سوال
کتاب مقدس درباره شرم و پشیمانی چه می گوید؟
جواب
همه انسان ها برای گناهانی که در گذشته مرتکب شده اند تا اندازه ای احساس شرم و پشیمانی دارند. کتاب مقدس مطالب زیادی درباره شرم و پشیمانی گفته است، و افراد متعددی در کتاب مقدس این احساسات منفی را تجربه کرده اند.
آیا می توانید احساس پشیمانی و شرمی که آدم و حوا پس از ارتکاب گناه با آن زندگی کردند را تصور کنید؟ آنها خلقت کامل خدا را خراب کردند. آدم و حوا در دنیای کاملی زندگی می کردند، دارای افکار و بدن های بی نقص بودند و معاشرت نزدیکی با خدا داشتند. وقتی تصمیم به سرپیچی از خدا گرفتند و گناه کردند، همه مخلوقات را تحت تاثیر گناه قرار دادند، این تاثیرات شامل بیماری، فساد، مرگ و جدایی ابدی از خدا بود. پس از آن، همه انسان های با ذات گناه آلود -تمایل ذاتی به گناه – به دنیا آمدند. خوشبختانه خداوند حاکم است و برنامه نجات جهان از طریق پسرش عیسی مسیح را اجرا کرد و به انسان حق انتخاب داد تا نجات و زندگی ابدی با او را انتخاب کند. اما زندگی آدم و حوا در روی زمین حتما همراه با شرم و پشیمانی برای از دست دادن بی گناهی و برکات آن بوده است. ما می دانیم که آنها از برهنگی خود احساس شرم کردند (پیدایش فصل 3 آیه 10). آنها باید بقیه عمر خود وقتی به یاد بهشت می افتادند در پشیمانی زندگی کرده باشند.
احساس پطرس نمونه کتاب مقدسی دیگری از شرم و پشیمانی بود. یوحنا فصل 13 آیه های 37-38 شبی را توصیف می کند که به مسیح خیانت شد. درست پس از خوراک پسح، پطرس به عیسی مسیح گفت که جان خود را در راه او فدا می کند. عیسی مسیح به او می گوید که همان شب او سه بار مسیح را با وجود اینکه می شناسد انکار می کند. پطرس در همان شب از ترس جان خود، عیسی مسیح را سه بار انکار می کند (یوحنا فصل 18 آیه های 15-27؛ متی فصل 26 آیه هی 31-35، 69-75). او پس از آنکه مسیح را انکار می کند، «از حياط بيرون رفت و زارزار گريست» (لوقا فصل 22 آیه 62). پطرس پس از آن در ایمان خود رشد کرد و به یکی از پدران بنیانگذار کلیسای اولیه شد. او در حقیقت همانطوری که مسیح پیش بینی کرده بود برادران خود را تقویت کرد (لوقا فصل 22 آیه 32). گرچه پطرس می بایستی به خاطر انکار مسیح در انظار عمومی همراه با شرم و پشیمانی زندگی کرده باشد، اما احساس شکست در او شناخت بیشتر و عمیق تری از عیسی مسیح و فداکاری او ایجاد کرد. او فهمید که به لطف خدا بخشیده شده است، از پشیمانی خود گذر کرد و به گوسفندان مسیح را خوراک داد (یوحنا فصل 21 آیه 17).
کتاب مقدس به ما می گوید وقتی به گناهان خود اعتراف می کنیم و به فداکاری و رستاخیز مسیح ایمان می آوریم به فرزندان خدا تبدیل می شویم (یوحنا فصل 1 آیه 12). از همه ناپاکی ها پاک می شویم (کولسیان فصل 1 آیه های 15-22)، و نجات ما به طور ابدی تضمین می شود (یوحنا فصل 10 آیه های 27-30، عبرانیان فصل 7 آیه های 24-27). همانطوری که با دعای روزانه، خلوت با خدا و مطالعه کتاب مقدس از نظر روحانی رشد می کنیم، اعتماد و عشق ما به او بیشتر می شود. ما باور داریم که خدا به فاصله غرب تا شرق، گناهان ما را از ما دور کرده است (مزامیر فصل 103 آیه 12). بله، ما از اشتباهات گذشته پشیمان هستیم اما تمرکز و توجه ما بر روی آنها نیست. ما توجه و تمرکز خود را بر روی عیسی مسیح قرار می دهیم کسی که خالق ایمان و کامل کننده آن است (عبرانیان فصل 12 آیه 2). پولس به این شکل به مسئله اشاره می کند: «بلی برادران عزيز، من هنوز آن كه بايد باشم نيستم، اما تمام نيروی خود را صرف يک كار می‌كنم، و آن اينكه گذشته را فراموش كنم و با انتظار و اميد به آنچه در پيش است چشم دوزم، و بكوشم تا به خط پايان مسابقه برسم و جايزه را به چنگ آورم، كه برای آن، خدا ما را به سوی آسمان فرا می‌خواند؛ و همهٔ اينها در اثر فداكاری است كه مسيح برای ما انجام داده است» (فیلیپیان فصل 3 آیه های 13-14). شرم و پشیمانی بخشی از گذشته ماست. باید یاد بگیریم که آن را فراموش کنیم.
رومیان فصل 8 آیه 1 به همه ایماندارانی که با احساس شرم و پشیمانی دست و پنجه نرم می کنند، آرامش خاطر می دهد: «چون به عيسی مسيح تعلق داريم، هيچ محكوميت و مجازاتی در انتظار ما نيست.» ما گناهکاریم اما گناهان ما پاک شده اند. گذشته شرم آوری داشتیم اما آینده بهتری در انتظار ماست. ما با حماقت و نافرمانی زندگی می کردیم، اما حال به عنوان مخلوقات جدید زندگی جدیدی را تجربه می کنیم (تیطوس فصل 3 آیه های 3-7، رومیان فصل 6 آیه 4). خداوند گناهانی که برای آنها احساس شرم و پشیمانی داریم بخشیده است. حال می توانیم رو به جلو پیش برویم. «وقتی مسيح بر روی صليب مصلوب شد، در حقيقت من نيز با او مصلوب شدم. پس ديگر من نيستم كه زندگی می‌كنم، بلكه مسيح است كه در من زندگی می‌كند! و اين زندگی واقعی كه اينک در اين بدن دارم، نتيجهٔ ايمان من به فرزند خداست كه مرا محبت نمود و خود را برای من فدا ساخت» (غلاطیان فصل 2 آیه 20).
English
کتاب مقدس درباره شرم و پشیمانی چه می گوید؟
