سوال
آیا کتاب مقدس برده داری را تایید می کند؟
جواب
مردم معمولا به برده داری به چشم مشکلی نگاه می کنند که در گذشته وجود داشته است. اما تخمین زده شده که امروزه بیش از 27 میلیون نفر از مردم دنیا در معرض انواع مختلف برده داری مانند کار اجباری، تجارت سکس، دارایی شخصی قرار دارند. و کسانیکه از بردگی گناه آزاد شده اند یعنی مسیحیان، باید پیشرو پایان دادن به بردگی در دنیا باشند. سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که چرا کتاب مقدس با قاطعیت بر ضد برده داری سخن نگفته است؟ چرا ظاهرا کتاب مقدس از برده داری پشتیبانی می کند؟
کتاب مقدس بطور مشخص برده داری را محکوم نمی کند. کتاب مقدس می گوید که چطور باید با بردگان رفتار کرد (تثنیه فصل 15 آیه های 12-15 ؛ افسسیان فصل 6 آیه 9؛ کولسیان فصل 4 آیه 1)، اما آنرا بطور کلی غیر قانونی نمی خواند. خیلی ها به این مطلب اینطور نگاه می کنند که کتاب مقدس همه نوع بردگی را تایید می کند. چیزیکه آنها متوجه نیستند این است که برده داری در زمان کتاب مقدس با برده داری در چند قرن گذشته بسیار متفاوت بوده است. برده داری در زمان کتاب مقدس فقط منحصر به نژاد نبود و مردم بخاطر ملیت و یا رنگ پوستشان به بردگی گرفته نمی شدند. در زمان کتاب مقدس، برده داری بیشتر نشانه یک موقعیت اجتماعی بر اساس وضعیت اقتصادی بود. مردم وقتی بدهکار بودند و نمی توانستند بدهی خود را بپردازند و خانواده شان را تامین کنند، خودشان را برای بردگی می فروختند. در زمان عهد جدید گاهی پزشکان، وکلا، و حتی سیاستمداران برده فرد دیگری بودند. در واقع بعضی از مردم انتخاب می کردند که برده باشند تا احتیاجاتشان بوسیله اربابشان تامین شود.
برده داری در چند قرن اخیر منحصرا براساس رنگ پوست بوده است. در ایالات متحده آمریکا، خیلی از سیاه پوستان بخاطر ملیتشان برده بحساب می آمدند و خیلی از کسانی که برده داشتند واقعا باور داشتند که سیاه پوستان بخاطر رنگ پوستشان از درجه پایین تری برخوردارند. کتاب مقدس مطمئنا برده داری نژادی را محکوم می کند و تاکید می کند که همه انسانها به شکل و صورت خدا آفریده شده اند (پیدایش فصل 1 آیه 27). در عین حال، کتاب مقدس اجازه بردگی اقتصادی را می دهد. نکته بسیار مهم این است که نوع برده داری که کتاب مقدس مجاز شمرده به هیچ عنوان شباهتی به برده داری های چند قرن اخیر که گریبانگیر دنیا شده ندارد.
بعلاوه، خدا هم در عهد قدیم و هم در عهد جدید آدم ربایی را منع می کند که نمونه آن در آفریقا در قرن 19 اتفاق افتاد. آفریقاییها با برده فروشان محاصره شده بودند و به دلالان برده فروخته می شدند تا به دنیایی جدید برای کشاورزی برده شوند. در واقع، جریمه چنین جرمی در قانون موسی مرگ بود، «هر كس انسانی را بدزدد، خواه او را به غلامی فروخته و خواه نفروخته باشد، بايد كشته شود» (خروج فصل 21 آیه 16). به همین شکل در عهد جدید، دلالان برده در بین کسانی شمرده شده اند که «بی خدا و گناهکار» هستند و در گروه افرادی هستند که پدر و مادر خود را می کشند قاتل، زنا کار ، منحرف، فاسد و شاهد دروغگو هستند (اول تیموتائوس فصل 1 آیه های 8-10).
نکته اساسی دیگر اینکه هدف کتاب مقدس این است که راه نجات را نشان دهد، نه اینکه جامعه را محکوم کند. کتاب مقدس اغلب با مسائل را از درون به بیرون برخورد می کند. اگر کسی محبت، فیض و لطف خدا را با دریافت نجات تجربه کرده باشد، خدا روح او را عوض می کند تا افکار و اعمال او عوض شود. و مانند پولس این دیدگاه را پیدا می کند که یک برده می تواند «برادر ما در مسیح» باشد (فلیمون آیه 16). کسی که واقعا لطف خدا را تجربه کرده و آزادی از گناه را چشیده است می فهمد که به بردگی کشیدن انسان دیگر نادرست است. این تجویز کتاب مقدس برای پایان دادن به برده داری است.
English
آیا کتاب مقدس برده داری را تایید می کند؟
