Ερώτηση
Πώς το DNA δείχνει την ύπαρξη Δημιουργού;
Απάντηση
Στην αλλαγή τής χιλιετίας, οι πιστοί στον Θεό έχουν βάλει σε τάξη πολυάριθμα επιχειρήματα στην προσπάθειά τους να δείξουν την ύπαρξη τού Θεού. Διάφορες μορφές τού κοσμολογικού, οντολογικού και ηθικού επιχειρημάτων έχουν αναπτυχθεί και βελτιωθεί με πολλή επιτυχία. Μια μορφή τού θεϊστικού επιχειρήματος που συζητιέται συχνά είναι το επιχείρημα τού σχεδιασμού. Το επιχείρημα αυτό έχει πολλούς αξιοσημείωτους υπέρμαχους, από τον Πλάτωνα έως τον Θωμά Ακινάτη κι ακόμη πιο πέρα.
Ενώ αρκετές εκδόσεις τού επιχειρήματος περί σχεδιασμού ισχύουν και είναι πειστικές σε πολλούς, πρόσφατες ανακαλύψεις στο κυτταρικό επίπεδο έχουν προσφέρει περαιτέρω στοιχεία στους υποστηρικτές τού σχεδιασμού. Το 1953, οι ερευνητές Francis Crick και James Watson αποσαφήνισαν την δομή τού μορίου DNA. Κάνοντας αυτό, ανακάλυψαν ότι το DNA είναι φορέας συγκεκριμένης γενετικής πληροφορίας που παίρνει την μορφή τετραψήφιου ψηφιακού κώδικα. Η πληροφορία αυτή περιέχεται σε μια διάταξη τεσσάρων χημικών ουσιών που οι επιστήμονες αναπαριστούν με τα γράμματα A, C, T, και G. Οι ακολουθίες αυτών των τεσσάρων χημικών ουσιών παρέχουν τις οδηγίες που χρειάζονται για την συναρμολόγηση πολύπλοκων πρωτεϊνικών μορίων που, με την σειρά τους, βοηθούν στον σχηματισμό διαφορετικών δομών, όπως τα μάτια, τα φτερά και τα πόδια.
Όπως έχει σημειώσει ο Δρ. Stephen C. Meyer, «Όπως καταλήγει, συγκεκριμένες περιοχές τού DNA μορίου που αποκαλούνται κωδικές περιοχές έχουν την ίδια ιδιότητα «εξειδίκευσης αλληλουχίας» ή «συγκεκριμένη πολυπλοκότητα» που χαρακτηρίζει γραπτούς κώδικες, γλωσσικά κείμενα και πρωτεϊνικά μόρια. Όπως τα γράμματα τής αλφαβήτου μιας γραπτής γλώσσας μπορούν να μεταφέρουν ένα συγκεκριμένο μήνυμα, και αυτό εξαρτάται από την διάταξή τους, έτσι επίσης συμβαίνει με την αλληλουχία τών βάσεων τών νουκλεοτιδίων (τα Α, Τ, G και C) που είναι γραμμένα κατά μήκος τής ραχοκοκαλιάς τού μορίου DNA, μεταφέρουν ένα ακριβές σετ οδηγιών για την δόμηση πρωτεϊνών εντός του κυττάρου».
Οι ιδιότητες που φέρουν πληροφορίες στο μόριο του DNA φαίνονται προφανείς. Το γεγονός καθ’ εαυτό, όμως, μας αναγκάζει να συμπεράνουμε πως ένας ευφυής Σχεδιαστής αποτελεί την αιτία αυτής της πληροφορίας; Ο Meyer συνεχίζει, «Είτε κοιτάζουμε μια επιγραφή γραμμένη με ιερογλυφικά, είτε μία περικοπή κειμένου σ’ ένα βιβλίο, είτε στο λογισμικό ενός υπολογιστή, αν έχει την πληροφορία και ιχνηλατήσεις την πηγή της, απαρέγκλιτα φτάνεις σε κάποια νοημοσύνη. Συνεπώς, όταν βρίσκεις πληροφορία γραμμένη στην ραχοκοκαλιά τού DNA μορίου στο κύτταρο, το πλέον λογικό συμπέρασμα, βασισμένο στην επαναλαμβανόμενη εμπειρία μας, είναι ότι κάποιου είδους νοημοσύνη έπαιξε ρόλο ως πηγή αυτής της πληροφορίας.»
Τα πλούσια σε πληροφορία χαρακτηριστικά τού DNA παρέχουν περαιτέρω επιβεβαίωση ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε και σχεδιάστηκε από τον Θεό. Όπως έγραψε ο απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς την εκκλησία τής Ρώμης, «Δεδομένου ότι, τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερά από την εποχή τής κτίσης τού κόσμου, καθώς νοούνται διαμέσου των δημιουργημάτων του, και η αιώνια δύναμή του και η θεότητα, ώστε αυτοί να είναι αναπολόγητοι» (Ρωμαίους 1:20). Αυτός ο θεόπνευστος λόγος φαίνεται περισσότερο προφανής σήμερα παρά όταν αρχικά γράφτηκε πριν 2.000 χρόνια περίπου.
English
Πώς το DNA δείχνει την ύπαρξη Δημιουργού;
