Τι είναι η βιβλική τυπολογία;

Η τυπολογία είναι ένα ιδιαίτερο είδος συμβολισμού (σύμβολο είναι κάτι που αναπαριστά κάτι άλλο). Μπορούμε να ορίσουμε έναν τύπο ως «προφητικό σύμβολο» διότι όλοι οι τύποι αναπαριστούν κάτι μελλοντικό. Πιο συγκεκριμένα, ένας τύπος στη Γραφή αφορά ένα πρόσωπο ή πράγμα στην Παλαιά Διαθήκη, που προεικονίζει ένα πρόσωπο ή πράγμα στην Καινή Διαθήκη. Για παράδειγμα, ο κατακλυσμός του Νώε (Γένεση 6-7) χρησιμοποιείται ως τύπος του βαπτίσματος στην Α΄ Πέτρου 3:20-21. Ο Πέτρος χρησιμοποιεί τη λέξη αντίτυπο.

Όταν λέμε πως κάποιος είναι τύπος του Χριστού, εννοούμε ότι ένα πρόσωπο της Παλαιάς Διαθήκης συμπεριφέρεται με τρόπο που ανταποκρίνεται στον χαρακτήρα ή τις πράξεις του Χριστού στην Καινή Διαθήκη. Όταν λέμε πως κάτι είναι «τυπικό» του Χριστού, εννοούμε πως ένα αντικείμενο ή γεγονός της Παλαιάς Διαθήκης μπορεί να θεωρηθεί ως αντιπροσωπευτικό κάποιας ιδιότητας του Χριστού.

Οι Γραφές θεωρούν αρκετά γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης ως λυτρωτικούς τύπους του Χριστού, όπως η Σκηνή του Μαρτυρίου, το σύστημα των θυσιών και η γιορτή του Πάσχα. Η Σκηνή του Μαρτυρίου της Παλαιάς Διαθήκης θεωρείται ως τύπος στην Εβραίους 9:8-9: «Η πρώτη σκηνή … η οποία ήταν υπόδειγμα στον τότε παρόντα καιρό». Η είσοδος του αρχιερέα στα Άγια των Αγίων μία φορά τον χρόνο προεικόνιζε τη μεσιτεία του Χριστού, του Αρχιερέα μας. Κατόπιν, το καταπέτασμα της Σκηνής του Μαρτυρίου αποτελεί τύπο του Χριστού (Εβραίους 10:19-20) καθότι το σώμα Του κόπηκε (όπως σχίστηκε το καταπέτασμα κατά τη σταύρωση) για να μας παράξει είσοδο στην παρουσία του Θεού, σε μας που είμαστε καλυμμένοι με τη θυσία Του.

Όλο το σύστημα των θυσιών θεωρείται ως ένας τύπος στην Εβραίους 9:19-26. Τα αντικείμενα της «πρώτης διαθήκης» αγιάζονταν με το αίμα της θυσίας· τα αντικείμενα αυτά αποκαλούνταν «υποδείγματα αυτών που βρίσκονται στον ουρανό» και «αντίτυπα των αληθινών» (εδάφια 23-24). Η περικοπή αυτή διδάσκει ότι οι θυσίες της Παλαιάς Διαθήκης αποτελούν τύπο της τελικής θυσίας του Χριστού για τις αμαρτίες του κόσμου. Το Πάσχα, επίσης, αποτελεί τύπο του Χριστού, σύμφωνα με το Α΄ Κορινθίους 5:7, «το δικό μας Πάσχα, θυσιάστηκε για χάρη μας ο Χριστός». Είναι πλούσια η μελέτη, που ανακαλύπτει τι μας διδάσκουν τα γεγονότα του Πάσχα, και ανταμείβει αυτόν που την κάνει.

Χρειάζεται να δείξουμε τη διαφορά μεταξύ παραδείγματος και τύπου. Ο τύπος, πάντοτε αναγνωρίζεται ως τέτοιος στην Καινή Διαθήκη. Ο μελετητής της Αγίας Γραφής που βρίσκει συσχετισμούς μεταξύ μιας ιστορίας της Παλαιάς Διαθήκης και της ζωής του Χριστού, απλώς βρίσκει παραδείγματα, όχι τύπους. Με άλλα λόγια, η τυπολογία καθορίζεται από την ίδια τη Γραφή. Το Άγιο Πνεύμα ενέπνευσε τη χρήση τύπων· τα παραδείγματα και οι αναλογίες προκύπτουν ως αποτέλεσμα της μελέτης του ανθρώπου. Για παράδειγμα, πολλοί βλέπουν παραλληλισμούς μεταξύ του Ιωσήφ (Γένεση 37-45) και του Ιησού. Η ταπείνωση του Ιωσήφ και ο δοξασμός που επακολούθησε, φαίνεται ν' ανταποκρίνονται στον θάνατο και την ανάσταση του Χριστού. Παρ' όλα αυτά, η Καινή Διαθήκη δεν αναφέρεται πουθενά στον Ιωσήφ ως υπόδειγμα του Χριστού· συνεπώς, η ιστορία του Ιωσήφ θα πρέπει ν' αποκληθεί σωστά ως ένα παράδειγμα του Χριστού αλλά όχι ως τύπος.

English

---

Επιστροφή στην Ελληνική αρχική σελίδα

Τι είναι η βιβλική τυπολογία;