کتاب اول تواریخ
نویسنده: کتاب اول تواریخ اسمی از نویسنده اش نمی برد. بنابر حکایت، کتابهای اول و دوم تواریخ را عزرا نوشته است.تاریخ نگارش: کتاب اول تواریخ احتمالاً بین ۴۵۰ و ۴۲۵ ق.م. نوشته شد.
هدف نگارش: کتابهای اول و دوم تواریخ عمدتا دارای اطلاعاتی مشابه اول و دوم سموئیل و اول و دوم پادشاهان است. این دو کتاب بیشتر بر جنبه کهانت آن دوره تمرکز می‌کند. کتاب اول تواریخ بعد از تبعید نوشته شد تا به کسانی که به اسرائیل بازمی گردند در زمینه درک چگونگی پرستش خدا کمک کند. تاریخ بر قلمروی جنوبی، قبایل یهودا، بنیامین و لاوی تمرکز نمود. این قبایل وفاداری بیشتری به خدا داشتند.
آیه های کلیدی:
اول تواریخ فصل 11 آیه های ۱-۲، «رهبران اسرائيل به حبرون نزد داوود رفتند و به او گفتند: «ما گوشت و استخوان تو هستيم؛ حتی زمانی كه شائول پادشاه بود، سپاهيان ما را تو به جنگ می‌بردی و به سلامت بر می‌گرداندی؛ و خداوند، خدايت فرموده است كه تو بايد شبان و رهبر قوم او باشی».
اول تواریخ فصل 21 آیه 13، «داوود جواب داد: در تنگنا هستم. بهتر است به دست خداوند بيفتم تا به دست انسان، زيرا رحمت خداوند بسيار عظيم است».
اول تواریخ فصل 29 آیه 11، «عظمت و قدرت، جلال و شكوه و بزرگی برازندهه توست. ای خداوند، هر چه در آسمان و زمين است مال توست. سلطنت از آن توست. تو بالاتر و برتر از همه هستی».
خلاصه: ۹ فصل نخست کتاب اول تواریخ به فهرستها و نسب نامه ها اختصاص دارد. فهرستها و نسب نامه های دیگر در باقی فصلهای این کتاب پراکنده شده است. در میان آنها، کتاب اول تواریخ، تخت نشینی داوود و کارهایی که بعد از آن انجام داد را ثبت نموده است. کتاب اول تواریخ با به سلطنت رسیدن پسر داوود یعنی سلیمان به عنوان پادشاه اسرائیل پایان می پذیرد. نمای کلی کتاب اول تواریخ بدین قرار است: فصل 1 آیه 1 تا فصل 9 آیه 23 — نسب نامه های منتخب؛ فصل 9 آیه 24 تا فصل 12 آیه 40 — ارتقاء داوود؛ فصل 13 آیه 1 تا فصل 20 آیه 30 — سلطنت داوود.
پیش بینی ها: داوود ل ۲۵ را پیشگویی می کند، جایی که عیسی زمانی را که برای داوری زمین خواهد آمد توصیف می کند. او از طریق مَثَل ده باکره نادان و ندیمه ها هشدار می دهد آنانی که خون مسیح گناهانشان را نپوشانیده، در «تاریکی بیرون» افکنده خواهند شد. او قوم خود را تشویق می کند که آماده باشند زیرا زمانی که بیاید، در روز داوری بره ها را از بزها جدا خواهد کرد.
بخشی از عهد خدا با داوود که در فصل ۱۷ تکرار می شود، به مسیح موعود اشاره دارد که از نسل داوود خواهد بود. آیه های ۱۳-۱۴ پسری را توصیف می کند که در خانه خدا پایدار خواهد بود و تخت سلطنت او تا ابد استوار خواهد ماند. این تنها می تواند به عیسی مسیح اشاره داشته باشد.
کاربرد عملی: نسب نامه هایی مانند آنچه در اول تواریخ آمده، ممکن است بی روح و خسته کننده به نظر برسد، اما آنها به ما یادآوری می کنند که خدا هر یک از فرزندانش را شخصاً می شناسد، حتی شمار موهای سر ما را نیز دارد (متی فصل 10 آیه 30). می توانیم از این امر آسوده خاطر باشیم که هویت ما و کاری که انجام می دهیم به شکلی جاودانه در ذهن خدا حک شده است. اگر ما به مسیح تعلق داریم، اسامی ما تا ابد در دفتر حیات بره ثبت شده است (مکاشفه فصل 13 آیه 8).
خدا به قوم خود و وعده هایش وفادار است. در کتاب اول تواریخ، تحقق وعده خدا به داوود را می بینیم، زمانی که او پادشاه کل اسرائیل می شود (اول تواریخ فصل 11 آیه های ۱-۳). ما می توانیم مطمئن باشیم وعده هایی که خدا به ما داده نیز محقق خواهد شد. او به کسانی که او را پیروی می کنند، با توبه نزد مسیح می آیند و از کلامش اطاعت می کنند، وعده برکت داده است.
اطاعت، برکت و نافرمانی داوری به همراه می آورد. کتاب اول تواریخ مانند اول و دوم سموئیل و اول و دوم پادشاهان، شرح الگوی گناه، توبه، بخشش و احیای قوم اسرائیل است. به همین نحو، خدا با صبر با ما رفتار می کند و وقتی با توبه حقیقی نزد خدا می رویم، گناهانمان را می بخشد (اول یوحنا فصل 1 آیه 9). ما می توانیم از این امر آسوده خاطر باشیم که او دعاهای حاکی از پشیمانی ما را می شنود، گناهمان را می بخشد، رابطه مان را با خود احیا می کند و ما را در مسیر شادی قرار می دهد.
English
بررسی کتاب مقدس
بررسی عهدقدیم
کتاب اول تواریخ
