Ερώτηση
Μπορεί ο χριστιανός να χρησιμοποιεί πιστωτική κάρτα;
Απάντηση
Τα πιστωτικά δελτία κυκλοφορούν σε κάποια μορφή από τον 19ο αιώνα, αλλά σε ιδιωτική, περιορισμένη λειτουργία. Οι πλαστικές πιστωτικές κάρτες, όπως τις γνωρίζουμε σήμερα, χρησιμοποιούνται από την δεκαετία τού 1960. Το 1946, ένας τραπεζίτης με το όνομα John Biggins επινόησε μια τραπεζική κάρτα που την ονόμασε “Charg-It,” αλλά χρησιμοποιείτο τοπικά διαμέσου της Τράπεζάς του. Το 1950 η Diners Club εισήγαγε μια κάρτα που έγινε η πρώτη πιστωτική κάρτα με ευρύτατη χρήση. Από τότε και στο εξής άλλες Τράπεζες και ιδρύματα που παρείχαν δάνεια ένωσαν το πλήθος όσων ήσαν πρόθυμοι να δανείσουν χρήματα με τόκο. Οι πιστωτικές κάρτες μπορούν να βοηθήσουν κάποιον να τα βγάλει πέρα σε καιρούς οικονομικής πίεσης, αλλά μπορούν επίσης να δημιουργήσουν μη αντιμετωπίσιμο χρέος αν δεν χρησιμοποιηθούν προσεκτικά. Καθώς ο Θεός πρέπει να ελέγχει κάθε τομέα τής ζωής τού χριστιανού –και αυτόν των οικονομικών- μπορεί ο χριστιανός να χρησιμοποιεί πιστωτικές κάρτες;
Το αν πρέπει ή όχι να έχει ο χριστιανός στην κατοχή του και να χρησιμοποιεί πιστωτικές κάρτες εξαρτάται από το αν είναι εγκρατής, αν έχει σοφία και αντιλαμβάνεται την δύναμη που οι κάρτες αυτές ασκούν επάνω του. Ένα μείζον πρόβλημα με τα δανειστικά ιδρύματα και τις εταιρείες πιστωτικών καρτών είναι ότι πολύς από τον πλούτο τους συσσωρεύεται εξαιτίας ανθρώπων που έχουν άσοφες αγοραστικές συνήθειες και εκείνων που είναι πολύ αδύναμοι να εξοφλήσουν το χρέος τους. Όταν ο Θεός έδωσε τον Νόμο Του στους Ισραηλίτες, διευκρίνισε ότι δεν έπρεπε να δανείζουν χρήματα με τόκο στους συμπατριώτες τους (Λευιτικό 25:36, Έξοδος 22:25). Η απαγόρευση δεν αφορούσε την χρέωση οιουδήποτε τόκου στον οιονδήποτε μπορούσε να δανειστεί χρήματα αλλά την χρέωση εξωφρενικού τόκου στους αδελφούς τους Ισραηλίτες που δεν θα μπορούσαν να εξοφλήσουν την οφειλή τους. Σε αντίθεση με αυτήν, ο Ψαλμός 15:5 περιγράφει τον άνθρωπο που κατοικεί στην παρουσία τού Θεού ως κάποιον, που μεταξύ άλλων, «δεν δίνει το ασήμι του με τόκο».
