Ερώτηση
Είναι η ταφή η μόνη αποδεκτή επιλογή για έναν χριστιανό;
Απάντηση
Οι πλείστοι των χριστιανών διαμέσου των αιώνων εκδήλωσαν την θέλησή τους να ταφεί το σώμα τους μετά τον θάνατό τους με τελετή που διακηρύττει το μήνυμα τής ανάστασης. Η τελετή αυτή, που μπορεί να περιλαμβάνει διάφορα τυπικά και παραδόσεις, έχει γίνει γνωστή ως «χριστιανική ταφή». Υπάρχουν και άλλες επιλογές πέραν αυτής της ταφής για τους χριστιανούς· η αποτέφρωση, αν και δεν θεωρείται «παραδοσιακή» όπως η ταφή, γίνεται όλο και περισσότερο δημοφιλής.
Η χριστιανική ταφή δεν αποτελεί βιβλικό όρο. Η Αγία Γραφή δεν δίνει οδηγίες για το πώς πρέπει να διαχειριζόμαστε το σώμα μετά τον θάνατο. Στις κουλτούρες τών βιβλικών χρόνων, η ταφή σε τάφο, σπηλιά ή στο έδαφος ήταν ο συνήθης τρόπος διαχείρισης τού ανθρωπίνου σώματος (Γένεση 23:19, 35:19-20, 29, Β΄ Χρονικών 16:14, Ματθαίος 27:60-66). Ο πλέον κοινός τύπος ταφής στις Γραφές ήταν η τοποθέτηση τού νεκρού σε υπερυψωμένο τάφο, για εκείνους που είχαν την ανάλογη οικονομική δυνατότητα. Για εκείνους που δεν την είχαν, τα σώματα θάβονταν στο έδαφος. Στην Καινή Διαθήκη, οι υπερυψωμένοι από το έδαφος τάφοι χρησιμοποιούνταν ακόμη για τους πλουσίους. Έτσι αιτιολογείται πως ο Ιησούς που δεν είχε καθόλου γήινο πλούτο, τάφηκε σε ξένο τάφο (Ματθαίος 27:57-60).
Σήμερα, η τήρηση τών νόμων μιας χώρας, σχετικά με τις σορούς, συνιστά σημαντική ευαισθησία. Οι νόμοι διαφέρουν από χώρα σε χώρα αλλά και από περιοχή σε περιοχή μέσα στην ίδια χώρα. Καθώς οι χριστιανοί οφείλουν να υπακούνε τις κυβερνητικές εξουσίες, πρέπει να τηρούν τους νόμους που αφορούν την διαχείριση τού νεκρού σώματος. Τίθεται, κατόπιν, το ερώτημα τής χριστιανικής ταφής σε αντίθεση με την αποτέφρωση. Κανένα από τα δύο δεν εντέλλεται στην Γραφή και κανένα δεν απαγορεύεται. Το γεγονός ότι Ιουδαίοι και χριστιανοί εφάρμοζαν αποκλειστικά την ταφή, είναι αρκετό για να πείσει μερικούς να την επιλέγουν σήμερα. Και το γεγονός ότι οι μόνες φορές που η Γραφή αναφέρει καύση νεκρών αφορά την τιμωρία ασεβών ανθρώπων εξαιτίας των αδικημάτων τους (Λευιτικό 20:14, Ιησούς του Ναυή 7:25), παρακινεί κάποιους ν’ απορρίψουν την αποτέφρωση. Αλλά ξαναλέμε ότι οι χριστιανοί σήμερα δεν έχουν κάποια ρητή βιβλική εντολή υπέρ ή κατά τής αποτέφρωσης. Τελικώς, το καλύτερο είναι ν’ αφήσουμε την απόφαση στην οικογένεια τού θανόντος.
Η μέθοδος που χρησιμοποιείται στην διαχείριση τού σώματος δεν είναι τόσο σημαντική όσο η αλήθεια πίσω από την ιδέα τής χριστιανικής ταφής: το σώμα δεν αποτελεί πλέον το κατοικητήριο τού προσώπου που έχει πεθάνει. Ο Παύλος περιγράφει τα σώματά μας ως «σκηνώματα», δηλαδή, προσωρινές κατοικίες. «Ξέρουμε, βέβαια, ότι αν η επίγεια οικία τού σκηνώματός μας χαλάσει, έχουμε από τον Θεό οικοδομή, οικία αχειροποίητη, αιώνια, στους ουρανούς» (Β΄ Κορινθίους 5:1). Όταν ο Ιησούς επιστρέψει, οι χριστιανοί θ’ αναστηθούν σε ζωή και τα σώματά μας θα μεταμορφωθούν σε ένδοξα, αιώνια σώματα. «Έτσι και η ανάσταση των νεκρών· σπέρνεται με φθορά, ανασταίνεται με αφθαρσία· σπέρνεται χωρίς τιμή, ανασταίνεται με δόξα· σπέρνεται με ασθένεια, ανασταίνεται με δύναμη.» (Α΄ Κορινθίους 15:42–43).
English
Είναι η ταφή η μόνη αποδεκτή επιλογή για έναν χριστιανό;
