Ερώτηση
Αν η τιμωρία για τις αμαρτίες μας είναι η αιώνια κόλαση, πώς ο θάνατος του Ιησού αποτελεί την πληρωμή της τιμωρίας μας, αφού ο Χριστός δεν κατέληξε στην αιώνια κόλαση;
Απάντηση
Αν σκεφτούμε τον Χριστό ως έναν απλό άνθρωπο, τότε τίθεται φυσιολογικά το ερώτημα αυτό. Αλλά ο λόγος που ο Χριστός δεν χρειαζόταν να περάσει την αιωνιότητα στην κόλαση είναι πως δεν ήταν απλός άνθρωπος αλλά θεάνθρωπος. Το δεύτερο πρόσωπο της θεότητας πήρε σάρκα κι έζησε μεταξύ των ανθρώπων με τη μορφή ανθρώπου. Ήταν όμως ένας μοναδικός άνθρωπος διότι η φύση Του ήταν θεία –άγια, τέλεια και αιώνια.
Πολλές περικοπές επιβεβαιώνουν την αλήθεια αυτή, όπως η αρχική περικοπή του ευαγγελίου του Ιωάννη. Εκεί διαβάζουμε τα ακόλουθα:
«Στην αρχή ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν προς τον Θεό, και Θεός ήταν ο Λόγος. Αυτός ήταν στην αρχή προς τον Θεό. Όλα έγιναν διαμέσου αυτού και χωρίς αυτόν δεν έγινε ούτε ένα το οποίο έχει γίνει. Και ο Λόγος έγινε σάρκα, και κατοίκησε ανάμεσά μας, (και είδαμε τη δόξα του, δόξα ως μονογενή από τον Πατέρα), γεμάτος χάρη και αλήθεια.» (Ιωάννης 1:1–3, 14).
Η περικοπή αυτή μαρτυρεί καθαρά ότι ο αιώνιος Λόγος, συναιώνιος με τον Θεό και της ίδιας ουσίας με Αυτόν, πήρε ανθρώπινη σάρκα και κατοίκησε (σκήνωσε) μεταξύ μας. Όπως λέει ο απόστολος Παύλος, αναφερόμενος στον Ιησού, «μέσα σ' αυτόν κατοικεί ολόκληρο το πλήρωμα της θεότητας σωματικά» (Κολοσσαείς 2:9).
Έχοντας αυτά κατά νου, ας κοιτάξουμε πιο προσεκτικά στο ερώτημα. Είναι βεβαίως αλήθεια ότι η τιμωρία για τις αμαρτίες μας είναι η αιώνια κόλαση. Η Αγία Γραφή λέει πως όλοι αμάρτησαν (Ρωμαίους 3:23) και ο μισθός της αμαρτίας μας είναι θάνατος (Ρωμαίους 6:23). Το βιβλίο της Αποκάλυψης λέει ότι εκείνοι των οποίων τα ονόματα δεν είναι γραμμένα στο βιβλίο της ζωής του Αρνίου, θα βασανίζονται στους «αιώνες των αιώνων» (Αποκάλυψη 20:10, 15).
Αλλά πώς μπορεί ο θάνατος του Χριστού να εξιλεώνει τις αμαρτίες κάθε ανθρώπου που έχει ποτέ ζήσει; Σ' αυτό το σημείο πρέπει να συζητήσουμε το γεγονός ότι ο Χριστός ήταν θεάνθρωπος. Αν ο Χριστός ήταν ένας απλός άνθρωπος (με τις δικές του αμαρτίες), τότε ο θάνατός του δεν θα εξιλέωνε ούτε τις δικές του αμαρτίες, πολύ δε περισσότερο τις αμαρτίες κάποιου άλλου. Αλλά ο Χριστός δεν είναι απλός άνθρωπος· είναι Θεός με ανθρώπινη σάρκα. Ως άνθρωπος μπορεί να ταυτιστεί μ' εκείνους για τους οποίους θυσιάστηκε. Ως τέλειος, αναμάρτητος άνθρωπος, μπορεί να εξιλεώσει τις αμαρτίες του ανθρώπινου γένους χωρίς να πρέπει πρώτα να κάνει εξιλασμό των δικών Του αμαρτιών. Τελικά, ως Θεός, μπορεί να ικανοποιήσει πλήρως την οργή του Θεού που προκάλεσαν οι αμαρτίες μας.
Η αμαρτία ενάντια στον αιώνιο Θεό πρέπει να πληρώνεται αιωνίως. Αυτός είναι ο λόγος που η πληρωμή για την αμαρτία μας πρέπει να είναι αιώνια. Υπάρχουν δύο μόνο εναλλακτικές για την αιώνια πληρωμή. Είτε ένα περιορισμένο δημιούργημα (ο άνθρωπος) πρέπει να πληρώνει αιωνίως ή μια αιώνια ύπαρξη (ο Χριστός) πρέπει να πληρώσει γι' αυτήν εφάπαξ για όλους τους ανθρώπους, όλων των εποχών . Δεν υπάρχουν άλλες επιλογές. Μια αμαρτία ενάντια στον απείρως άγιο Θεό απαιτεί μια εξίσου αιώνια ικανοποίηση ως πληρωμή, κι ακόμη μια αιωνιότητα στην κόλαση δεν θα εξαλείψει την άπειρη, δίκαιη οργή Του ενάντια στην αμαρτία μας. Μόνο μια θεϊκή ύπαρξη μπορούσε ν' αντέξει την άπειρη οργή του άγιου Θεού ενάντια στην αμαρτία μας. Απαιτεί μια εξίσου άπειρη ύπαρξη ως αντικαταστάτη του ανθρώπινου γένους για να ικανοποιήσει την οργή του Θεού. Ο Χριστός ως θεάνθρωπος είναι ο μόνος ικανός Σωτήρας.
English
Αν η τιμωρία για τις αμαρτίες μας είναι η αιώνια κόλαση, πώς ο θάνατος του Ιησού αποτελεί την πληρωμή της τιμωρίας μας, αφού ο Χριστός δεν κατέληξε στην αιώνια κόλαση;
