کتاب مراثی
نویسنده: کتاب مراثی به وضوح نامی از نویسنده‌اش نمی برد. بر اساس حکایات، ارمیای نبی کتاب مراثی را نوشت. این دیدگاه تا اندازه زیادی محتمل است چرا که نویسنده را شاهد نابودی اورشلیم از سوی بابلی‌ها می‌داند. ارمیا با این خصوصیت مطابقت دارد (دوم تواریخ فصل 35 آیه 25؛ فصل 36 آیه های ۲۱-۲۲).تاریخ نگارش: کتاب مراثی احتمالا بین 586 و 575 ق.م. نوشته شد، یعنی در طول سقوط اورشلیم یا بلافاصله بعد از آن.
هدف نگارش: خدا بخاطر بت پرستی یهودا که بارها اتفاق افتاده بود و از آن توبه نکرده بود، اجازه داد که بابلی ها شهر اورشلیم را محاصره کنند، آن را غارت کنند، بسوزانند و نابود نمایند. معبد سلیمان که حدود ۴۰۰ سال پابرجا بود بکلی سوخت. ارمیای نبی که شاهد این وقایع بود، کتاب مراثی را به عنوان یک سوگواری برای آنچه بر سر یهودا و اوشلیم آمد نوشت.
آیه های کلیدی:
مراثی فصل 2 آیه 17، «اما اين كار، كار خداوند بود. او آنچه را سالها پيش فرموده بود انجام داد. همانگونه كه بارها اخطار كرده بود، به اورشليم رحم نكرد و آن را از بين برد و باعث شد دشمنانش از خرابی شهر شاد شوند و به قدرتشان ببالند».
مراثی فصل 3 آیه های ۲۲-۲۳، «رحمت خداوند بی‌زوال است. آری، به سبب محبت اوست كه ما تلف نشده‌ايم. 23وفاداری خدا عظيم است و رحمت او هر صبح بر ما می‌تابد».
مراثی فصل 5 آیه های ۱۹-۲۲، «ای خداوند، تو تا ابد باقی هستی و تخت سلطنت تو بی‌زوال است. مدت مديدی است كه تو ما را ترک كرده‌ای و ديگر ما را به ياد نمی‌آوری. ای خداوند، آيا تو ما را به کلی طرد كرده‌ای و تا ابد بر ما غضبناک خواهی بود؟ اگر چنين نيست، پس ما را به سوی خود بازگردان و شكوه دوران گذشتهٔ ما را به ما باز ده».
خلاصه: کتاب مراثی به پنج فصل تقسیم شده است. هر فصل نشان دهنده شعری مجزاست. در زبان اصلی یعنی عبری، این آیات به صورت شعر الفبایی و منکسر هستند یعنی هر آیه به ترتیب حروف الفبای عبری آغاز می شود. در کتاب مراثی، ارمیای نبی متوجه می شود که بابلی‌ها ابزار خدا برای نزول داوری بر اورشلیم بودند (مراثی فصل 1 آیه های ۱۲-۱۵؛ فصل 2 آیه های 1-8؛ فصل 4 آیه 11). کتاب مراثی به وضوح بیان می‌کند که گناه و سرکشی دلیل نازل شدن خشم خدا بر آنان می باشد (مراثی فصل 1 آیه های ۸-۹؛ فصل 4 آیه 13؛ فصل 5 آیه 16). سوگواری، مناسب زمان مصیبت و اندوه است اما باید فوراً جای خود را به پشیمانی و توبه بدهد (مراثی فصل 3 آیه های ۴۰-۴۲؛ فصل 5 آیه های ۲۱-۲۲).
پیش بینی ها: ارمیا به خاطر اشتیاق و علاقه عمیق و پایداری که به قوم و شهر خود داشت به «پیامبر گریان» معروف بود (مراثی فصل 3 آیه های ۴۸-۴۹). به همین نحو، عیسی غم و اندوه خود را نسبت به گناهان و انکار خدا از سوی مردم نشان داد، هنگامی که به اورشلیم نزدیک شد و به نابودی شهر به دست رومیان نگریست (لوقا فصل 19 آیه های ۴۱-۴۴).خدا بخاطر اینکه یهودا مسیح موعود خود را رد کرد، از محاصره رومی ها استفاده کرد تا قوم خود را تنبیه نماید. اما خدا در تنبیه فرزندانش شادی نمی‌کند و قربانی کردن عیسی مسیح برای گناهان، نشان دهنده رحمت عظیم او نسبت به قومش است. یک روز خدا به خاطر مسیح تمام اشکها را پاک خواهد نمود (مکاشفه فصل 7 آیه 7).
کاربرد عملی: حتی در زمان داوری سخت و وحشتناک، او خدای امید است (مراثی فصل 3 آیه های ۲۴-۲۵). هر چقدر هم که از او دور شده‌ایم، اما این امید را داریم که می‌توانیم به سوی او بازگردیم و محبت و بخشش او را دریافت کنیم (اول یوحنا فصل 1 آیه 9). خدای ما با محبت است (مراثی فصل 3 آیه 22) و به خاطر محبت و دلسوزی عظیمش، پسر خود را فرستاد که ما در گناهان خود هلاک نگردیم، بلکه بتوانیم از حیات جاودان با او برخوردار گردیم (یوحنا فصل 3 آیه 16). وفاداری (مراثی فصل 3 آیه 23) و رهایی توسط خدا (مراثی فصل 3 آیه 26) صفاتی هستند که به ما امید و آرامشی عظیم عطا می‌کنند. او خدایی بی‌علاقه و دمدمی مزاج نیست، بلکه خدایی است که تمام کسانی را که به او روی می‌آورند نجات خواهد داد، یعنی آنانیکه می پذیرند برای بدست آوردن محبت و لطف او هیچ کاری از دست خودشان بر نمی آید، و همچنین به رحمت خداوند تکیه می‌کنند تا از بین نروند (مراثی فصل 3 آیه 22).
English
بررسی کتاب مقدس
بررسی عهدقدیم
کتاب مراثی
