Ερώτηση
«Τι αναφέρει η Αγία Γραφή περί πικρίας;»
Απάντηση
Η πικρία είναι ένας εκδικητικός κυνισμός που οδηγεί σε έναν έντονο ανταγωνισμό ή εχθρότητα προς τους άλλους. Η Αγία Γραφή μάς διδάσκει, «Κάθε πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και βλασφημία, ας αφαιρεθεί από σας με κάθε κακία· γίνεστε δε, ο ένας στον άλλον, χρήσιμοι, εύσπλαχνοι, συγχωρώντας ο ένας τον άλλον, όπως και ο Θεός συγχώρησε εσάς διαμέσου τού Χριστού» (Εφεσίους 4:31-32).
Ως επίθετο, η λέξη πικρός σημαίνει «οξύς, διαπεραστικός όπως ένα βέλος ή στην γεύση διαπεραστικός, πικρός, επί προσώπων τραχύς, πικρός στους τρόπους, δυσμενής». Η ιδέα είναι αυτή του δηλητηριασμένου νερού που δινόταν στις γυναίκες που ήταν ύποπτες για διάπραξη μοιχείας στους Αριθμούς 5:18: «το νερό, το πικρό, που φέρνει κατάρα». Μεταφορικά, η πικρία αναφέρεται στην διανοητική ή συναισθηματική κατάσταση που φθείρει ή «διαβρώνει». Η πικρία μπορεί να επηρεάσει κάποιον που βιώνει βαριά λύπη ή κάτι που ενεργεί στον νου όπως το δηλητήριο ενεργεί στο σώμα. Η πικρία είναι εκείνη η νοητική κατάσταση που θεληματικά διατηρεί συναισθήματα οργής, έτοιμη να προσβληθεί, ικανή να ξεσπάσει με οργή οποιαδήποτε στιγμή.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που κάποιος ενδίδει στην πικρία και της επιτρέπει να κυβερνάει την καρδιά του είναι το πνεύμα εκείνο που αρνείται την συμφιλίωση. Ως αποτέλεσμα, η πικρία οδηγεί στην οργή, η οποία εκρήγνυται προς τα έξω από τα συναισθήματα που φωλιάζουν εσωτερικά. Τέτοια ασυγκράτητη οργή οδηγεί συχνά σε «συμπλοκή» που συνιστά την ορμητική εγωπάθεια ενός οργισμένου ανθρώπου που έχει ανάγκη όλων τα αυτιά να ακούνε τα παράπονά του. Ένα άλλο κακό που επιφέρει η πικρία είναι η δυσφήμηση. Όπως χρησιμοποιείται στο Εφεσίους 4, δεν αναφέρεται σε βλασφημία ενάντια στον Θεό ή απλώς σε δυσφήμηση ανθρώπων, αλλά σε κάθε λόγο που πηγάζει από οργή και έχει σκοπό να πληγώσει τους άλλους.
Όλο αυτό, τότε, οδηγεί σ’ ένα πνεύμα κακεντρέχειας, το οποίο δείχνει κακή προαίρεση ή έντονα αισθήματα μίσους. Αυτό το είδος προσέγγισης είναι σαρκικό και διαβολικό στις επιδράσεις του. Η κακεντρέχεια είναι μια σκόπιμη προσπάθεια βλάβης κάποιου προσώπου. Συνεπώς, «κάθε κακία» πρέπει να αφαιρεθεί (Εφεσίους 4:31).
Ο άνθρωπος που είναι πικρός, είναι συχνά μνησίκακος, κυνικός, τραχύς, ψυχρός, ανελέητος και δυσάρεστος στο περιβάλλον. Κάθε έκφραση αυτών των χαρακτηριστικών συνιστά αμαρτία ενάντια στον Θεό· είναι σαρκική και δεν πηγάζει από το Πνεύμα τού Θεού (Γαλάτας 5:19-21). Το Εβραίους 12:15 μας προειδοποιεί να παρατηρήσουμε «μήπως κάποιος στερείται τη χάρη τού Θεού· “μήπως κάποια ρίζα πικρίας, που αναφύεται, φέρνει ενόχληση”, και διαμέσου αυτής μολυνθούν πολλοί». Πρέπει να προσέχουμε πάντοτε μήπως επιτρέψουμε να φυτρώσουν «ρίζες πικρίας» στις καρδιές μας· τέτοιες ρίζες θα γίνουν αιτία να στερηθούμε την χάρη τού Θεού. Ο Θεός θέλει ο λαός Του να ζει με αγάπη, χαρά, ειρήνη και αγιότητα — όχι με πικρία. Συνεπώς, ο πιστός πρέπει πάντοτε να παρατηρεί επιμελώς, όντας σε επιφυλακή για να προστατεύεται από τους κινδύνους τής πικρίας.
English
«Τι αναφέρει η Αγία Γραφή περί πικρίας;»
