سوال
یک مسیحی در برابر دعای بی پاسخ چه واکنشی باید از خود نشان دهد؟
جواب
چه تعداد از مسیحیان برای افراد دیگر فقط برای اینکه آزمایش کنند آیا دعای آنها اجابت می شود یا نه، دعا کرده اند؟ چه تعداد از مسیحیان از دعا به دلیل ضعف در ایمانشان دست کشیده اند و یا به این نتیجه رسیده اند که هیچ یک از دعاهای آنها مطابق با خواست و اراده خدا نیست؟ به هر حال، پرداختن به موضوع «دعای بی پاسخ» نه تنها برای ما بلکه برای دیگران هم مفید است. وقتی دعا می کنیم، در حال انجام باارزش ترین کار در زندگی خود هستیم و آن هم ارتباط برقرار کردن با خالقی است که در همه امور در برابر او پاسخگو هستیم. ما به راستی به گران ترین قیمت یعنی به بهای خون عیسی مسیح خریداری شده ایم، پس به خداوند تعلق داریم.
دعا امتیازی است که خدا به همان اندازه که به قوم اسرائیل داد در اختیار ما هم قرار داده است (تثنیه فصل 4 آیه 7). اما وقتی با پدر آسمانی صحبت می کنیم، به نظر می رسد گاهی جواب نمی دهد. این موضوع می تواند دلایل زیادی داشته باشد. کتاب مقدس به ما می گوید که دعاهای ما چه ارتباطی با عیسی مسیح یعنی کسی که خواستار معاشرت ما با خداوند است دارد و همچنین میانجی ما نزد خداوند نیز می باشد (عبرانیان فصل 4 آیه 15).
دلیلی اصلی بی پاسخ ماندن دعاهای ما «گناه» است. آن کسی که بر تخت پادشاهی نشسته همه چیز ما را بسیار دقیق می داند و افکار ما را می خواند (مزامیر فصل 139 آیه های 1 تا 4). اگر در راه درست نباشیم و یا در قلب خود نسبت به برادر خود کینه و دشمنی داشته باشیم و یا هدف و انگیزه نادرست پشت دعاهای ما باشد (مانند خواسته های خودخواهانه) ، انتظار نداشته باشیم که به دعای ما پاسخ دهد چون او دعای ما را در این حالت نخواهد شنید (دوم تواریخ فصل 7 آیه 14 ، تثنیه فصل 28 آیه 23 ، مزامیر فصل 66 آیه 18 ، یعقوب فصل 4 آیه 3). گناه مانند چوب پنبه ای می ماند که جلوی جاری شدن برکات از بطری لطف بی نهایت الهی را می گیرد! در واقع گاهی دعاهای ما وقتی به او ایمان نداریم در نظر خدا فجیع و شنیع هستند (امثال فصل 15 آیه 8) و یا اینکه دعای ما ریاکارانه است (مرقس فصل 12 آیه 40).
دلیل دیگر برای بی پاسخ ماندن دعاهای ما این است که خداوند می خواهد ایمان و اعتماد ما به خودش را بیشتر و عمیق تر کند، این ایمان عمیق تر از عشق، قدردانی و فروتنی عمیق تر شکل می گیرد. در عوض به ما سود و منفعت ابدی می رسد برای اینکه او برکت را به فروتنان می دهد (یعقوب فصل 4 آیه 6، امثال فصل 3 آیه 34). چه کسی احساس آن زن بی چاره کنعانی را می فهمد که با گریه و زاری از عیسی مسیح درخواست می کند تا به او رحم کند (متی فصل 15 آیه های 21 تا 28)! احتمال این که یک خاخام یهودی به او حتی توجه می کرد بسیار کم بود. او یهودی نبود و یک زن بود، همین دو دلیل کافی بود تا یهودیان به او بی اعتنایی کنند. به نظر می رسید که عیسی مسیح جواب دعای او را ندهد اما او همه چیز را درباره موقعیت آن زن می دانست. ممکن است که بلافاصله با شنیدن درخواست او جواب نداده باشد اما حرف او را شنید و در نهایت پاسخ درخواست او را داد.
خداوند ممکن است گاهی در برابر ما سکوت کند، اما او هرگز ما را دست خالی از پیش خود راهی نخواهد کرد. حتی اگر دعای ما بی پاسخ بماند، باید همچنان به او تکیه و اعتماد کنیم تا او در زمان خودش اقدام کند. خود دعا کردن هم برای ما یک برکت است، برای اینکه ایمان ما باعث شده تا در دعا استقامت کنیم. ایمان باعث خشنودی خدا می شود (عبرانیان فصل 11 آیه 6) ، و اگر ما همچنان در هر موقعیتی دعا می کنیم، آیا این کار نشان دهنده حالت معنوی و روحانی ما نیست؟ فریادهای عاجزانه ما برای لطف خداوند شنیده می شوند، و سکوت او شعله پایداری و استقامت در دعا را روشن می سازد. بگذارید تشنه چیزهایی باشیم که ما را به سمت خدا سوق می دهند و بگذارید به روش او زندگی کنیم نه به روش و راه های خودمان. اگر همیشه دعا می کنیم، پس بر اساس خواست او زندگی می کنیم، خواست او هرگز اشتباه نیست (اول تسالونیکیان فصل 5 آیه های 17 تا 18).
English
یک مسیحی در برابر دعای بی پاسخ چه واکنشی باید از خود نشان دهد؟
