Ερώτηση
Τι λέει η Αγία Γραφή σχετικά με την υπομονή;
Απάντηση
Όταν όλα πάνε όπως τα θέλουμε, είναι εύκολο να έχουμε υπομονή. Η πραγματική δοκιμασία της υπομονής έρχεται όταν τα δικαιώματά μας παραβιάζονται-όταν ένα άλλο αυτοκίνητο μας κόβει στην κυκλοφορία· όταν μας συμπεριφέρονται άδικα· όταν ο συνεργάτης μας χλευάζει την πίστη μας, ξανά. Κάποιοι άνθρωποι νομίζουν πως έχουν το δικαίωμα ν' αναστατώνονται απέναντι στους ερεθισμούς και τις δοκιμασίες. Η υπομονή μοιάζει να είναι ένας άγιος θυμός. Η Αγία Γραφή όμως επαινεί την υπομονή ως ένα στοιχείο του καρπού του Πνεύματος (Γαλάτας 5:22), που θα πρέπει να παράγεται από όλους όσους ακολουθούν τον Χριστό (Α Θεσσαλονικείς 5:14). Η υπομονή φανερώνει την εμπιστοσύνη μας στην ώρα του Θεού, στην παντοδυναμία Του και στην αγάπη Του.
Αν και οι περισσότεροι θεωρούν την υπομονή ως παθητική αναμονή ή ευγενική ανοχή, οι περισσότερες λέξεις του ελληνικού κειμένου της Καινής Διαθήκης εκφράζουν ενεργητικό ρόλο. Ας δούμε ως παράδειγμα το Εβραίους 12:1: «Κι εμείς, λοιπόν, καθώς είμαστε περικυκλωμένοι από ένα τόσο μεγάλο σύννεφο μαρτύρων, ας απορρίψουμε κάθε βάρος και την αμαρτία που εύκολα μας περιπλέκει, και ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που είναι μπροστά μας.» Τρέχει κάποιος έναν αγώνα περιμένοντας παθητικά τους αργοκίνητους ή ανεχόμενος ευγενικά όσους φέρονται άτιμα; Σίγουρα όχι! Ο χριστιανός τρέχει τον αγώνα υπομονετικά καθώς επιμένει ν' αντιμετωπίζει τις δυσκολίες. Στην Αγία Γραφή η υπομονή είναι επιμονή προς έναν σκοπό, αντοχή στις δοκιμασίες ή η με προσδοκία αναμονή της εκπλήρωσης μιας υπόσχεσης.
Η υπομονή δεν αποκτιέται σε μια νύχτα. Η δύναμη και η αγαθότητα του Θεού είναι κρίσιμες για την ανάπτυξη της υπομονής. Στην Κολοσσαείς 1:11 διαβάζουμε πως ενδυναμωνόμαστε από τον Θεό «σε κάθε υπομονή και μακροθυμία», ενώ η επιστολή Ιακώβου 1:3-4 μας ενθαρρύνει να γνωρίζουμε πως οι δοκιμασίες αποτελούν τον δρόμο του Θεού για την τελειοποίηση της υπομονής μας. Η υπομονή μας αναπτύσσεται περαιτέρω και δυναμώνεται καθώς αναπαυόμαστε στην τέλεια ώρα του Θεού και στο τέλειο θέλημά Του, ακόμη κι όταν αντιμετωπίζουμε κακούς ανθρώπους που «κατευοδώνονται στον δρόμο τους όταν πράττουν παρανομίες» (Ψαλμός 37:7). Η υπομονή μας επιβραβεύεται στο τέλος διότι «η παρουσία του Κυρίου έχει πλησιάσει» (Ιακώβου 5:7-8). «Αγαθός είναι ο Κύριος σ' αυτούς που τον προσμένουν, στην ψυχή που τον εκζητεί.» (Θρήνοι 3:25)
Στην Αγία Γραφή υπάρχουν πολλά παραδείγματα ανθρώπων που η υπομονή χαρακτήριζε το περπάτημά τους με τον Θεό. Ο Ιάκωβος μας δείχνει τους προφήτες «παράδειγμα της κακοπάθειας και της μακροθυμίας» (Ιακώβου 5:10). Αναφέρεται επίσης στον Ιώβ, «Δέστε, μακαρίζουμε αυτούς που υπομένουν· ακούσατε την υπομονή του Ιώβ και είδατε το τέλος του Κυρίου, ότι ο Κύριος είναι πολυεύσπλαχνος και οικτίρμονας.» (Ιακώβου 5:11) Ο Αβραάμ επίσης περίμενε υπομονετικά και «απήλαυσε την υπόσχεση» (Εβραίους 6:15). Ο Ιησούς είναι το πρότυπό μας σε όλα τα ζητήματα και υπέμεινε καρτερικά: «ο οποίος εξαιτίας της χαράς που ήταν μπροστά του, υπέφερε σταυρό, καταφρονώντας την ντροπή, και κάθισε στα δεξιά του θρόνου του Θεού.» (Εβραίους 12:2)
Πώς γίνεται να εκδηλώνουμε την υπομονή που χαρακτήριζε τον Χριστό; Πρώτον, ευχαριστούμε τον Θεό. Η συνήθης αντίδραση κάποιου είναι «γιατί εγώ;» αλλά η Γραφή μας λέει να χαιρόμαστε στο θέλημα του Θεού (Φιλιππησίους 4:4, Α Πέτρου 1:6). Δεύτερον, αναζητούμε τους σκοπούς του Θεού. Ο Θεός μερικές φορές μας φέρνει σε δύσκολες καταστάσεις έτσι ώστε να γίνουμε μια μαρτυρία. Άλλες φορές μπορεί να επιτρέψει μια δοκιμασία για τον αγιασμό του χαρακτήρα μας. Θα μας βοηθήσει ενόσω είμαστε μέσα στη δοκιμασία το να θυμόμαστε πως ο σκοπός Του είναι η αύξησή μας και η δική Του δόξα. Τρίτον, θυμόμαστε τις υποσχέσεις Του, όπως αυτή στην Ρωμαίους 8:28 που μας λέει ότι «όλα συνεργούν προς το αγαθό σ' αυτούς που αγαπούν τον Θεό, τους προσκαλεσμένους σύμφωνα με τον προορισμό του». Όσα δοκιμάζουν την υπομονή μας συμπεριλαμβάνονται στη λέξη «όλα».
Την επόμενη φορά που βρίσκεσαι σε κυκλοφοριακή συμφόρηση ή έχεις προδοθεί από κάποιον φίλο ή έχεις χλευαστεί για τη μαρτυρία σου, πώς θ' ανταποκριθείς; Η φυσική ανταπόκριση είναι ανυπομονησία που οδηγεί σε άγχος, οργή και αναστάτωση. Δόξαζε τον Θεό που ως χριστιανοί δεν είμαστε πλέον στα δεσμά των «φυσικών αντιδράσεων» καθώς έχουμε γίνει καινούρια δημιουργήματα εν Χριστώ (Β Κορινθίους 5:17). Αντιθέτως, έχουμε τη δύναμη του Κυρίου ν' ανταποκριθούμε με υπομονή και σε πλήρη εμπιστοσύνη στη δύναμη και τον σκοπό του Πατέρα. «Σ' εκείνους που με υπομονή αγαθού έργου ζητούν δόξα και τιμή και αφθαρσία, αιώνια ζωή.» (Ρωμαίους 2:7)
English
Τι λέει η Αγία Γραφή σχετικά με την υπομονή;
