سوال
کتاب مقدس درباره انتقام / انتقام جویی چه می گوید؟
جواب
کتاب مقدس مطالب زیادی در مورد انتقام گفته است. همه کلماتی که از زبان عبری و یونانی به «انتقام»، «کینه»، «تلافی» ترجمه شده اند ریشه در مفهوم تنبیه و مجازات دارند. درک این موضوع که چرا خداوند کینه و تلافی را فقط حق خودش می داند، بسیار مهم است.
آیه کلیدی در مورد این مطلب در عهد قدیم آورده شده است و دو مرتبه از آن در عهد جدید نقل قول می شود، «انتقام و جزا از آن خداوند است. بزودی آنها خواهند افتاد، زيرا روز هلاكت ايشان نزديک است » (تثنیه فصل 32 آیه 35، رومیان فصل 12 آیه 19، عبرانیان فصل 10 آیه 30). در تثنیه، خداوند درباره اسرائیلی های بت پرست، سرکش و آشوبگر صحبت می کند که او را رد کردند و با اعمال پلید خود خشم او را برانگیختند. او قول می دهد که در زمان مناسب و بر اساس اهداف پاک و کامل خود انتقام بگیرد. دو متن عهد جدید از مسیحیان می خواهد که مقام خدا را غصب نکنند(به این مطلب اشاره می کند که انتقام فقط برای مقام الهی است). بلکه باید به خدا اجازه دهنده تا عادلانه قضاوت کند و خشم و مجازات الهی را هر زمان و به هر شکلی که صلاح می داند به آنها نشان دهد.
خداوند، بر خلاف ما، هر گز با انگیزه نادرست انتقام نمی گیرد. انتقام او برای تنبیه کسانی است که به او بی احترامی کرده و او را رد می کنند. ما فقط باید دعا کنیم تا خدا از دشمنان خود و کسانی که تحت سلطه شیطان هستند، بر اساس کمال و تقدس خودش انتقام بگیرد. سراینده مزامیر (فصل 94 آیه 1) از خدا می خواهد تا انتقام درستکاران را بگیرد، اما نه از سر کینه و تلافی بی حساب و کتاب، بلکه برای تحقق داوری ابدی خداوندی که قضاوت هایش کامل و بی عیب است. حتی زمانی که بی گناهان رنج می برند و شروران در رفاه هستند، تنها خداوند می تواند آنها را مجازات کند. «خداوند غيور است و از کسانی که با وی مخالفت ورزند، انتقام می‌گيرد و با خشم شديد آنان را مجازات می‌کند» (ناحوم فصل 1 آیه 2).
خداوند در کتاب مقدس تنها دو مرتبه به انسان اجازه می دهد در نام او انتقام بگیرد. بار اول زمانی است که کاسه خشم خدا از مدیانیان سر رفته و از موسی می خواهد تا در برابر اعمال پلید و خشن آنها بر عیله اسرائیلی ها انتقام بگیرد. «خداوند به موسی فرمود: «از مديانيان به دلیل اينكه قوم اسرائيل را به بت‌پرستی كشاندند انتقام بگير. پس از آن، تو خواهی مرد و به اجداد خود خواهی پيوست» (اعداد فصل 31 آیه های 1-2). در اینجا هم موسی اقدامی از طرف خودش نکرد، بلکه تنها وسیله ای برای تحقق هدف بی نقص خدا تحت هدایت او بود. مورد دوم دستوری است که به مسیحیان داده شده تا از حکومت ها پیروی کنند، برای اینکه آنها ابزاری در دستان خداوند برای انتقام از بدکران هستند (اول پطرس فصل 2 آیه های 13-14). در مورد داستان موسی، حاکمان از طرف خودشان اقدامی نمی کنند، بلکه فقط به ابزاری برای انتقام خدا از بدی تبدیل می شوند.
بر عهده گرفتن نقش خدا و مجازات کسانی که سزاوار آن هستند (انتقام)، وسوسه کننده است. اما از آنجایی که ما مخلوقات گناهکاری هستیم، انتقام و تلافی با انگیزه درست کار سختی است. به همین دلیل این دستور را در عهد قدیم داریم: «از همسايهٔ خود انتقام نگيريد و از وی نفرت نداشته باشيد بلكه او را چون جان خويش دوست بداريد زيرا من خداوند، خدای شما هستم» (لاویان فصل 19 آیه 18). حتی داوود «شخص مورد دلخواه خداوند» (اول سموئیل فصل 13 آیه 14) نیز از شائول انتقام نگرفت، با وجود اینکه داوود شخص بی گناه داستان بود. داوود از دستور خدا اطاعت کرد و انتقام نگرفت و به او اعتماد کرد: «خداوند در میان من و شما حكم كند و انتقام مرا خودش از شما بگيرد. ولی از طرف من هيچ بدی به شما نخواهد رسيد»(اول سموئیل فصل 24 آیه 12).
ما مسیحیان باید از دستور عیسی مسیح اطاعت کنیم: «دشمنان خود را دوست بداريد، و هر كه شما را لعنت كند، برای او دعای بركت كنيد؛ به آنانی كه از شما نفرت دارند، نيكی كنيد، و برای آنانی كه به شما ناسزا می‌گويند و شما را آزار می‌دهند، دعای خير نماييد» (متی فصل 5 آیه 44) و انتقام را به خدا واگذار کنید.
English
کتاب مقدس درباره انتقام / انتقام جویی چه می گوید؟
