سوال
چرا به نظر می رسد که خدا به میلیون ها کودک گرسنه در جهان اهمیتی نمی دهد؟
جواب
برخی از مردم، خدا را برای وجود کودکان گرسنه در جهان سرزنش می کنند و او را متهم می کنند که یا قدرتی ندارد یا اهمیتی به آنها نمی دهد. مشکل گرسنگی در جهان حقیقت دارد و کودکان زیادی از سوء تغذیه رنج می برند. بر اساس گزارش موسسه بین المللی کامپشن، سالانه سه میلیون کودک به دلیل سوء تغذیه جان خود را از دست می دهند. در کشورهای در حال توسعه، 25 درصد کودکان دچار کمبود وزن هستند و در معرض اثرات طولانی مدت سوء تغذیه قرار دارند. این مشکل واقعی است اما کتاب مقدس به ما می گوید عشق خدا نیز واقعی است.
خداوند در کتاب مقدس برای همه پرسش های ما نشانه، سرنخ، بینش و جواب قرار داده است. عیسی مسیح می گوید کودکان برای خداوند مهم هستند: «و هر که به خاطر من چنین کودکی را بپذیرد، در واقع مرا پذیرفته است. ولی اگر کسی باعث شود یکی از این کودکان که به من ایمان دارند، ایمانش را از دست بدهد، برای او بهتر است که یک سنگ بزرگ دور گردنش آویخته و به دریا انداخته شود. » (متی فصل 18 آیه های 5 تا 6). سپس در آیه دهم می گوید، « هیچگاه این بچه‌های کوچک را تحقیر نکنید، چون آنها در آسمان فرشتگانی دارند که همیشه در پیشگاه پدر آسمانی من حاضر می‌شوند.» حقیقت این است که خدا به کودکان اهمیت می دهد.
سازمان های خیریه و آژانس های دولتی بر سر این موضوع توافق دارند که غذای کافی در جهان برای سیر کردن شکم همه وجود دارد. مشکل فقدان غذا نیست بلکه عدم دستیابی به غذاست. با توجه به اینکه غذای کافی در جهان برای همه وجود دارد، نمی توان تقصیر را گردن خدا انداخت. بلکه مقصر ذات فاسد انسان است. انسان به جای اینکه کارگزار قابل اعتمادی برای منابع جهان، ملت ها و افراد باشد، دست به احتکار غذا می زند، منابع را به شکل نادرستی مدیریت می کند، در مصرف پول اسراف می کند و تغذیه مردم را نادیده می گیرد.
خداوند مسئول حماقت انسان ها نیست. او همچنین مسئول طمع، خودخواهی، نفرت، غرور، تنبلی، احتکار، ظلم، کینه توزی، سنگدلی یا هر گناه دیگری که در گرسنگی جهانی مشارکت دارد، نیست. او از هر نوع پلیدی مبراست (مزامیر فصل 92 آیه 15). همه مردم گناهکارند (رومیان فصل 3 آیه 23)، و جزای گناه مرگ است (رومیان فصل 6 آیه 23). فجایع و مصیبت های موجود در جهان – به خصوص مصیبت های قابل پیشگیری مانند گرسنگی – از عواقب گناه می باشد (به رومیان فصل 8 آیه 22 نگاه کنید)
خداوند به کودکان اهمیت می دهد. او این موضوع را با فرستادن فرزندش برای رهایی ما از لعنت گناه ثابت می کند. «خدا با فرستادن پسر یگانهٔ خود به این جهان گناه‌آلود، محبت خود را به ما نشان داد؛ بله، خدا او را فرستاد تا جان خود را در راه ما فدا کند و ما را به زندگی ابدی برساند» (اول یوحنا فصل 4 آیه 9).
خداوند همچنین به مسیحیان دستور می دهد که به حل مشکل گرسنگی در جهان کمک کنند. خداوند در همین لحظه از طریق موسسات مسیحی – مانند شفقت جهانی (Compassion International)، دید جهانی (World Vision)، کمک جهانی (World Help)، گرسنگان را سیر کنید (Feed the Hungry)، بودجه سامری (Samaritan’s Purse) در حال کمک به سیر کردن کودکان گرسنه در جهان است. بشارت دهندگان مسیحی در سرتاسر جهان در کنار تعلیم کلام خدا، نیازهای اولیه مردم را نیز فراهم می کنند. آنها این کار از روی عشق به خدا و مردم انجام می دهند. آنها این کارها را انجام می دهند چون «ما ساختۀ دستِ خداییم، و در مسیحْ عیسی آفریده شده‌ایم تا کارهای نیک انجام دهیم، کارهایی که خدا از دیرباز تدارک دیده تا در آنها سلوک کنیم» (افسسیان فصل 2 آیه 10)
خداوند همیشه خوب است. اما مشاهده چنین پلیدی ها و رنجهایی در جهان ناامید کننده است. ما می دانیم که شرارت وجود دارد نه به خاطر خدا بلکه به خاطر شیطان، گناه و ذات گناهکار بشر. اما امید خود را از دست نمی دهیم و هنگام حمله ی شیطان مقاومت می کنیم (افسسیان فصل 6 آیه 13). همسایگان خود را مانند خود دوست داریم و این کار را برای کسی انجام می دهیم که «به قدری مردم جهان را دوست دارد که یگانه پسر خود را فرستاده است، تا هر که به او ایمان آورد، هلاک نشود بلکه زندگی جاوید بیابد» (یوحنا فصل 3 آیه 16). خداوند در نهایت همه چیز را سامان خواهد بخشید و دیگر بدی در جهان وجود نخواهد داشت (مکاشفه فصل 22 آیه 3).
English
چرا به نظر می رسد که خدا به میلیون ها کودک گرسنه در جهان اهمیتی نمی دهد؟
