف دل خود گوش دهیم؟
