سوال
دلجویی (کفاره) چیست؟
جواب
کلمه دلجویی (کفاره) به مفهوم جلب رضایت و فرونشاندن خشم مخصوصا در مورد خدا می باشد. دلجویی یک فرایند دو مرحله ای است: جلب رضایت یک شخص و آشتی با او.
نقطه اشتراک بسیاری از ادیان، ضرورت دلجویی و جلب رضایت خداوند است. در ادیان بت پرستی باستان و همچنین در بسیاری از ادیان امروزی این عقیده ترویج و آموزش داده می شود که انسان می تواند با اهدای هدایا و قربانی های مختلف رضایت خداوند را جلب کند. اما کتاب مقدس به روشنی این حقیقت را آموزش داده است که خود خداوند وسیله جلب رضایت و فرونشاندن خشم او از گناه انسان و آشتی او با خدا را فراهم کرده است. در عهد جدید، جلب رضایت خدا و دلجویی از او همواره کار خود خداوند معرفی شده است نه اهدای قربانی توسط انسان. به این دلیل که انسان توانایی جلب رضایت کامل خداوند را با تکیه بر خودش ندارد و تنها راه آن حضور ابدی در جهنم است. خدمت، قربانی یا هدیه ای وجود ندارد که بتواند خشم خداوند را فرونشاند و رضایت او را جلب کند. تنها راه دلجویی و فرونشاندن خشم او فقط می توانست از طرف خود خداوند ارائه شود. به همین دلیل، عیسی مسیح (خدای پسر) در جسم انسان به روی زمین آمد تا بهای کامل گناه بشر را با قربانی کردن خود بپردازد (عبرانیان فصل 2 آیه 17).
کلمه دلجویی (کافره) در آیه های مختلفی استفاده شده است تا کاری که عیسی مسیح بر روی صلیب انجام داد را توضیح دهد. به عنوان مثال، رومیان فصل 3 آیه های 24 تا 25 می گوید ایمانداران به مسیح «خدا ما را كاملاً «بی‌گناه» به حساب می‌آورد، چون عيسی مسيح به لطف خود به طور رايگان گناهان ما را برداشته است. خدا عيسی مسيح را فرستاد تا مجازات گناهان ما را متحمل شود و خشم و غضب خدا را از ما برگرداند. خدا خون مسيح و ايمان ما را وسيله‌ای ساخت برای نجات ما از غضب خود. به اين ترتيب او عدالت خود را ظاهر نمود. اگر او كسانی را كه در زمانهای گذشته گناه كرده بودند مجازات نكرد، اين هم كاملاً عادلانه بود، زيرا او منتظر زمانی بود كه مسيح بيايد و گناهان آنان را نيز پاک سازد».این آیه ها نکات کلیدی بحث پولس در کتاب رومیان است و براستی قلب پیام انجیل می باشد.
پولس در سه فصل آغازین کتاب رومیان این مطلب را روشن می کند که همه، یهودی و غیر یهودی، زیر لعنت خدا قرار دارند و سزاوار خشم او هستند (رومیان فصل 1 آیه 18). همه گناهکارند و به کمالی که خدا انتظار دارد، نرسیده اند (رومیان فصل 3 آیه 23). همه ما سزاوار خشم او و مجزات هستیم. خداوند به دلیل عشق و مهربانی نامحدودش راهی را پیش روی ما قرار داده است تا بتوانیم رضایت او را جلب و با او آشتی کنیم. این راه ایمان به عیسی مسیح به عنوان قربانی کامل برای پرداخت گناهان است. از طریق مرگ فداکارانه پسر اوست که خداوند راه صلح و آشتی با ما را باز می کند. تنها به دلیل مرگ مسیح بر روی صلیب و رستاخیز او پس از سه روز است که گناهکاران سزاوار جهنم با خدای مقدس آشتی می کنند. حقیقت شگفت انگیز انجیل این است که مسیحیان نجات پیدا کرده و با خداوند آشتی کرده اند نه برای اینکه «ما او را محبت کردیم، بلكه او ما را محبت كرد و يگانه فرزندش را فرستاد تا كفارهٔ گناهان ما شود» (اول یوحنا فصل 4 آیه 10).
عیسی مسیح گفت: «راه منم، راستی منم، زندگی منم. هيچكس نمی‌تواند به خدا برسد مگر به‌وسیلهٔ من» (یوحنا فصل 14 آیه 6). عیسی مسیح تنها راه آشتی و فرونشاندن خشم خداوند است. راه دیگری وجود ندارد. این حقیقت در اول یوحنا فصل 2 آیه 2 نیز گفته شده است: «او كسی است كه تاوان گناهان ما را داده تا خدا ما را هلاک نسازد؛ او با اين كار، رابطه‌ای دوستانه ميان خدا و ما بوجود آورده است. او نه فقط برای گناهان ما، بلكه برای گناهان تمام مردم جهان فدا شد». بخش مهمی از کار نجات دهنده مسیح، رهایی و نجات از خشم خداوند است. دلجویی مسیح از خداوند بر روی صلیب تنها چیزیست که می توانست محکومیت ابدی گناه را بر دارد. کسانیکه عیسی مسیح را رد می کنند و به او ایمان نمی آورند امیدی به نجات ندارند. آنها تنها باید منتظر خشم خداوند در روز داوری باشند (رومیان فصل 2 آیه 5). کفاره و قربانی دیگری برای گناهان آنها وجود ندارد.
English
دلجویی (کفاره) چیست؟
