سوال
کلید اصلی برای غلبه بر ناامیدی چیست؟
جواب
وقتی ناامید و دلسرد می شویم انگیزه ای برای پیشروی نداریم. سراشیبی کوه ها بسیار تند به نظر می رسند، دره ها بسیار تاریک هستند، نبردها بسیار سخت و بی امان می شوند و ما امید خود را برای ادامه دادن از دست می دهیم.
خداوند در موارد بسیار زیادی در کتاب مقدس به فرزندان خود دستور می دهد که امیدوار باشند (مزامیر فصل 27 آیه 14، فصل 31 آیه 24؛ دو تواریخ فصل 32 آیه 7؛ تثنیه فصل 31 آیه 6). وقتی او یوشع را انتخاب کرد تا جایگزین موسی به عنوان رهبر قوم اسرائیل باشد، در اولین سخنانش به او گفت «قوی و شجاع باش و ترس و واهمه را از خود دور كن و به ياد داشته باش كه هر جا بروی من كه خداوند، خدای تو هستم، با تو خواهم بود» (یوشع فصل 1 آیه 9). خداوند بر اساس قولی که به یوشع داده بود (در آیه 5) به او دستور می دهد امیدوار باشد، «همانطور كه با موسی بودم با تو نيز خواهم بود تا در تمام عمرت كسی نتواند در برابر تو مقاومت كند. تو را هرگز ترک نمی‌كنم و تنها نمی‌گذارم» (آیه 5). او می دانست که نبردهای بزرگی در برابر یوشع قرار دارد و نمی خواست که خدمتگزارش ناامید شود.
کلیدی اصلی برای غلبه بر ناامیدی به یاد آوردن قول های خدا و به کار بستن آنهاست. ما اگر خدا را بشناسیم می توانیم به قول هایی که در کلامش به فرزندانش داده است اعتماد کنیم. قول های او همچنان پابرجا هستند، بدون توجه به اینکه ما تحقق آنها را در این زندگی ببینیم یا نه (عبرانیان فصل 11 آیه های 13-16). این شناخت باعث شد تا پولس رو به جلو حرکت کند، پیام انجیل را بشارت دهد و سرانجام در زندان روم جان خود را از دست بدهد. او در زندان می نویسد، «بكوشم تا به خط پايان مسابقه برسم و جايزه را به چنگ آورم، كه برای آن، خدا ما را به سوی آسمان فرا می‌خواند؛ و همهٔ اينها در اثر فداكاری است كه مسيح برای ما انجام داده است» (فیلیپیان فصل 3 آیه 14). او توانست از آزار و اذیت ها، طرد شدن ها، کتک ها، و ناامیدی ها گذر کند، برای اینکه چشم او به پاداش نهایی خیره شده بود: یعنی شنیدن «آفرین» از زبان نجات دهنده خود (نگاه کنید به متی فصل 25 آیه 23، مکاشفه فصل 22 آیه 12).
ما وقتی به دنبال تایید و پاداش از طرف دیگران هستیم به راحتی در معرض نا امیدی قرار می گیریم. همچنین انتظار خشنودی و رضایت سریع در برابر خدمات و فرمانبرداری ما نیز باعث ناامیدی می شود. عیسی مسیح همیشه مسیرهای آسان را انتخاب نمی کند و از پیروانش می خواهد تا این حقیقت را قبل از شروع مسیر بدانند (لوقا فصل 14 آیه های 25-33). وقتی تمامی هزینه های شاگردی مسیح را در نظر گرفتیم، برای مقابله با نبردهای پیش روی خود نیروی بیشتری پیدا می کنیم؛ و وقتی روزگار بر وفق مراد ما نیست به راحتی ناامید نمی شویم برای اینکه می دانیم این مبارزه برای خداوند است (اول سموئیل فصل 17 آیه 47).
ناامیدی می تواند مانند چراغ اخطار عمل کند و به ما بگوید که تمرکز اصلی خود را از دست داده ایم. ناامیدی به ما کمک می کند تا با خدا خلوت کنیم و به او اجازه دهیم تا قلب و افکار ما را بررسی کند (مزامیر فصل 139 آیه 23). در اغلب موارد غرور، حرص و طمع هستند که هیزم در کوره ناامیدی ما می ریزند. گاهی ناامیدی از احساس استحقاق و شایستگی سرچشمه می گیرد که تفاوت بین آنچه داریم و آنچه فکر می کنیم طلب داریم را مشخص می کند. وقتی این طرز فکر گناه آلود را شناسایی کرده و می پذیریم، توبه می کنیم و در برابر خدا از خود فروتنی نشان می دهیم و اجازه می دهیم تا روح القدس انتظارات ما را تعدیل کند. وقتی از ناامیدی برای یادآوری منحرف شدن مسیر اولویت هایمان استفاده می کنیم، آن می تواند مانند یک ابزار تصفیه کننده عمل کند و ما را به شباهت بیشتر مسیح درآورد (نگاه کنید به رومیان فصل 8 آیه 29).
نویسنده مزامیر با احساس ناامیدی و دلسردی غریبه نیست، واکنش او به ناامیدی به یاد آوردن خدا و اعتماد به قول های او در کتاب مقدس است: «ای جان من، چرا محزون و افسرده شده‌ای؟ بر خدا اميد داشته باش! او را دوباره ستايش كن، زيرا او خدا و نجات دهندهٔ توست! ای خدا، در اين ديار غربت دلم گرفته است. حتی آبشارهای كوهستانها و موجهای درياهای تو نيز غم و اندوه بر من می‌دمند؛ اعماق اقيانوسها بر من می‌غرند. از سرزمين اردن و کوههای حرمون و مصغر، تو را به ياد می‌آورم» (مزامیر فصل 42 آیه های 5-6).
English
کلید اصلی برای غلبه بر ناامیدی چیست؟
