سوال
چرا سولا گراتیا (تنها از روی لطف خداوند) مهم است؟
جواب
سولا گراتیا (تنها از روی لطف خداوند) یکی از نکات مهم کلیدی و ویژگی های بارزی می باشد که انجیل واقعی و کتاب مقدسی را از انجیل های دروغین متمایز می کند. سولا گراتیا به عنوان یکی از پنج سولایی می باشد که اصول اساسی اصلاحات پروتستان را تعریف می کند و امروز هم مانند گذشته از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. کلمه ی لاتین سولا به معنای «تنها» یا «فقط» می باشد. این پنج عبارت لاتین عقاید اساسی و ضروری مسیحیت را ارائه می دهند و آموزش های درست کتاب مقدسی در مورد این پنج مسئله را به طور خلاصه بیان می کنند: سولا اسکریپتورا (فقط کتاب مقدس)، سولا فیده (تنها از راه ایمان)، سولا گراتیا (تنها از روی لطف الهی)، سولا کریستوس (فقط عیسی مسیح) و سولا دی گلوریا (تنها برای جلال خداوند). هر یک از این موارد دارای اهمیتی بسیار حیاتی می باشند و ارتباط بسیار نزدیکی با هم دارند. انحراف در یکی از این موارد به خطا در موارد دیگر منتهی می شود و نتیجه این انحراف نیز همیشه انجیل دروغینی خواهد بود که توانایی نجات شما را ندارد.
سولا گراتیا بر روی این حقیقت کتاب مقدسی تاکید می کند که نجات ما فقط هدیه ی لطف الهی است. همانطوری که افسسیان فصل 2 آیه های 8 تا 9 می گوید، «زیرا به‌واسطۀ فیض است که نجات یافته‌اید، از طریق ایمان – و این را نمی‌توانید به حساب خود بگذارید، چرا که هدیه‌ای است از جانب خدا. نجات پاداش اعمال نیک ما نیست، و از این رو، هیچ‌کس نمی‌تواند به سبب آن به خود ببالد.» پذیرش این حقیقت، درک این موضوع است که نجات ما از خشم خداوند، بر اساس لطف و مرحمت اوست نه به دلیل شایستگی خود ما. یکی از دلایلی که بسیاری از مردم این عقیده مهم را رد می کنند این است که نمی خواهند وضعیت اولیه ذات انسانی از زمان سقوط آدم را بپذیرند. کتاب مقدس می گوید قلب های ما فریبکار و بسیار شرورند (ارمیا فصل 17 آیه 9) و «کسی عادل نیست، حتی یک نفر. هیچ‌کس براستی دانا نیست؛ هیچ‌کس در جستجوی خدا نیست. همه گمراه شده‌اند؛ همه عاطل و باطل گردیده‌اند. نیکوکاری نیست، حتی یک نفر» (رومیان فصل 3 آیه های 10 تا 11). اکثر مردم به جای اینکه وضعیت نومیدی و ناچاری انسان بدون لطف الهی را بپذیرند، باور دارند که در نجات خودشان نقش دارند. اما کتاب مقدس به روشنی می گوید که ما نمی توانیم لطف خدا را از طریق شایستگی خودمان به دست آوریم و این فقط چیزی است که خدا از روی فیض و مرحمتش به ما می بخشد.
حقیقت سولا گراتیا یا نجات از طریق لطف الهی الهام بخش جان نیوتون برای نوشتن سرودی زیبای «لطف شگفت انگیز» بود. این لطف چنان شگفت انگیز است که می تواند بیچاره ای مانند ما را نجات دهد. این لطف شگفت انگیزی است که «خدا چقدر ما را دوست داشت که با وجود اینکه گناهکار بودیم، مسیح را فرستاد تا در راه ما فدا شود» (رومیان فصل 5 آیه 8). سولا گراتیا این حقیقت را به درستی به ما انتقال می دهد که دلیل نجات به وسیله خدا، تنها لطف و مهربانی اوست، نه کاری هایی که ما انجام می دهیم تا در نظر او مورد قبول واقع شویم یا لایق نجات باشیم. تا زمانیکه میزان گناهکاری خودمان را درک نکنیم، نمی توانیم میزان لطف و فیض خداوند در نجات خود را درک کنیم.
