سوال
چگونه تقدیر و انتخاب با پیش آگاهی مرتبط است؟
جواب
از آنجایی که خداوند قطعا همه چیز را می داند، می توانست افراد را بر اساس پیش آگاهی خود از آینده انتخاب کند و تقدیرشان را رقم بزند. در حقیقت، بسیاری از مسیحیان همین عقیده را دارند و این عقیده آرمین گراها در مورد تقدیر نیز هست. مشکل اینجاست که کتاب مقدس چنین چیزی درباره تقدیر، انتخاب و پیش آگاهی نمی گوید. برای درک این موضوع که چرا عقیده «خداوند تنها بر اساس آگاهی از آینده انتخاب می کند» چیزی نیست که کتاب مقدس تعلیم می دهد، اجازه دهید ابتدا درباره متونی صحبت کنیم که درباره تنش (تنش آشتی پذیر) بین تقدیر، انتخاب و پیش آگاهی صحبت می کند.
افسسیان فصل 1 آیه 5 می گوید خدا « از پیش تعیین کرد تا به‌واسطۀ عیسی مسیح، فرزندخواندگان او گردیم. این امر کاملاً مطابق بود با ارادۀ او و موجب خشنودی‌اش می‌گردید.» بر اساس این آیه، پایه و اساس تقدیر و از پیش تعیین شدن چیزی نیست که ما انجام می دهیم و یا انجام خواهید داد، بلکه فقط بر اساس خواست خداوند و خشنودی اوست.
در افسسیان فصل 1 آیه 11 نیز می بینیم که مردم «همچنین، به دلیل پیوند و اتحادمان با مسیح، وارثان خدا گشته‌ایم، زیرا مطابق با طرح او که همه چیز را بر اساس قصدی که اراده کرده بود به انجام می‌رساند، از پیش برای این مقصود برگزیده شدیم.» از این متن و بسیاری دیگر از متن ها به این نتیجه می رسیم که کتاب مقدس به طور منظم به ما می گوید که از پیش تعیین شدن یا انتخاب، بر اساس کارهایی که ما انجام می دهیم یا خواهیم داد نیست. خداوند از پیش تعیین می کند چه کسانی را از هر قبیله، زبان یا ملتی نجات دهد. خداوند قبل از خلقت جهان تصمیم گرفته که چه کسی نجات پیدا کند (افسسیان فصل 1 آیه 4) و این کار را فقط بر اساس خواست خود انجام می دهد نه بر اساس چیزهایی که از پیش درباره مردم می داند.
اما منظور رومیان در فصل 8 آیه 29 چیست وقتی می گوید، «زیرا خدا کسانی را که از پیش شناخت، از پیش نیز برگزید» چیست؟ آیا این متن نمی گوید که خداوند به دلیل پیش آگاهی ای که دارد مردم را انتخاب می کند؟ البته که چنین است، این متن به ما می گوید که خداوند بر اساس آگاهی از قبل است که مردم را برای نجات انتخاب می کند. اما پیش آگاهی خدوند یا آگاهی او از همه چیز قبل از اینکه اتفاق بیفتند و یا به وجود بیایند، تنها دلیل و اساس انتخاب مردم از پیش نیست. ما می دانیم که اراده و خشنودی او در این قضیه دخیل هستند. پیش آگاهی و مقدر کردن، نشانه حاکمیت خداوند است. با این وجود در کتاب مقدس می خوانیم که مردم مسئول انتخاب هایشان نیز هستند (یوشع فصل 24 آیه های 14 تا 15؛ لوقا فصل 10 آیه 42؛ عبرانیان فصل 11 آیه های 24 تا 25). مسئله این نیست که آیا خدا می داند یا نمی داند که چه کسی ایمان خواهد آورد، بلکه مسئله این است که چرا برخی ایمان می آورند و برخی دیگر نه. خواست خدا این است که همه توبه کرده و نجات یابند (اول تیموتائوس فصل 2 آیه 4؛ دوم پطرس فصل 3 آیه 9). او نجات را به همه هدیه می دهد (تیتوس فصل 2 آیه 11) اما ما می دانیم که همه نجات پیدا نخواهند کرد.
جان موری بسیار عالی به این موضوع می پردازد: «حتی اگر موافقت کنیم که «پیش آگاهی» به این معنی است که ایمان آوردن برخی از پیش مشخص شده است باز هم عقیده کتاب مقدسی «برگزیده شدگان» را نمی توان حذف یا رد کرد. برای اینکه کاملا حقیقت دارد که خداوند ایمان افراد را از پیش می بیند و می داند چه کسانی ایمان خواهند آورد. بنابراین سوال این خواهد بود: این ایمانی که خدا از پیش می داند از کجا می آید؟ و تنها پاسخ کتاب مقدسی این است: ایمانی که خدا از قبل می داند همان ایمانی است که خودش آن را خلق کرده است (رجوع شود به یوحنا فصل 3 آیه های 3 تا 8، فصل 6 آیه های 44 و 45 و 65؛ افسسیان فصل 2 آیه 8؛ فیلیپیان فصل 1 آیه 29؛ دوم پطرس فصل 1 آیه 2). بنابراین پیش آگاهی او از ایمان یک شخص مشروط به فرمان او برای خلق این ایمان در کسانی است که او از پیش ایمان آنها را می بیند.»
English
چگونه تقدیر و انتخاب با پیش آگاهی مرتبط است؟