Πολλοί άνθρωποι έχουν διαπιστώσει ότι δεν μπορούν να εμπιστευθούν τον εαυτό τους σχετικά με τις πιστωτικές κάρτες. Τείνουν να τις θεωρούν «τζάμπα χρήμα» καθώς ο πραγματικός λογαριασμός δεν έρχεται αμέσως αλλά περνούν κάποιες εβδομάδες, αλλά ακόμη και τότε απαιτείται ένα ελάχιστο ποσό πληρωμής. Μπορούν ν’ αγοράσουν σήμερα μια βάρκα 2.000 δολαρίων και να πληρώσουν λίγες εκατοντάδες δολάρια σε διάστημα αρκετών μηνών. Αυτό που δεν θέλουν να σκέπτονται είναι ότι η καινούρια βάρκα τών 2.000 δολαρίων γίνεται 4.000 δολαρίων χρησιμοποιημένη μέχρι την στιγμή που την εξοφλούν, αν πληρώνουν κάθε μήνα την ελάχιστη καταβολή. Το ξόδεμα χρημάτων σε τόκους δεν αποτελεί καλή διαχείριση τών πηγών που ο Θεός μάς εμπιστεύεται (δες Α΄ Τιμόθεον 6:10, Παροιμίες 22:7). Σοφές δαπάνες σημαίνει ότι καταβάλλουμε προσπάθεια να ζήσουμε με λιγότερα χρήματα από αυτά που έχουμε στην διάθεσή μας, έτσι ώστε να έχουμε πάντοτε χρήματα για επείγουσες ανάγκες και για να βοηθάμε εκείνους που βρίσκονται σε ανάγκη.
Ένας σοφός τρόπος διαχείρισης τών χρημάτων είναι να κερδίζουμε τόκο από τις επενδύσεις μας παρά να πληρώνουμε τόκο μέσω των δαπανών μας. Στον Ματθαίο 25 ο Ιησούς δίνει το παράδειγμα τριών υπηρετών, δύο από τους οποίους επένδυσαν αυτά που το αφεντικό τούς εμπιστεύθηκε και διπλασίασαν το αρχικό κεφάλαιο. Ο τρίτος υπηρέτης, όμως, δεν επένδυσε. Στο εδάφιο 27 το αφεντικό τού λέει, «έπρεπε, λοιπόν, να βάλεις το ασήμι μου στους τραπεζίτες, και όταν ερχόμουν εγώ, θα έπαιρνα το δικό μου μαζί με τόκο».
Οι πιστωτικές κάρτες δεν καθ’ εαυτές κάτι κακό. Μπορεί να είναι χρήσιμες, βολικές, ακόμη και οικονομικές για τον άνθρωπο που γνωρίζει πώς να τις χρησιμοποιήσει σοφά. Όταν εμείς ελέγχουμε τα οικονομικά μας και όχι αυτά εμάς, δεν φτιάχνουμε είδωλα από τα πράγματα που αγοράζουμε. Ούτε χρησιμοποιούμε τα χρήματά μας για να ελέγξουμε άλλους ανθρώπους. Οι σοφοί χρήστες τών πιστωτικών καρτών αποφεύγουν τον υπερβολικό τόκο που προστίθεται στις αγορές τους, πληρώνοντας όλο το ποσό τής κάρτας στην λήξη κάθε μηνιαίου κύκλου.
Όταν εκλαμβάνουμε τις πιστωτικές κάρτες σαν μετρητά, κρατάμε τον έλεγχο τών εξόδων μας. Δεν τις χρεώνουμε με ποσά που δεν μπορούμε να ξεπληρώσουμε και συνεπώς δεν καταλήγουμε σ’ ένα συγκλονιστικό ξάφνιασμα όταν έρχεται ο λογαριασμός. Η χρέωση τών καρτών με ποσό που μπορούμε να ξεπληρώσουμε μας βοηθάει να υπακούμε στο Εβραίους 13:5, «Ο τρόπος σας ας είναι αφιλάργυρος· αρκείστε στα παρόντα, επειδή αυτός είπε, “Δεν θα σε αφήσω ούτε θα σε εγκαταλείψω”». Όταν αρνούμαστε το δέλεαρ τών δαπανών με πίστωση, μαθαίνουμε να είμαστε ικανοποιημένοι με αυτά που έχουμε (Α΄ Τιμόθεον 6:6). Δια της αυτάρκειας αναπτύσσουμε ευσεβή χαρακτήρα και βλέπουμε τα οικονομικά μας ως έναν τρόπο να ευλογήσουμε τους συνανθρώπους μας και να τιμήσουμε τον Θεό (Ψαλμός 37:26, Παροιμίες 11:24-25, Β΄ Κορινθίους 9:7).
English
Μπορεί ο χριστιανός να χρησιμοποιεί πιστωτική κάρτα;
