سوال
آیا دعای بی صدا کتاب مقدسی است؟
جواب
کتاب مقدس مثالی برای دعای بی صدا در اول سموئیل فصل 1 آیه های 10 و 13 آورده است که عنوان می کند حنا درخواست خود را بدون اینکه کسی صدایش را بشنود به خداوند ارائه کرد. ممکن است در کتاب مقدس به طور مشخص بی صدا دعا کردن ذکر نشده باشد، اما به این معنا نیست که اعتبارش کمتر از بلند دعا کردن است. خدا به همان آسانی که می تواند سخنانمان را بشنود، می تواند افکارمان را نیز بشنود (مزامیر فصل 139 آیه 23؛ ارمیا فصل 12 آیه 3). عیسی افکار بد فریسیان را میدانست (متی فصل 12 آیه های 24 تا 26؛ لوقا فصل 11 آیه 17). هر کاری که می کنیم، هر چیزی که می گوییم، یا هر فکری که می کنیم از خدا پنهان نیست، خدایی که نیازی ندارد سخنانمان را بشنود تا افکارمان را بداند. او به تمام دعاهایی که به سوی او کرده می شود، دسترسی دارد، چه بر زبان آورده شده باشد، چه نشده باشد.
کتاب مقدس به دعا کردن در پنهان اشاره می کند (متی فصل 6 آیه 6). چه تفاوتی بین بلند دعا کردن و بی صدا دعا کردن است؟ شرایطی وجود دارد که فقط دعای بی صدا مناسب است، مثلاً دعا برای چیزی که فقط بین شما و خداست، دعا برای کسی که در آنجا حضور دارد، و غیره. هیچ ایرادی برای بی صدا دعا کردن وجود ندارد، البته تا زمانی که این کار را به خاطر خجالت کشیدن از اینکه در دعا دیده شویم، انجام ندهیم.
شاید بهترین آیه ای که به دعاهای ناگفته اعتبار می بخشد، اول تسالونیکیان فصل 5 آیه 17 است که می گوید: «پیوسته دعا کنید.» واضح است که پیوسته دعا کردن نمی تواند به این معنی باشد که باید در تمام اوقات بلند دعا کنیم. بلکه به این معناست که باید به طور ثابت در هشیاری نسبت به خدا باشیم، جاییکه هر فکری را اسیر او سازیم (دوم قرنتیان فصل 10 آیه 5) و هر موقعیت، نقشه، ترس، یا نگرانی را به حضور تخت او بیاوریم. بخشی از پیوسته دعا کردن، دعاهایی خواهد بود که بر زبان آورده می شود، نجوا می شود، فریاد زده می شود، با آواز سراییده می شود، و بی صدا گفته می شود، و در آن، پرستش، دادخواست، التماس، و شکرگزاریمان را به خدا معطوف می کنیم.
English
آیا دعای بی صدا کتاب مقدسی است؟
