Ερώτηση
Ποια είναι η θεωρία τής αβιογένεσης; Ποιος είναι ο ορισμός τής αβιογένεσης;
Απάντηση
Αβιογένεση είναι η ιδέα πως η ζωή προέρχεται από μη-έμβια ύλη. Η ιδέα αυτή έχει αναπτυχθεί πολύ καθώς η αντίληψη τής ανθρωπότητας περί την επιστήμη έχει αυξηθεί, αλλά όλες οι μορφές αβιογένεσης έχουν κάτι κοινό: είναι επιστημονικά όλες αστήρικτες. Δεν έχουν γίνει πειράματα που να δείχνουν αβιογένεση στην πράξη. Δεν έχει ποτέ παρατηρηθεί σε φυσικό ή τεχνητό περιβάλλον. Πιστεύεται ότι οι συνθήκες που έχουν υπάρξει στην γη είναι είτε ανίκανες να παραγάγουν τα απαραίτητα δομικά στοιχεία είτε αυτοαναιρούμενες. Δεν έχει βρεθεί κανένα στοιχείο που να υποδεικνύει πού ή πότε μπορεί να προέκυψε τέτοια ζωή. Πραγματικά, κάθε τι που γνωρίζουμε σήμερα από την επιστήμη, φαίνεται να δείχνει ότι δεν θα μπορούσε να έχει συμβεί αβιογένεση υπό οιεσδήποτε φυσικές πιθανές συνθήκες.
Οι πρώιμες απόψεις περί αβιογένεσης ήταν πολύ απλοϊκές. Το κρέας που σαπίζει καλύπτεται γρήγορα από σκουλήκια, κι έτσι υπέθεσαν ότι το κρέας μετατρέπεται σε σκουλήκια. Σε μέρη που αποθήκευαν άχυρο παρατήρησαν πως μαζεύονται συχνά ποντίκια κι έτσι συμπέραναν πως το άχυρο μετατρέπεται σε ποντίκια. Το είδος αυτό της αβιογένεσης είναι γνωστό ως «αυτόματη δημιουργία». Αυτή στην πραγματικότητα ήταν η δημοφιλής επιστημονική εξήγηση για την αναπαραγωγή τών έμβιων όντων τόσο προσφάτως όσο και λίγες εκατοντάδες χρόνια πριν. Δεν ήταν παρά στα μέσα του 19ου αιώνα που κάποιοι, όπως ο Παστέρ, απέδειξαν πειραματικά πως τα έμβια όντα μπορούν να προέλθουν μόνον από άλλα έμβια όντα. Αυτό σημαίνει πως η επιστήμη τελικώς απέδειξε οριστικά πως η μόνη παραδεκτή προέλευση κάθε ζωντανού κυττάρου είναι ένα άλλο ζωντανό κύτταρο.
Οι σύγχρονες ιδέες περί αβιογένεσης μπορεί να είναι πολυσύνθετες, και κάποιες από αυτές είναι υπερβολικά απίθανες σε σχέση με άλλες. Οι υποθέσεις ποικίλουν ευρέως, από ξεσπάσματα λάβας τού θαλάσσιου βυθού έως τοποθεσίες πρόσκρουσης μετεωριτών και ακόμη ραδιενεργών ακτών. Γενικώς, όλες οι σύγχρονες θεωρίες αβιογένεσης φαντάζονται κάποιο σενάριο κατά το οποίο φυσικές συνθήκες δημιουργούν, συνδυάζουν και σχεδιάζουν μόρια με τέτοιον τρόπο που αρχίζουν να αυτό-αναπαράγονται. Οι θεωρίες αυτές ποικίλουν ευρέως ως προς την φύση τών συνθηκών αυτών, την πολυπλοκότητα τών μορίων κ.ο.κ. Ολοι συμφωνούν σ’ έναν τουλάχιστον κοινό παράγοντα: αυτά είναι απίθανα έως αδύνατα με βάση την καθιερωμένη επιστήμη.
