سوال
کتاب مقدس درباره غلبه بر غم و اندوه چه می گوید؟
جواب
انسان آشنایی بسیار نزدیکی با غم و اندوه دارد؛ ما شاهد پدیده غم و اندوه در داستان های کتاب مقدسی می باشیم. کسانی مانند ایوب، نعومی، حنا و داوود، غم و باخت های زیادی را تجربه کردند. حتی عیسی مسیح از روی غم و اندوه سوگواری کرد (یوحنا فصل 11 آیه 35، متی فصل 23 آیه های 37-39). عیسی مسیح پس از مرگ ایلعازر به روستای بیت عنیا، محل دفن ایلعازر، رفت. او با دیدن غم مارتا و دیگر عزاداران به گریه افتاد. غم و اندوه و مرگ ایلعازر او را نیز تحت تاثیر قرار داده بود. نکته شگفت انگیز این است که عیسی مسیح می دانست ایلعازر را زنده خواهد کرد، با این وجود در غم و اندوه مراسم عزاداری شرکت کرد. عیسی مسیح، کاهن اعظم، از ضعف های ما آگاهی دارد و با ما همدردی می کند (عبرانیان فصل 4 آیه 15).
قدم کارآمد برای غلبه بر غم و اندوه، دید درست نسبت به آن است. اول اینکه باید این موضوع را درک کنیم که غم و اندوه واکنش طبیعی انسان به درد و شکست است و ایرادی ندارد. دوم اینکه می دانیم پشت هر غم و اندوهی، دلیل و هدفی وجود دارد. جامعه فصل 7 آیه 2 می گوید، «رفتن به خانه‌ای كه در آن عزاداری می‌كنند بهتر از رفتن به خانه‌ای است كه در آن جشن برپاست، زيرا زندگان بايد هميشه اين را به ياد داشته باشند كه روزی خواهند مرد.» این آیه به طور ضمنی می گوید غم و اندوه می تواند خوب و مفید باشند برای اینکه دید ما نسبت به زندگی را تازه می کند. سوم اینکه به یاد می آوریم که غم و اندوه موقتی است. «زيرا غضب او لحظه‌ای است، اما رحمت و محبت او دائمی! اگر تمام شب نيز اشک بريزيم، صبحگاهان باز شادی آغاز می‌شود» (مزامیر فصل 30 آیه 5). غم و اندوه همیشگی نیست و پایان، هدف و همچنین محدویت هایی دارد.
خداوند همیشه وفادار است. متون زیادی در کتاب مقدس، وفاداری خداوند در دوران غم و اندوه را به ما یادآوری می کنند. او حتی در دره تاریک مرگ نیز همراه ماست (مزامیر فصل 23 آیه 4). داوود در واکنش به غمی و اندوهی که داشت اینگونه دعا کرد: «تو از پريشانی من آگاهی؛ حساب اشكهايم را داری و آن را در دفترت ثبت كرده‌ای» (مزامیر فصل 56 آیه 8). مفهوم ثبت اشک های ما توسط خداوند بسیار پرمعنا است. او اندوه ما را می بیند و آن را کوچک نمی شمارد. همانطوری که مسیح در بیت عنیا همراه با عزاداران سوگواری کرد، خدا هم همراه با ما سوگواری می کند. در عین حال، به ما این آرامش خاطر را می دهد که همه چیز را نباخته ایم و پایان راه نیست. مزامیر فصل 46 آیه 10 به ما یادآوری می کند که آرام باشیم و بدانیم که او خداست. او پناهگاه ماست (مزامیر فصل 91 آیه های 1-2). او همه چیز را برای خیریت کسانی به کار می برد که آنها را به فرزندی خود فراخوانده است (رومیان فصل 8 آیه 28).
قدم مهم برای غلبه بر اندوه بر اندوه، ابراز آن به خداوند است. مزامیر های متعددی بروز دهنده غم و اندوه به خداوند است. جالب اینجاست که نویسنده مزامیر هرگز آغاز و پایان یکسانی را ثبت نمی کند. او ممکن است که سروده خود را با غم آغاز کند اما در اکثر مواقع با ستایش خداوند پایان می گیرد (مزامیر فصل 13، فصل 23 آیه 4، فصل 30 آیه های 11-12، فصل 56). خداوند ما را درک می کند (مزامیر فصل 139 آیه 2). وقتی با او راز و نیاز می کنیم، این حقیقت را در قلبهای خود می پذیریم که او ما را دوست دارد، وفادار است، همه چیز را تحت کنترل خود دارد و می داند که چطور همه چیز را به نفع ما به کار ببرد.
گام دیگری که باید برای غلبه بر اندوه برداریم، سهیم شدن آن با دیگران است. کلیسا برای کمک اعضا به یکدیگر طراحی شده است ( غلاطیان فصل 6 آیه 2)، و ایمانداران این توانایی را دارند که در غم و سختی ها شریک هم باشند(رومیان فصل 12 آیه 15). غم و اندوه معمولا باعث دوری از دیگران شده و حس بدبختی و انزوا را افزایش می دهد. مشورت گرفتن و جلسات گروهی در این مواقع مفید و کارآمد است. افراد در جلسات گروهی به شما گوش می دهند، شما را تشویق کرده، با شما همدردی می کنند و برای گذشتن از مسیر اندوه شما را راهنمایی خواهند کرد. زمانی که داستان خود را با خدا و دیگران سهیم می شویم، غم ما کمتر می شود.
متاسفانه، غم بخشی از تجربیات انسان است. شکست و از دست دادن بخشی از زندگی است و اندوه واکنش طبیعی در برابر آنها می باشد. اما ما مسیح را داریم و می دانیم که او قدرت لازم برای به دوش کشیدن مشکلات ما را دارد (متی فصل 11 آیه 30). ما مشکلات خود را به او واگذار کنیم ، چون ما برای او مهم هستیم (اول پطرس فصل 5 آیه 7). روح القدس تسلی دهنده، یار و کمک ما است (یوحنا فصل 14 آیه 16). ما می توانیم غم های خود را روی دوش روح القدس قرار دهیم، به جامعه کلیسایی تکیه کنیم، غرق در کلام خدا شویم و در نهایت امیدوار باشیم (عبرانیان فصل 6 آیه های 19-20).
English
کتاب مقدس درباره غلبه بر غم و اندوه چه می گوید؟
