سوال
پرستش خدا در روح و راستی یعنی چه؟
جواب
مفهوم پرستش خدا «در روح و راستی» از مکالمه بین عیسی مسیح و یک زن می آید (یوحنا فصل 4 آیه های 6 تا 30). در این مکالمه، آن زن درباره مکان پرستش خدا بحثی را پیش کشید و گفت یهودیان در اورشلیم و سامریان در این کوه پرستش می کنند. عیسی مسیح دروغ آن زن را فاش کرد و به او گفت که می داند همسران متعددی داشته است و این مردی که در حال حاضر با او زندگی می کند شوهرش نیست. این موضوع زن را ناراحت کرد بنابراین سعی کرد بحث را از زندگی شخصی به سمت مسائل مذهبی بکشاند. اما حواس عیسی مسیح از آموزش پرستش واقعی پرت نشد و به اصل موضوع پرداخت: «اما زمانی می‌آيد، و در واقع همين الان است، كه پرستندگان واقعی، پدر را به روح و راستی پرستش خواهند كرد. پدر طالب چنين پرستندگانی هست» (یوحنا فصل 4 آیه 23).
درس اصلی درباره پرستش خداوند در روح و راستی این بود که پرستش او محدود به مکان جغرافیایی یا آداب و قوانین عهد قدیم نیست. با آمدن مسیح، جدایی یهودی و غیریهودی، و لزوم پرستش در معبد دیگر معنایی نداشت. با آمدن مسیح، همه فرزندان خداوند به طور یکسان می توانند از طریق مسیح به خدا دسترسی داشته باشند. پرستش در مسیحیت یک موضوع قلبی است نه اعمال ظاهری؛ و توسط حقیقت هدایت می شود نه مراسم مذهبی.
موسی در تثنیه فصل 6 آیه 5 نوع عشقی که اسرائیلی ها باید نسبت به خدا داشته باشند را مشخص کرد: «شما بايد او را با تمامی دل و جان و توانايی خود دوست بداريد.» پرستش خداوند توسط محبت ما به او هدایت می شود، ما او را دوست داریم پس او را می پرستیم. کلمه «توانایی» در زبان عبری به تمامیت اشاره می کند، عیسی مسیح این اصطلاح را به فکر و قدرت گسترش می دهد (مرقس فصل 12 آیه 30، لوقا فصل 10 آیه 27). پرستش خدا در روح و راستی مستلزم عشق به او با همه دل، جان، فکر و قدرت می باشد.
پرستش واقعی باید در روح باشد یعنی تمامی قلب درگیر آن باشد. زمانی خداوند را در روح پرستش می کنیم که عشق و اشتیاق واقعی به او داشته باشیم. در عین حال، پرستش در روح باید آگاهانه باشد. اگر خدایی که می پرستیم را نشناسیم نمی توانیم در راستی او را پرستش کنیم. هر دوی آنها برای عبادت رضایت بخش و بزرگداشت خدا لازم است. پرستش در روح بدون راستی، به یک تجربه بسیار عمیق احساسی منتهی می شود. در نتیجه، وقتی احساس تمام می شود و شوق ما از حرارت می افتد، پرستش نیز پایان می پذیرد. راستی بدون روح می تواند به عبادت بی شوق و بی روح منجر شود و به راحتی می تواند به نوعی قانون گرایی خشک و بی روح منتهی شود. کتاب مقدس می گوید دلیل پرستش باید قدردانی از خدا باشد، و بهترین نوع پرستش این است که در روح و راستی انجام شود. هرچه بیشتر خدا را بشناسیم، بیشتر از او قدردانی می کنیم. هرچه بیشتر از او قدردانی کنیم، عمیق تر او را پرستش خواهیم کرد. هرچه پرستش عمیق تر باشد، خدا بیشتر جلال داده می شود.
جاناتان ادواردز، کشیش و محقق الهیات آمریکایی قرن هجدهم، این ادغام روح و راستی را به این شکل خلاصه می کند، «من باید احساسات (شور) شنوندگان خود را تا اندازه ای که می توانم به وجد آورم، اما به شرطی اینکه دلیل این وجد و اشتیاق چیزی جز حقیقت نباشد.» او فهمیده بود که فقط «حقیقت» می تواند احساسات را طوری که مورد رضایت خداوند باشد، تحت تاثیر قرار دهد.
English
پرستش خدا در روح و راستی یعنی چه؟
