Ερώτηση
Γιατί ο Ιησούς δίδασκε με παραβολές;
Απάντηση
Έχει ειπωθεί πως η παραβολή είναι μια γήινη ιστορία με ουράνια σημασία. Ο Κύριος Ιησούς συχνά χρησιμοποιούσε παραβολές ως μέσο παρουσίασης βαθυστόχαστων, θείων αληθειών. Τέτοιες ιστορίες απομνημονεύονται εύκολα, οι χαρακτήρες τονίζονται και ο συμβολισμός είναι πλούσιος σε σημασία. Οι παραβολές ήσαν ένας κοινός τρόπος διδασκαλίας στον Ιουδαϊσμό. Πριν κάποιο συγκεκριμένο σημείο στη διακονία Του, ο Ιησούς είχε μεταχειριστεί πολλές γλαφυρές αναλογίες χρησιμοποιώντας κοινά πράγματα που ήσαν γνωστά στον καθένα (αλάτι, ψωμί, πρόβατα, κ.λπ.), και η σημασία τους ήταν σχεδόν σαφής στο πλαίσιο της διδασκαλίας Του. Οι παραβολές απαιτούσαν περαιτέρω εξήγηση, και σε κάποιο σημείο της διακονίας Του, ο Ιησούς άρχισε να διδάσκει αποκλειστικά με παραβολές.
Το ερώτημα είναι, γιατί ο Χριστός άφηνε τους περισσότερους ανθρώπους να διερωτούνται για τη σημασία των παραβολών Του; Το πρώτο περιστατικό που συνέβη αυτό ήταν όταν είπε την παραβολή του σπόρου και των διαφόρων εδαφών. Πριν εξηγήσει την παραβολή, ξεχώρισε τους μαθητές Του από το πλήθος. «Πήγαν τότε οι μαθητές του και τον ρώτησαν: «Γιατί τους μιλάς με παραβολές;» Αυτός τους απάντησε: «Γιατί σ' εσάς έδωσε ο Θεός να γνωρίσετε τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, σ' εκείνους όμως όχι. Όποιος έχει, σ' αυτόν θα δοθεί, και μάλιστα με το παραπάνω. Όποιος όμως δεν έχει, κι αυτό που έχει θα του το πάρουν. Γι' αυτό τους μιλάω με παραβολές· για να μη βλέπουν ενώ βλέπουν, κι ενώ ακούν να μην ακούν ούτε να καταλαβαίνουν, μήπως έτσι κάποτε μετανοήσουν. Τότε θα εκπληρωθεί σ' αυτούς η προφητεία του Ησαΐα, η οποία λέει:
Θ' ακούσετε με την ακοή μα δεν θα καταλάβετε, και θα δείτε μα δεν θ' αντιληφθείτε. Γιατί έγινε αναίσθητη η καρδιά αυτού του λαού, και με τ' αυτιά βαριάκουσαν κι έκλεισαν τα μάτια τους· για να μη δούνε με τα μάτια κι ακούσουν με τ' αυτιά και καταλάβουν με την καρδιά, κι επιστρέψουν σ' εμένα και τους γιατρέψω. Μακάρια όμως τα δικά σας μάτια γιατί βλέπουν, και τ' αυτιά σας γιατί ακούνε! Σας βεβαιώνω πως πολλοί προφήτες και δίκαιοι επιθύμησαν να δουν αυτά που βλέπετε εσείς, μα δεν τα είδαν· και ν' ακούσουν όσα ακούτε εσείς, μα δεν τα άκουσαν». (Ματθαίος 13:10-17, ΝΜΒ).
Από το σημείο αυτό της διακονίας του Ιησού και μετά, όταν τους μιλούσε με παραβολές, τις εξηγούσε μόνο στους μαθητές Του. Εκείνοι που συνεχώς απέρριπταν το μήνυμά Του έμεναν στην πνευματική τους τύφλωση διερωτώμενοι τι να σημαίνουν τα λόγια Του. Είχε κάνει διάκριση μεταξύ εκείνων που είχαν «αυτιά για ν' ακούνε» κι εκείνων που επέμεναν στην απιστία –αν και άκουγαν ποτέ δεν καταλάβαιναν, που «πάντα μάθαιναν, και ποτέ δεν μπόρεσαν να 'ρθουν στη γνώση της αλήθειας» (Β΄ Τιμόθεον 3:7). Στους μαθητές δόθηκε το δώρο της πνευματικής διάκρισης με το οποίο τα πράγματα του Πνεύματος γίνονταν αντιληπτά μέσα τους. Επειδή ήσαν δεκτικοί στην αλήθεια του Ιησού, τους δόθηκε περισσότερη αλήθεια. Το ίδιο αληθεύει σήμερα για τους πιστούς που έχουν λάβει τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, που μας οδηγεί σε όλη την αλήθεια (Ιωάννης 16:13). Έχει ανοίξει τα μάτια μας στο φως της αλήθειας και τ' αυτιά μας στα γλυκά λόγια της αιώνιας ζωής.
Ο Κύριός μας Ιησούς γνώριζε πως η αλήθεια δεν είναι μια γλυκιά μελωδία σε όλα τα αυτιά. Λέγοντάς το απλά, υπάρχουν οι άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται ούτε εκτιμούν τα βαθιά πράγματα του Θεού. Γιατί, τότε, μιλούσε με παραβολές; Σ' αυτούς που έχουν γνήσια πείνα για τον Θεό, η παραβολή είναι και αποτελεσματική και μνημονικό όχημα για τη μεταφορά των θείων αληθειών. Οι παραβολές του Κυρίου περιέχουν μεγάλες ποσότητες αλήθειας μέσα σε λίγες λέξεις –κι οι παραβολές Του, πλούσιες σε εικόνες, δεν ξεχνιούνται εύκολα. Έτσι, η παραβολή γίνεται μια ευλογία σ' αυτούς που έχουν πρόθυμα αυτιά. Σ' εκείνους, όμως, τους αδιάφορους και αργούς στην ακοή, η παραβολή είναι μια δήλωση κρίσης.
English
Γιατί ο Ιησούς δίδασκε με παραβολές;