Ένα πρόβλημα με την σύγχρονη αβιογένεση είναι η ασυνήθιστη πολυπλοκότητα τών ζωντανών οργανισμών. Πειράματα έχουν αποδείξει πως πολύ απλά αμινοξέα μπορούν να σχηματιστούν σε εργαστηριακές συνθήκες. Αυτά, όμως, τα ξεχωριστά οξέα δεν είναι διόλου επαρκή για να δημιουργήσουν ένα ζωντανό κύτταρο. Οι συνθήκες που δημιουργούν τα οξέα αυτά όχι μόνον θα σκότωναν οιοδήποτε κύτταρο μόλις αυτό δημιουργείτο αλλά είναι και απίθανο να έχουν ποτέ πραγματικά υπάρξει σε οιαδήποτε χρονική στιγμή της γήινης Ιστορίας. Κάθε εξελικτική θεωρία που φαίνεται να προτείνει πόσο εξαιρετικά απλή ζωή θα μπορούσε να έχει αναπτυχθεί από ένα νέο σχηματισμένο κύτταρο, δεν δίνει απάντηση στο πώς το κύτταρο αυτό θα μπορούσε να σχηματιστεί αρχικά. Δεν υπάρχει «πρωτότυπο αρχικό κύτταρο». Η επιστήμη δεν έχει καν πλησιάσει ποτέ στην παραγωγή ενός αυτοσυντηρούμενου κυττάρου που θα μπορούσε να έχει παραχθεί, ή επιζήσει, τις συνθήκες που χρειάζονταν για τον σχηματισμό τών συστατικών του.
Εχει λεχθεί ότι «ο θάνατος είναι το μόνο πρόβλημα τής φιλοσοφίας». Αυτό ενδέχεται να αληθεύει αλλά η αντιμετώπιση τού θανάτου παρουσιάζει μια μεγάλη πρόκληση σε κάθε φιλοσοφική άποψη. Κατά τον ίδιο τρόπο, η αβιογένεση αποτελεί το μεγαλύτερο επιστημονικό πρόβλημα τού φυσιοκράτη. Υπάρχουν φυσιοκρατικές εικασίες σχετικά με το πώς θα μπορούσε να ξεκινήσει η ζωή χωρίς Δημιουργό ή Σχεδιαστή. Αυτές οι καθαρά φυσικές εξηγήσεις διαψεύδονται ολοκληρωτικά από την ίδια την επιστήμη. Είναι ειρωνικό ότι τόσο πολλοί άνθρωποι διακηρύττουν πως η επιστημονική φυσιοκρατία έχει «αποδειχθεί», «καθιερωθεί» ή «επιδειχθεί» τόσο ξεκάθαρα. Κι όμως, η φυσιοκρατία συνδέεται απαραιτήτως με την αβιογένεση, κάτι που επιστημονικά είναι αδύνατο.
Η συντριπτική απόδειξη πως η ζωή δεν μπορεί να προέρχεται από την άβια ύλη είναι μια δυνατή ένδειξη ότι η φυσιοκρατία δεν αποτελεί μια πραγματιστική κοσμοθεωρία. Η ζωή είτε έχει μια φυσική προέλευση (αβιογένεση) είτε μια υπερφυσική προέλευση (ευφυής σχεδιασμός). Η επιστημονική απιθανότητα τής αβιογένεσης αποτελεί ένα, τουλάχιστον, επιχείρημα για έναν υπερφυσικό Δημιουργό. Ο μόνος τρόπος δημιουργίας τών πλέον βασικών δομικών στοιχείων τής ζωής είναι η ύπαρξη μη φυσικών, υψηλού σχεδιασμού και ακριβώς ελεγχόμενων συνθηκών. Αυτό από μόνο του καθιστά λογικό να υποθέσουμε ότι η ζωή δεν μπορεί να κάνει την εμφάνισή της χωρίς νοήμονα επέμβαση.
English
Ποια είναι η θεωρία τής αβιογένεσης; Ποιος είναι ο ορισμός τής αβιογένεσης;
