سوال
اگر خدا عالم مطلق است پس چرا سوال می پرسد؟
جواب
خداوند عالم مطلق است، او همه چیز را می داند. ما در کتاب مقدس متونی را می بینیم که خدا در آنها سوال می پرسد. او در باغ عدن از آدم می پرسد که کجاست و چه کار کرده است (پیدایش فصل 3 آیه های 9، 11). در بهشت، از شیطان می پرسد که کجا بوده است (ایوب فصل 1 آیه 7). از موسی می پرسد که چه چیزی در دستانش دارد (خروج فصل 4 آیه 2). عیسی مسیح در راه خانه یایروس در میان جمعیت می پرسد که چه کسی به لباسش دست زد (مرقس فصل 5 آیه 30). خداوند عالم مطلق جواب همه ی این سوال ها را می دانسته است. او اسرار دل هر کسی را می داند (مزامیر فصل 44 آیه 21). پس چرا سوال می پرسد؟
خداوند همیشه از سوالاتی که می پرسد هدفی دارد. او برای کسب اطلاعات سوال نمی پرسد، برای اینکه همه چیز را می داند. سوالات او اهداف دیگری را دنبال می کنند و آن اهداف بسته به مفهوم سوال و نیاز کسی که مورد سوال قرار گرفته است، با هم فرق می کنند.
خداوند از آدم وحوا پس از اینکه از میوه درخت ممنوعه خوردند و سپس پنهان شدند پرسید «کجا هستید؟» (پیدایش فصل 3 آیه 9). البته که خداوند محل فیزیکی آدم را می دانست؛ هدف سوال، دانستن آن نبود. سوال برای بیرون کشاندن آدم از جایی بود که در آن پنهان شده بود. خداوند می تواند با عصبانت و کلمات تند توبیخی و مجازات آنی با مخلوق گناهکار خود برخورد کند. اما او این کار را انجام نداد. بلکه با آرامش و مهربانی و تمایل به آشتی یک سوال مطرح کرد.
وقتی معلم از دانش آموز جوان این سوال ساده ی ریاضی می پرسد؛ «2 به علاوه 2 چند می شود؟» به این معنی نیست که معلم جواب را نمی داند بلکه هدف او تمرکز دانش آموز برای حل مسئله است. وقتی خدا از آدم پرسید، «کجا هستی؟» بخشی از هدف این سوال این بود که آدم به مشکلی که او با همسرش در آن گیر افتاده بودند تمرکز کند.
سوالات دیگر خداوند در کتاب مقدس ممکن است اهداف دیگری داشته باشند. او در کتاب ایوب فصل های 38 تا 41 بی وقفه از ایوب درباره آفرینش جهان (ایوب فصل 38 آیه 4) تا توانایی ایوب برای شکار ماهی های عظیم الجثه (ایوب فصل 41 آیه 1) سوال می پرسد. واضح است که خداوند از این سوال ها به عنوان ابزار آموزشی استفاده می کند تا بر روی قدرت و حاکمیت خود تاکید کند.
خدا از یونس می پرسد، «آیا درست است که از این بابت خشمگین شوی؟» (یونس فصل 4 آیه های 4، 9)، این سوال با هدف خودآزمایی از یونس مطرح شد. وقتی خداوند از ایلیا می پرسد، «ایلیا، اینجا چه می‌کنی؟» (اول پادشاهان فصل 19 آیه 9)، منظورش این بود که به او بفهماند که از هدف خداوند برای او منحرف شده است. سوال خداوند از اشعیا، «چه کسی را بفرستم تا پیغام ما را به این قوم برساند؟» بر روی او تاثیر گذاشت تا داوطلب انجام آن کار شود.
عیسی مسیح در مدت زمان ماموریت زمینی اش سوالات زیادی پرسید. یک معلم خوب از شاگردان خود سوالات راهبردی می پرسد تا فرایند یادگیری آسان تر شود. عیسی مسیح استاد اعظم بود. او گاهی سوالاتی می پرسید تا فرصت یادگیری را فراهم کند. «مردم دربارهٔ من چه نظری دارند؟ به نظر آنها من که هستم؟» (مرقس فصل 8 آیه 27). و یا برای تمرکز حواس شنوندگانش بر روی یک مسئله ی مهم سوال می پرسید، «در کتاب تورات، در این باره چه نوشته شده است؟» (لوقا فصل 10 آیه 26). و یا برای ترغیب به باطن بینی می پرسد، «می‌خواهی شفا بیابی؟» (یوحنا فصل 5 آیه 6). یا برای ترغیب شنوندگان به تفکر عمیق می پرسد، «پس منظور کلام خدا چیست که می‌گوید: ”سنگی که معماران دور افکندند، سنگ اصلی ساختمان شده است؟» (لوقا فصل 20 آیه 17). یا برای آشکار کردن ایمان: «چه کسی به من دست زد» (لوقا فصل 8 آیه 45). یا برای رونمایی از یک مکاشفه ی بزرگ: «چرا گریه می‌کنی؟ به دنبال چه کسی می‌گردی؟» (یوحنا فصل 20 آیه 15).
خداوند پدری است که در رابطه خود با فرزندانش از زبان برای آموزش استفاده می کند. او معلمی است که با پرسیدن سوال از فرزندانش آنها را به مشارکت وا می دارد، مجبور می کند که فکر کنند و آنها را به سمت حقیقت سوق می دهد. او وقتی سوالی می پرسد به این معنی نیست که جواب را نمی داند بلکه می خواهد جواب ما را بداند.
English
اگر خدا عالم مطلق است پس چرا سوال می پرسد؟
