سوال
چگونه مرحله تربیت نوجوانان را پشت سر بگذاریم؟
جواب
بسیاری از والدین نگران این موضوع هستند که آیا می توانند از پس بزرگ کردن یک نوجوان برآیند. نوجوانان معمولا ویژگی های یکسانی دارند. اول از همه، آنها وارد مرحله ای از زندگی می شوند که معتقدند همه چیز را می دانند واگر چیزی را نمی دانند به این معنی است که ارزش دانستن ندارد. دوم اینکه، هورمون های تولید شده در بدن و مغز، توانایی تصمیم گیری مانند یک بزرگسال منطقی را از آنها می گیرد. آنها هرچه که می خواهند را باید فورا داشته باشند، و گاهی اصلا متوجه نیستند آنچه که می خواهند به آنها آسیب خواهد رساند. وظیفه والدین این است که در دوران نوجوانی از آنها حفاظت کنند.
عیسی مسیح به طور غیر مستقیم این مطلب را در متی فصل 7 آیه های 9-10 به ما می آموزد: « اگر كودكی از پدرش نان بخواهد، آيا پدرش به او سنگ می‌دهد؟ اگر از او ماهی بخواهد، آيا به او مار می‌دهد؟ .» فرزندان گاهی چیزهایی می خواهند که از نظر خودشان خوب است اما در واقع به آنها آسیب می زند، در اینجا وظیفه پدران و مادران است که بهترین کار را انجام دهند. خداوند هم چیزی را که از نظر ما خوب است ولی از نظر او زیان آور است به ما نمی دهد.
داشتن مسیح در خانه بهترین راه برای بزرگ کردن فرزندان است. « بچه را در راهی كه بايد برود تربيت كن و او تا آخر عمر از آن منحرف نخواهد شد» (امثال فصل 22 آیه 6). اگر با تمام وجود و از اعماق قلب به عیسی مسیح ایمان آورده اید، روح القدس درون شما زندگی می کند و همه چیز را به شما آموزش خواهد داد (یوحنا فصل 14 آیه 26، اول یوحنا فصل 2 آیه 27)، بزرگ کردن فرزندان نیز شامل آموزش های او می شود. کودکان با نگاه کردن به ما بیشتر یاد می گیرند تا با گوش دادن به نصیحت های ما. بنابراین الگوی خوب بودن بسیار مهم است.
کتاب مقدس درباره اهمیت تادیب و تربیت با ما صحبت می کند. « كسی كه فرزند خود را تنبيه نمی‌كند او را دوست ندارد، اما كسی كه فرزندش را دوست دارد از تأديب او كوتاهی نمی‌كند » (امثال فصل 13 آیه 24). « فرزند خود را تا دير نشده تربيت كن؛ اگر غفلت نمايی زندگی او را تباه خواهی كرد» (امثال فصل 19 آیه 18). « فرزند خود را تأديب كن تا باعث شادی و آرامش فكر تو شود» (امثال فصل 29 آیه 17). وضع قوانین و اجرای آنها بسیار اهمیت دارد. بچه ها باید بدانند که کار اشتباه آنها تنبیه خواهد شد، اما مجازات باید مطابق با جرم باشد. برای مثال، دروغ گفتن یعنی اینکه نباید به فرزند اعتماد کرد، و تا این اعتماد بازگردد، می توان بیرون از خانه رفتن را محدود کرد. آنها می خواهند دوباره اعتماد شما را جلب کنند، پس از این تنبیه درس می گیرند. بدترین کار ممکن این است که سعی می کنیم به جای پدر و مادر، دوست فرزندانمان باشیم.
تنبیه همیشه باید به نفع فرزندان تمام شود و به آنها انگیزه بدهد. افسسیان فصل 6 آیه4 می گوید نباید با رفتارمان فرزندان را عصبانی کنیم ( به این معنی نیست که تنبیه نکنید بلکه با خشم و عصبانیت این کار را نکنید)، بلکه آنها را به شکلی که خدا می خواهد، تادیب کنیم. به فرزندان خود اشتباهشان و اینکه چرا با روش آنها مخالفید را بگویید، و آنها را مطمئن کنید که کار شما فقط از روی عشق به آنهاست. عبرانیان فصل 12 آیه 7 می گوید ما وقتی اشتباه می کنیم خدا ما را تنبیه می کند، چون ما را دوست دارد و اگر تنبیه نکند به ضرر ما تمام می شود. زمانی که فرزندان به تنبیه اعتراض می کنند، که قطعا خواهند کرد، پدر و مادر عاقل پاسخ می دهند که «وظیفه من تربیت و تادیب تو است و اگر این کار را نکنم باید به خدا جواب بدهم.»
به این نکته ها درباره تربیت نوجوانان توجه کنید: شوخ طبع باشد، آنها را متقاعد کنید که شما کار درست را انجام می دهید، به حکمت خدا در کتاب مقدس تکیه کنید، و در نهایت دعا، دعا و دعا! این کارها نه تنها باعث می شود تا پدر و مادر از عهده این دوره برآیند بلکه الگوی خوبی نیز خواهند شد، و نوجوانان از همین الگو برای فرزندان خودشان استفاده خواهند کرد.
English
چگونه مرحله تربیت نوجوانان را پشت سر بگذاریم؟
