سوال
پلیجیانیسم چیست؟
جواب
پلیجیانیسم یک آموزه غیر کتاب مقدسی است که می گوید گناه آدم بر روی نسل آینده بشر تاثیر نگذاشت. بر اساس عقیده پلیجنیسم، گناه آدم تنها منحصر به خودش بود و نسل او طبیعت گناه آلود را به ارث نبردند. خداوند روح هر بشری را مستقیما خلق می کند، بنابراین روح هر انسانی بصورت بیگناه خلق می شود. این عقیده می گوید که ما اساسا بد نیستیم بلکه خوب هستیم.
پلیجیانیسم از پلجیوس، راهبی که در اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم زندگی می کرده، گرفته شده است. پلجیوس تعلیم این عقیده را، که به نام خودش ربط داد، آغاز کرد تا زندگی مقدس بین مسیحیان را ترویج دهد. پلجیوس از شنیدن این بهانه مردم که می گفتند «نمی توانم کاری در رابطه با گناه انجام دهم، این طبیعت گناه کار من است که اشتباه می کند»، خسته شده بود. برای مبارزه با این بهانه، پلجیوس بر روی اختیار انسان تاکید کرد، و اساسا اینگونه آموزش می داد که همه گناهان نتیجه انتخاب آگاهانه بدی به جای خوبی است و هر کسی این توانایی را دارد که آزادانه تصمیم بگیرد همیشه کار خوب انجام دهد. و از آنجاییکه، چیزی به اسم «گناه اصلی» و یا «طبیعت گناه آلود موروثی» وجود ندارد پس نمی توانیم آدم را سرزنش کنیم. خدا همه ما را خوب و نیکو آفرید، بنابراین کسی بهانه ای برای گناه کردن ندارد. اگر زندگی مقدسی ندارید به این دلیل است که به اندازه کافی تلاش نمی کنید.
پلیجیانیسم در بسیار از موارد با کتاب مقدس تضاد دارد. رومیان فصل 5، کاملا این تصور که گناه آدم تاثیری بر روی ما ندارد، را رد می کند. به آیه های زیر از رومیان فصل 5 توجه نمایید:
• «وقتی آدم گناه كرد، گناه او تمام نسل بشر را آلوده ساخت و باعث شيوع مرگ در سراسر جهان شد. درنتيجه، همه چيز دچار فرسودگی و تباهی گشت، چون انسانها همه گناه كردند» (آیه 12).
• «آدم با گناه خود، باعث مرگ عدۀ بسياری شد» (آیه 15).
• «يک گناه آدم موجب شد كه عدۀ بسياری محكوم به مرگ گردند» (آیه 16).
• «در نتيجۀ گناه يک انسان يعنی آدم، مرگ و نابودی همه چيز را در چنگال خود گرفت» (آیه 17).
• «بلی، گناه آدم برای همه محكوميت به همراه آورد» (آیه 18).
• «آدم باعث شد كه عدۀ زيادی گناهكار شوند» (آیه 19).
علاوه بر این، کتاب مقدس به ما می گوید از لحظه ای که نطفه ما در رحم مادر بسته می شود گناهکار هستیم (مزامیر فصل 51 آیه 5). نتیجه گناه، مرگ همه انسان ها می باشد (حزقیال فصل 18 آیه 20؛ رومیان فصل 6 آیه 23).
پلیجیانیسم می گوید انسان ها با میل ذاتی به گناه بدنیا نمی آیند، در حالیکه کتاب مقدس برعکس آن را می گوید (رومیان فصل 3 آیه های 10-18). هر کسی که بچه بزرگ کرده است این حقیقت که نوزادان نیازی به آموزش برای گناه کردن ندارند را تصدیق می کند؛ بلکه آنها نیاز به آموزش دارند که چگونه از گناه دوری کرده و عاقلانه، پرهیزکارانه و محتاطانه رفتار کنند.
ایراد اساسی پلیجیانیسم این است که به جای تکیه بر لطف خدا، به آزادی و قدرت اراده انسان تکیه می کند. پلیجیانیسم با گفتن اینکه ما قدرت درونی برای انتخاب تقدس و پاکی داریم، لطف خداوند را بی تاثیر می داند. کتاب مقدس به می گوید، قبل از اینکه لطف خدا ما را نجات دهد، در گناهان خود مرده بودیم (افسسیان فصل 2 آیه 1)؛ اما پلیجیانیسم می گوید که شرایط ما به این وخامت و بدی نیست. ما می توانیم تصمیم بگیریم از خدا اطاعت کنیم، و اگر فقط ذات واقعی خود را بشناسیم می توانیم خدا را خشنود ساخته و خود را نجات دهیم.
پلجیوس و عقیده اشتباهش با مخالفت شدید آگوستین روبرو شد و در سال 418 میلادی توسط شورای کارتاژ محکوم شد، و در همان سال تکفیر و طرد شد. با این وجود، این عقیده از بین نرفت که مجبور شدند دوباره آن را در شورای افسس (431 میلادی) و شوراهای دیگر کلیسایی بعد از آن، محکوم کنند. پلیجیانیسم تا به امروز هم توانسته جان سالم به در ببرد و خود را در هر آموزه ای که می گوید مسیح اساسا جدای از لطف خدا انتخاب خود ما است نشان می دهد. پلیجیانیسم، در هر دوره ای و به هر شکلی، غیر کتاب مقدسی است و باید رد شود.
English
پلیجیانیسم چیست؟
