Ερώτηση
Γιατί είναι σημαντικό να μελετάμε τη Γραφή με βάση το πλαίσιο; Ποιο είναι το σφάλμα όταν αποκόβουμε τα εδάφια από το πλαίσιό τους;
Απάντηση
Είναι σημαντικό να μελετάμε τις βιβλικές περικοπές και τις ιστορίες μέσα στο πλαίσιο που ανήκουν. Η απομόνωση των εδαφίων από το πλαίσιο του κειμένου που ανήκουν (συγκείμενο) οδηγεί σε όλων των ειδών τα σφάλματα και τις παρερμηνείες. Η κατανόηση του συγκείμενου ξεκινάει με τέσσερις αρχές: κυριολεκτική σημασία (τι λέει), ιστορικό υπόβαθρο (τα γεγονότα της ιστορίας, σε ποιους απευθύνεται, και πώς κατανοήθηκε εκείνον τον καιρό), γραμματική (η πρόταση και η παράγραφος μέσα στην οποία ανήκει η λέξη ή η φράση που μελετάμε), και σύνθεση (η σύγκριση με άλλες βιβλικές περικοπές). Το συγκείμενο είναι πολύ σημαντικό για τη βιβλική εξήγηση. Αφού θεωρήσουμε την κυριολεκτική, ιστορική και γραμματική φύση της περικοπής, θα πρέπει κατόπιν να στρέψουμε τη ματιά μας στη δομή του βιβλίου, μετά στο κεφάλαιο, και τέλος στην παράγραφο. Όλο αυτό περιλαμβάνεται στο «συγκείμενο». Για να δώσουμε μια απεικόνιση, είναι σαν να κοιτάς έναν χάρτη του κόσμου στο Google Maps, στο Διαδίκτυο, και κατόπιν να κάνεις βαθμιαία εστίαση και μεγέθυνση σε ένα σπίτι.
Η απομόνωση των φράσεων και εδαφίων έξω από το πλαίσιο του κειμένου που ανήκουν, οδηγεί πάντοτε σε παρανοήσεις. Για παράδειγμα, αν απομονώσεις τη φράση «ο Θεός είναι αγάπη» (Α΄ Ιωάννου 4:7-16) από το πλαίσιό της, μπορούμε να σκεφτούμε πως ο Θεός αγαπάει κάθε τι και καθέναν πάντοτε με μια αναβλύζουσα αγάπη ρομαντικού τύπου. Αλλά στο κυριολεκτικό και γραμματικό πλαίσιο, πρόκειται εδώ για την αγάπη που θυσιάζεται προς όφελος κάποιου άλλου και όχι για το ρομαντικό συναίσθημα. Το ιστορικό πλαίσιο έχει, επίσης, αποφασιστική σημασία, διότι ο Ιωάννης απευθυνόταν σε πιστούς του πρώτου αιώνα και τους δίδασκε όχι για την αγάπη του Θεού καθ' εαυτήν αλλά για το πώς να διακρίνουν τους αληθείς πιστούς από τους ψευδοδιδασκάλους. Η αληθής αγάπη –αυτή που θυσιάζεται και ωφελεί- είναι το σημάδι του αληθινού πιστού (εδ. 7)· αυτοί που δεν αγαπούν, δεν ανήκουν στον Θεό (εδ. 8)· ο Θεός μας αγάπησε πριν Τον αγαπήσουμε εμείς (εδ. 9-10)· και αυτός είναι ο λόγος που θα πρέπει ν' αγαπάμε ο ένας τον άλλον και με αυτόν τον τρόπο αποδεικνύουμε πως είμαστε δικοί Του (εδ. 11-12).
Επιπρόσθετα, η θεώρηση της φράσης «ο Θεός είναι αγάπη» στο πλαίσιο όλης της Γραφής (σύνθεση) θα μας κρατήσει από το πολύ συχνό και εσφαλμένο συμπέρασμα πως ο Θεός είναι μόνο αγάπη ή ότι η αγάπη Του είναι μεγαλύτερη από όλες τις άλλες ιδιότητές Του. Γνωρίζουμε από πολλές άλλες περικοπές πως ο Θεός είναι επίσης άγιος και δίκαιος, αξιόπιστος, γεμάτος έλεος και χάρη, αγαθός και στοργικός, παντοδύναμος, πανταχού παρών, παντογνώστης αλλά και πολλά άλλα. Γνωρίζουμε επίσης από άλλες περικοπές πως ο Θεός δεν αγαπά, μόνο, αλλά και μισεί (Ψαλμός 11:5).
Η Αγία Γραφή είναι ο λόγος του Θεού, κυριολεκτικά «θεόπνευστος» (Β΄ Τιμόθεον 3:16), και έχουμε λάβει την εντολή να διαβάζουμε, να μελετάμε και να τον καταλαβαίνουμε μέσω της χρήσης καλών βιβλικών μεθόδων μελέτης και πάντοτε με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος που μας οδηγεί (Α΄ Κορινθίους 2:14). Η μελέτη μας βελτιώνεται πολύ όταν αντιμετωπίζουμε με συνέπεια το ζήτημα του πλαισίου. Δεν είναι δύσκολο να εντοπίσουμε τμήματα της Γραφής που φαινομενικά αντιφάσκουν με άλλα τμήματα, αλλά αν εξετάσουμε προσεκτικά το πλαίσιό τους και χρησιμοποιήσουμε όλες τις Γραφές ως σύμβουλο, μπορούμε να κατανοήσουμε τη σημασία μιας περικοπής και οι φαινομενικές αντιφάσεις εξηγούνται. «Το πλαίσιο είναι βασιλιάς» σημαίνει πως το συγκείμενο, συχνά, οδηγεί τη σημασία μιας φράσης. Η άγνοια του πλαισίου μάς φέρνει σε τρομερά μειονεκτική κατάσταση.
English
Γιατί είναι σημαντικό να μελετάμε τη Γραφή με βάση το πλαίσιο; Ποιο είναι το σφάλμα όταν αποκόβουμε τα εδάφια από το πλαίσιό τους;