سولا گراتیا مهم است و اگر آن را رد کنیم در واقع تنها انجیلی که می تواند ما را نجات دهد رد کرده ایم. جایگزین سولا گراتیا انجیلی خواهد بود که به خوبی انسان به جای لطف الهی تکیه می کند و البته چنین انجیلی اصلا وجود ندارد. سولا گراتیا چیزی است که انجیل را به «پیام خوب» تبدیل می کند و به ما کمک می کند تا این حقیقت کتاب مقدسی را درک کنیم که «هیچ کسی در جستجوی خدا نیست» (رومیان فصل 3 آیه 11) اما خبر خوب این است که خدا در جستجوی گناهکاران است. عیسی مسیح گفت که آمده است تا گمشدگان را پیدا کند و نجات دهد (لوقا فصل 19 آیه 10) نه اینکه منتظر بماند تا گمشدگان او را جستجو کنند. این خداوند است که اول از همه اقدام می کند و گناهکاران بدون چاره را به سمت خود می کشاند، و به کسانی که در گناهان و تخلفات مرده اند زندگی دوباره می بخشد، این خداوند است که به یک شخص تولد دوباره می دهد تا او بتواند پادشاهی خدا را ببیند.
و در آخر، سولا گراتیا به این دلیل مهم است که پایه و اساس تضمین نجات ما گناهکاران در نظر خداوند را تشکیل می دهد. اگر سولا گراتیا را انکار کنیم، دیگر نمی توانیم تضمینی واقعی برای نجات داشته باشیم. از آنجاییکه همه کارهای ما با گناه آلوده شده اند، چگونه می توانیم اطمینان حاصل کنیم که ایمان کافی برای نجات را داریم؟ خوشبختانه، کتاب مقدس پرده از انجیلی بر میدارد که بر اساس کار ما نیست، بلکه بر اساس کاری است که مسیح انجام داد. «خبر خوب» این است که مسیح آمد، کامل و بدون گناه زندگی کرد، جان خود را بر روی صلیب فدا کرد، دوباره زنده شد تا به گناهکاران مرده، زندگی جدید بدهد و آنها را از گناهان شان نجات داده و زندگی ابدی به ایشان عطا کند. و ما می دانیم که عیسی مسیح هیچیک از کسانی که خدا به او داده است (یعنی ایمانداران) را گم نخواهد کرد و در روز قیامت همه آنها را زنده خواهد کرد (یوحنا فصل 6 آیه 39).
«لطف شگفت انگیز! چه آوای شیرینی! که بیچاره ای مانند من را نجات داد.
روزی گم شده بود اما حال پیدا شدم. روزی کور بود اما حال بینا شدم.
لطف خدا بود که به من یاد داد بترسم و همین لطف بود که ترس های من را از بین برد.
در همان ساعت نخستین ایمان آوردن، این لطف چه کار شگفت انگیزی در من کرد!
من از خطرها، رنج ها و دام ها آمده ام.
این لطف خدا بود که مرا سالم به اینجا رساند و به خانه ابدی خواهد برد.
خدا قول خوبی به من داده است و کلام او تضمین کننده ی امید من است.
تا زمانیکه زندگی ادامه دارد، او سپر و سرنوشت من خواهد بود.
آری! زمانیکه این بدن و قلب من از کار می افتند، زندگی فانی نیز پایان خواهد گرفت،
من درون پرده مقدس زندگی شاد و آرامی خواهم داشت.
حتی پس از ده هزار سال همچنان مانند خورشید خواهم درخشید
و هر روز تا ابد مانند روز اول خدا را ستایش خواهم کرد
لطف شگفت انگیز! چه آوای شیرینی! که بیچاره ای مانند من را نجات داد.
روزی گم شده بود اما حال پیدا شدم. روزی کور بودم اما حال بینا شدم.
«لطف شگفت انگیز» اثر جان نیوتون
English
چرا سولا گراتیا (تنها از روی لطف خداوند) مهم است؟
