سوال
در طلب خدا بودن (در جستجوی چهره ی خدا بودن) به چه معناست؟
جواب
فرزندان خدا در بخش های زیادی از کتاب مقدس تشویق شده اند در طلب خدا باشند. آیه آشنایی می گوید، « اگر قوم من که به اسم من خوانده می‌شوند فروتن شده، دعا کنند و مرا بطلبند و از راههای بد خویش بازگشت نمایند، آنگاه ایشان را از آسمان اجابت نموده، گناهانشان را می‌بخشم و سلامتی را به سرزمین آنها باز می‌گردانم» (دوم تواریخ فصل 7 آیه های 14). اگر خدا را نشناسیم چطور می توانیم در طلب او باشیم؟
کلمه عبری معادل «چهره» در عهد قدیم، اغلب به «حضور» نیز ترجمه شده است. وقتی در طلب چهره ی خداوند هستیم، در واقع در جستجوی حضور او می باشیم. فراخوان در جستجوی چهره ی خدا بودن به این دلیل به فرزندان خدا اعلام شد که آنها او را ترک کرده بودند و باید به سمت او باز می گشتند.
چهره ی انسان حرف های زیادی درباره شخصیت و ویژگی های او می زند. ما حس درونی انسان ها را که به شکلی بیرونی روی صورت آنها نقش می بندد، می بینیم. ما یک شخص را با دیدن صورتش می شناسیم. به تعبیری می توان گفت که چهره یک انسان، تمامیت او را ارائه می دهد. چهره ی انسان برای نویسندگان کتاب مقدس می تواند ارائه دهنده کلیت یک شخص باشد.
در مزامیر فصل 105 آیه 4، ایمانداران وفادار به خداوند فراخوانده شده اند تا همیشه در جستجوی چهره ی خدا (در طلب او) باشند. ما حتی اگر خدا را ترک نکرده باشیم باز هم مواقعی وجود دارند که در طلب و جستجوی او نیستیم. چهره ی خدا و شخصیت مقدس او گاهی به واسطه شرایط انسانی و خواسته های نفسانی از دید ما محو می شود. به همین دلیل است که خداوند از ما می خواهد به طور پیوسته در جستجوی چهره ی او (در طلب او) باشیم. او می خواهد در همه تجربه های زندگی همراه ما باشد و می خواهد او را بیشتر و بیشتر بشناسیم. اگر به او نزدیک شویم او نیز به ما نزدیک می شود: «به خدا نزدیک شوید، تا او نیز به شما نزدیک شود. دستهای گناه‌آلود خود را بشویید، ای گناهکاران، و دل خود را پاک سازید ای دو دلان و تنها به خدا وفادار بمانید» (یعقوب فصل 4 آیه 8).
ما وقتی به درگاه خداوند دعا می کنیم و به حضور او می رویم در جستجوی چهره ی او (طلب او) هستیم: «چه کسی می‌تواند به خانهٔ مقدّس خداوند که بر کوه واقع است راه یابد؟ کسی که پندار و کردارش پاک باشد و از ناراستی و دروغ بپرهیزد. خداوند چنین کسی را نجات بخشیده، برکت خواهد داد و او را بی‌گناه اعلام خواهد نمود. اینها همان کسانی هستند که همیشه در طلب خدای یعقوب می‌باشند و مشتاق دیدار او هستند!» (مزامیر فصل 24 آیه های 3 تا 6).
طبیعت و ماهیت واقعی پرستش، در جستجوی چهره ی خدا بودن (در طلب او بودن) است. زندگی یک مسیحی به جستجوی خدا و در طلب حضور و لطف او بودن اختصاص پیدا می کند. خداوند از ما می خواهد تا متواضعانه و با اطمینان خاطر در زمان دعا و مطالعه ی کتاب مقدس در طلب او (جستجوی چهره ی او) باشیم. در جستجوی چهره ی خدا بودن (در طلب او بودن) یعنی برقراری یک رابطه ی صمیمی با او. «ای خدا، تو خدای من هستی؛ سحرگاهان تو را می‌جویم. جان من مشتاق توست؛ تمام وجودم همچون زمینی خشک و بی‌آب، تشنهٔ توست. تو را در خانۀ مقدّست دیده‌ام و قدرت و جلال تو را مشاهده کرده‌ام. محبت تو برایم شیرینتر از زندگی است، پس لبهای من تو را ستایش خواهد کرد» (مزامیر فصل 63 آیه های 1 تا 3).
چهره ی خندان خداوند نشانه برکت، عشق و لطف او نسبت به ماست، «خداوند به روی شما بخندد و شما را سرشار از رحمت سازد» (اعداد فصل 6 آیه 25؛ همچنین نگاه کنید به مزامیر فصل 80 آیه های 3، 7، 19). وقتی به خدا نزدیک می شویم مورد لطف فراوان او قرار خواهیم گرفت. ما تنها برای ارائه ی فهرستی از خواسته ها و نیازهایمان در جستجوی او نیستیم برای اینکه می دانیم از آنها اطلاع دارد (متی فصل 6 آیه های 7 تا 8، آیه های 32 تا 33). ما اطمینان داریم که خداوند از ما مراقبت خواهد کرد.
در جستجوی چهره ی خدا بودن به این معنی است که در طلب شناخت شخصیت واقعی و حضور او بیش از هر چیز دیگری باشیم.
English
در طلب خدا بودن (در جستجوی چهره ی خدا بودن) به چه معناست؟
