Ερώτηση
Μας τιμωρεί ο Θεός όταν αμαρτάνουμε;
Απάντηση
Για να απαντήσουμε σ' αυτό το ερώτημα, πρέπει πρώτα να διακρίνουμε την τιμωρία από την πειθαρχία. Γι' αυτούς που πιστεύουν στον Χριστό, όλη η αμαρτία μας –παρελθούσα, παρούσα και μέλλουσα- έχει ήδη τιμωρηθεί στον σταυρό. Ως χριστιανοί, δεν θα τιμωρηθούμε ποτέ για αμαρτία. Αυτό έχει γίνει μια φορά για πάντα. «Δεν υπάρχει, λοιπόν, τώρα καμιά κατάκριση για εκείνους που είναι στον Ιησού Χριστό» (Ρωμαίους 8:1). Εξαιτίας της θυσίας του Χριστού, ο Θεός βλέπει μόνο τη δικαιοσύνη του Χριστού όταν μας κοιτάζει. Η αμαρτία μας έχει σταυρωθεί στον σταυρό μαζί με τον Ιησού και δεν θα τιμωρηθούμε ποτέ γι' αυτήν.
Η αμαρτία, όμως, που παραμένει στη ζωή μας, απαιτεί μερικές φορές την διαπαιδαγώγηση του Θεού. Αν συνεχίζουμε να ενεργούμε με αμαρτωλούς τρόπους και δεν μετανοούμε και δεν αποστρεφόμαστε αυτήν την αμαρτία, ο Θεός ασκεί πάνω μας τη θεϊκή πειθαρχία. Αν δεν το έκανε αυτό, δεν θα ήταν Πατέρας που αγαπά και ενδιαφέρεται. Όπως ακριβώς εμείς πειθαρχούμε τα παιδιά μας για το καλό τους, έτσι και ο Ουράνιος Πατέρας μας διορθώνει με αγάπη τα παιδιά Του προς όφελός τους. Στην επιστολή προς Εβραίους 12:7-13 διαβάζουμε, «Αν υπομένετε την παιδεία, ο Θεός συμπεριφέρεται απέναντί σας ως προς γιους· επειδή, ποιος γιος υπάρχει, τον οποίο ο πατέρας του δεν τον παιδαγωγεί; Αν, όμως, είστε χωρίς παιδεία, της οποίας όλοι έγιναν μέτοχοι, άρα είστε νόθοι και όχι γιοι. Έπειτα, τους μεν πατέρες μας κατά σάρκα τους είχαμε παιδαγωγούς, και τους σεβόμασταν· δεν θα υποταχθούμε πολύ περισσότερο στον Πατέρα των πνευμάτων, και θα ζήσουμε; Επειδή, εκείνοι μεν για λίγο καιρό μας παιδαγωγούσαν, σύμφωνα με την αρέσκειά τους· ο Θεός, όμως, για το συμφέρον μας, για να γίνουμε μέτοχοι της αγιότητάς του. Κάθε παιδεία, βέβαια, για μεν το παρόν δεν φαίνεται ότι είναι πρόξενος χαράς, αλλά λύπης· έπειτα, όμως, σ' αυτούς που διαμέσου αυτής γυμνάστηκαν, αποδίδει ειρηνικό καρπό δικαιοσύνης.»
Πειθαρχία, λοιπόν, είναι ο τρόπος που χρησιμοποιεί η αγάπη του Θεού για να στρέψει τα παιδιά Του από την ανταρσία στην υπακοή. Μέσω της πειθαρχίας τα μάτια μας βλέπουν πιο καθαρά την προοπτική του Θεού για τη ζωή μας. Ο βασιλιάς Δαβίδ διακήρυξε στον Ψαλμό 32 ότι η πειθαρχία μάς οδηγεί στην εξομολόγηση και τη μετάνοια για την αμαρτία που δεν έχουμε ακόμη αντιμετωπίσει. Με τον τρόπο αυτό η πειθαρχία είναι εξαγνιστική. Γίνεται, επιπλέον, ένας καταλύτης αύξησης. Όσα περισσότερα γνωρίζουμε για τον Θεό, τόσο περισσότερο καταλαβαίνουμε τι επιθυμεί για τη ζωή μας. Η πειθαρχία μάς προσφέρει την ευκαιρία να μάθουμε και να μεταμορφώσουμε τον εαυτό μας σύμφωνα με την εικόνα του Χριστού (Ρωμαίους 12:1-2). Η πειθαρχία είναι καλό πράγμα!
Χρειάζεται να θυμόμαστε πως η αμαρτία αποτελεί ένα δεδομένο της ζωής μας ενόσω είμαστε ακόμα σ' αυτή τη γη (Ρωμαίους 3:10, 23). Επομένως, όχι μόνο έχουμε ν' αντιμετωπίσουμε την πειθαρχία του Θεού ένεκα της ανυπακοής μας αλλά και τις φυσικές συνέπειες που προκύπτουν από την αμαρτία. Αν ένας πιστός κλέψει κάτι, ο Θεός τον συγχωρεί και τον καθαρίζει από την αμαρτία της κλοπής, αποκαθιστώντας την σχέση Του μαζί του. Εντούτοις, οι κοινωνικές επιπτώσεις της κλοπής μπορεί να είναι σοβαρές, ίσως να πληρώσει πρόστιμο, ή ακόμη, να φυλακιστεί. Υπάρχουν φυσικές συνέπειες της αμαρτίας και πρέπει τις υποστούμε. Ο Θεός, όμως, εργάζεται ακόμη και μέσω αυτών των συνεπειών για ν' αυξήσει την πίστη μας και να δοξαστεί.
English
Μας τιμωρεί ο Θεός όταν αμαρτάνουμε;
