Ερώτηση
Γιατί είναι τόσο σημαντική η αλήθεια της σωματικής ανάστασης του Χριστού;
Απάντηση
Η σωματική ανάσταση του Ιησού Χριστού είναι το πλέον σημαντικό γεγονός της Ιστορίας, που παρέχει αδιάψευστη μαρτυρία ότι ο Χριστός είναι Αυτός που ισχυριζόταν πως είναι – ο Υιός του Θεού. Η ανάσταση δεν αποτέλεσε μόνο την υπέρτατη επιβεβαίωση της θεότητάς Του· επικύρωσε ακόμη και τις Γραφές, που προείπαν τον ερχομό Του και την ανάστασή Του. Επαλήθευσε, επιπλέον, τους ισχυρισμούς του Χριστού ότι θα ανίστατο την τρίτη ημέρα (Ιωάννης 2:19-21, Μάρκος 8:31, 9:31, 10:34). Αν δεν αναστήθηκε το σώμα του Χριστού, δεν έχουμε ελπίδα πως θ' αναστηθεί το δικό μας σώμα (Α΄ Κορινθίους 15:13, 16). Στην πραγματικότητα, χωρίς τη σωματική ανάσταση του Χριστού, δεν έχουμε Σωτήρα, σωτηρία και την ελπίδα της αιώνιας ζωής. Όπως είπε ο απόστολος Παύλος, η πίστη μας θα ήταν «μάταιη» και η ζωοποιός δύναμη του ευαγγελίου θα έσβηνε εντελώς.
Καθώς ο αιώνιος προορισμός μας εξαρτάται από την αλήθεια αυτού του ιστορικού γεγονότος, η ανάσταση έχει καταστεί ο στόχος των μεγαλύτερων σατανικών επιθέσεων ενάντια στην Εκκλησία. Το ζήτημα της ιστορικότητας της σωματικής ανάστασης του Χριστού έχει εξεταστεί και ερευνηθεί από κάθε πλευρά και μελετάται ασταμάτητα από πολλούς ερευνητές, θεολόγους, καθηγητές και άλλους μέσα στους αιώνες. Κι ακόμη, αν και έχουν διατυπωθεί κάποιες θεωρίες που προσπαθούν να διαψεύσουν αυτό το δυναμικό γεγονός, δεν υπάρχει καμία αξιόπιστη ιστορική μαρτυρία που θα επαλήθευε κάτι άλλο από την κυριολεκτική, σωματική ανάσταση. Από την άλλη πλευρά, η καθαρή και πειστική μαρτυρία της σωματικής ανάστασης του Χριστού είναι συντριπτική.
Ωστόσο, από τους χριστιανούς της αρχαίας Κορίνθου μέχρι πολλούς σημερινούς χριστιανούς, εξακολουθούν να υπάρχουν διάφορες παρανοήσεις σχετικά με συγκεκριμένες πλευρές της ανάστασης του Σωτήρα. Γιατί, ρωτούν μερικοί, είναι σημαντική η ανάσταση του σώματος του Χριστού; Δεν θα μπορούσε η ανάσταση να είναι απλώς πνευματική; Γιατί και πώς η ανάσταση του Ιησού Χριστού εγγυάται τη σωματική ανάσταση των πιστών; Τα αναστημένα σώματα που θα έχουμε θα είναι τα ίδια με τα γήινα σώματα μας; Αν όχι, πώς θα είναι; Οι απαντήσεις σ' αυτά τα ερωτήματα βρίσκονται στο 15ο κεφάλαιο της πρώτης επιστολής του Παύλου προς την εκκλησία των Κορινθίων, μια εκκλησία που ιδρύθηκε από τον Παύλο κατά τη διάρκεια του δεύτερου ιεραποστολικού ταξιδιού του.
Εκτός από τις υπάρχουσες παρατάξεις στη νεαρή εκκλησία της Κορίνθου, υπήρχε ανεξέλεγκτη παρανόηση κάποιων βασικών χριστιανικών δογμάτων, κι ανάμεσά τους αυτό της ανάστασης. Αν και πολλοί από τους Κορίνθιους δεχόντουσαν την ανάσταση του Χριστού (Α΄ Κορινθίους 15:1, 11), δυσκολεύονταν να πιστέψουν πως όλοι μπορούσαν ή θα ανασταίνονταν από τους νεκρούς. Η συνεχής επιρροή της γνωστικής φιλοσοφίας, η οποία θεωρούσε πως κάθε τι πνευματικό ήταν καλό ενώ κάθε τι φυσικό, όπως το σώμα μας, ήταν εκ φύσεως κακό, ήταν βασικά υπεύθυνη για τη σύγχυση σχετικά με τη δική τους ανάσταση. Η ιδέα, συνεπώς, πως ένα αποκρουστικό πτώμα θα αναστηθεί και θα ζει αιωνίως, πολεμιόταν δυναμικά από μερικούς και σίγουρα από τους Έλληνες φιλοσόφους εκείνου του καιρού (Πράξεις 17:32).
Παρ' όλα αυτά, οι περισσότεροι Κορίνθιοι χριστιανοί αντιλήφθηκαν ότι η ανάσταση του Χριστού ήταν σωματική και όχι πνευματική. Εξ' άλλου, ανάσταση σημαίνει «έγερση από τους νεκρούς»· κάτι επανέρχεται από τον θάνατο στη ζωή. Αντιλαμβάνονταν ότι όλες οι ψυχές ήταν αθάνατες και στον θάνατο θα μετέβαιναν να συναντήσουν τον Κύριο (Β΄ Κορινθίους 5:8). Έτσι, δεν είχε νόημα μια «πνευματική» ανάσταση, καθώς το πνεύμα δεν πεθαίνει και συνεπώς δεν ανίσταται. Εκτός των άλλων, γνώριζαν πως οι Γραφές, όπως και ο ίδιος ο Χριστός, δήλωναν πως το σώμα Του θα ανίστατο την τρίτη ημέρα. Οι Γραφές έλεγαν σαφώς πως το σώμα του Χριστού δεν θα φθειρόταν (Ψαλμός 16:10, Πράξεις 2:27), μια ρήση που δεν θα είχε νόημα αν το σώμα Του δεν ανίστατο. Τέλος, ο Χριστός είπε εμφατικά στους μαθητές Του πως αυτό που αναστήθηκε ήταν το σώμα Του: «Δείτε τα χέρια μου και τα πόδια μου, ότι εγώ ο ίδιος είμαι· ψηλαφήστε με και δείτε· επειδή, ένα πνεύμα δεν έχει σάρκα και κόκαλα, όπως βλέπετε εμένα ότι έχω. Και αφού το είπε αυτό, τους έδειξε τα χέρια και τα πόδια.» (Λουκάς 24:39-40).
Και πάλι, όμως, το ενδιαφέρον των Κορινθίων σχετιζόταν με τη δική τους προσωπική ανάσταση. Ο Παύλος προσπάθησε να τους πείσει πως αφού ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς, κι εκείνοι θα ανίσταντο από τους νεκρούς κάποια μέρα, και πως οι δύο αναστάσεις – του Χριστού και η δική τους – στέκονται ή πέφτουν μαζί, διότι «αν δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών, ούτε και ο Χριστός αναστήθηκε» (Α΄ Κορινθίους 15:13).
«Αλλά, τώρα, ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς· έγινε η απαρχή αυτών που έχουν κοιμηθεί. Επειδή, βέβαια, διαμέσου ανθρώπου ήρθε ο θάνατος, έτσι και διαμέσου ανθρώπου η ανάσταση των νεκρών. Επειδή, όπως όλοι πεθαίνουν, λόγω συγγένειας με τον Αδάμ, έτσι και όλοι θα ζωοποιηθούν, ερχόμενοι σε συγγένεια με τον Χριστό.» (Α΄ Κορινθίους 15:20-22).
Όταν ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε, έγινε «απαρχή» όλων όσων θα αναστηθούν (δες επίσης Κολοσσαείς 1:18). Οι Ισραηλίτες δεν μπορούσαν να θερίσουν πλήρως τους καρπούς τους, πριν φέρουν ένα δείγμα (απαρχή) στους ιερείς ως προσφορά στον Κύριο (Λευιτικό 23:10). Αυτό είναι που λέει ο Παύλος στην Α΄ Κορινθίους 15:20-22· η ανάσταση του Χριστού ήταν η «απαρχή» του θερισμού της ανάστασης των πιστών νεκρών. Η γλώσσα της «απαρχής» που χρησιμοποιεί ο Παύλος, δείχνει πως κάτι ακολουθεί, και αυτό το κάτι είναι οι ακόλουθοί Του – οι υπόλοιποι του «θερισμού». Κατ' αυτόν τον τρόπο η ανάσταση του Χριστού εγγυάται τη δική μας ανάσταση. Είναι αλήθεια πως η δική Του ανάσταση απαιτεί τη δική μας.
Και για να κατευνάσει τις ανησυχίες τους αναφορικά με τη σύνδεση του πνεύματος με το θεωρούμενο ανεπιθύμητο σώμα, ο Παύλος τους εξήγησε τη φύση των αναστημένων σωμάτων μας και πώς αυτά θα διαφέρουν από τα γήινα σώματα μας. Ο Παύλος παρομοίασε τα φθαρτά γήινα σώματα μ' έναν «σπόρο», από τον οποίο τελικά ο Θεός θα παράξει ένα άλλο σώμα (Α΄ Κορινθίους 15:37-38), που θα είναι όμοιο με το ένδοξο αναστημένο σώμα του Χριστού (Α΄ Κορινθίους 15:49, Φιλιππησίους 3:21). Τα σώματά μας, που τώρα είναι φθαρτά, αδύναμα, φυσικά και ατιμάζονται, μια μέρα θ' αναστηθούν πραγματικά ως σώματα άφθαρτα, δυνατά, πνευματικά και ένδοξα (Α΄ Κορινθίους 15:42-44). Τα πνευματικά μας σώματα θα είναι πλήρως εξοπλισμένα για την Ουράνια, υπερφυσική ζωή.
English
Γιατί είναι τόσο σημαντική η αλήθεια της σωματικής ανάστασης του Χριστού;
