Ερώτηση
Είναι βιβλική η πίστη πως το Άγιο Πνεύμα δεν χορηγεί πλέον τα θαυματουργικά χαρίσματα;
Απάντηση
Υπάρχει η άποψη πως τα «θαυματουργικά χαρίσματα» της γλωσσολαλίας και των θεραπειών έχουν παύσει να δίνονται –πως το τέλος του αποστολικού αιώνα έφερε την διακοπή των θαυμάτων που χαρακτήρισαν αυτήν την εποχή. Οι περισσότεροι πιστοί που εκπροσωπούν αυτήν την άποψη πιστεύουν πως, ενώ ο Θεός μπορεί βεβαίως να ενεργεί θαύματα σήμερα, το Άγιο Πνεύμα δεν χρησιμοποιεί πλέον πρόσωπα για να πραγματοποιήσει θαυματουργικά σημεία.
Η βιβλική καταγραφή δείχνει πως θαύματα γίνονταν κατά τη διάρκεια ορισμένων χρονικών περιόδων για τον συγκεκριμένο σκοπό της πιστοποίησης της αυθεντικότητας ενός καινούριου μηνύματος από τον Θεό. Ο Μωυσής έλαβε τη δύναμη να ενεργήσει θαύματα για να πιστοποιήσει τη διακονία του μπροστά στον Φαραώ (Έξοδος 4:1-8). Ο Ηλίας ενήργησε θαύματα για να πιστοποιήσει τη διακονία του μπροστά στον Αχαάβ (Α΄ Βασιλέων 17:1, 18:24). Οι απόστολοι πραγματοποίησαν θαύματα για να πιστοποιήσουν τη διακονία τους στον Ισραήλ (Πράξεις 4:10, 16).
Η διακονία του Ιησού επίσης σφραγίστηκε με θαύματα που ο απόστολος Ιωάννης αποκαλεί «σημεία» (Ιωάννης 2:11). Ο Ιωάννης θέλει να δείξει ότι τα θαύματα αποτελούσαν αποδείξεις της γνησιότητας του μηνύματος του Ιησού.
Μετά την ανάσταση του Ιησού, καθώς η Εκκλησία θεμελιώθηκε και η Καινή Διαθήκη γραφόταν, οι απόστολοι πραγματοποίησαν «σημεία» όπως η γλωσσολαλία και η δύναμη θεραπείας ασθενειών. «Η γλωσσολαλία, λοιπόν, είναι ένα σημείο που προορίζεται όχι για τους πιστούς, αλλά για τους απίστους. Ενώ η προφητεία δεν απευθύνεται στους απίστους αλλά στους πιστούς.» (Α΄ Κορινθίους 14:22 (ΝΜΒ), ένα εδάφιο που καθαρά λέει πως το χάρισμα αυτό ποτέ δεν στόχευε στην οικοδομή της εκκλησίας).
Ο απόστολος Παύλος πρόβλεψε πως το χάρισμα της γλωσσολαλίας θα έπαυε (Α΄ Κορινθίους 13:8). Να έξι λόγοι πως έχει ήδη παύσει:
1) Οι απόστολοι, δια μέσου των οποίων οι γλώσσες δόθηκαν, ήσαν μοναδικοί στην ιστορία της εκκλησίας. Από τη στιγμή που η διακονία τους ολοκληρώθηκε, η ανάγκη πιστοποίησης δια των σημείων έπαυσε να υπάρχει.
2) Τα θαυματουργικά χαρίσματα αναφέρονται μόνο στις πρώτες, χρονικά, επιστολές, όπως στην Α΄ Κορινθίους. Κατοπινές επιστολές, όπως η Εφεσίους και η Ρωμαίους περιέχουν λεπτομερείς περικοπές σχετικές με τα χαρίσματα του Πνεύματος αλλά τα θαυματουργικά χαρίσματα δεν αναφέρονται, αν και η Ρωμαίους αναφέρει το χάρισμα της προφητείας. Η λέξη προφητεία σημαίνει πως κάποιος μιλάει αντί άλλου (του Θεού) και δεν σημαίνει απαραιτήτως πως προλέγει το μέλλον.
3) Το χάρισμα της γλωσσολαλίας ήταν ένα σημάδι στους απίστους Ισραηλίτες πως η σωτηρία του Θεού ήταν τώρα διαθέσιμη στα άλλα έθνη. Δες Α΄ Κορινθίους 14:21-22 και Ησαΐας 28:11-12.
4) Οι γλωσσολαλία ήταν χάρισμα κατώτερο από την προφητεία (κήρυγμα). Το κήρυγμα του λόγου του Θεού οικοδομεί τους πιστούς ενώ το χάρισμα της γλωσσολαλίας όχι. Οι πιστοί παρακινούνται να επιζητούν την προφητεία έναντι της γλωσσολαλίας (Α΄ Κορινθίους 14:1-3).
5) Η Ιστορία δείχνει ότι η γλωσσολαλία σταμάτησε. Δεν αναφέρεται καθόλου από τους μετά-αποστολικούς Πατέρες. Άλλοι συγγραφείς όπως ο Ιουστίνος ο μάρτυς, ο Ωριγένης, ο Χρυσόστομος και ο Αυγουστίνος θεωρούσαν τη γλωσσολαλία κάτι που συνέβη μόνο τον πρώτο καιρό της Εκκλησίας.
6) Υπάρχουν ενδείξεις πως το χάρισμα της γλωσσολαλίας έχει παύσει. Αν ήταν ακόμη δοσμένο δεν θα υπήρχε ανάγκη για ιεραποστόλους που μαθαίνουν ξένες γλώσσες σε σχολεία. Οι ιεραπόστολοι θα ταξίδευαν σε οποιαδήποτε χώρα και θα μιλούσαν άνετα οποιαδήποτε γλώσσα, όπως οι απόστολοι μπόρεσαν να μιλήσουν στις Πράξεις 2. Όσον αφορά το θαυματουργικό χάρισμα της θεραπείας, βλέπουμε στις Γραφές πως η θεραπεία ήταν συνδεδεμένη με τη διακονία του Ιησού και των αποστόλων (Λουκάς 9:1-2). Και παρατηρούμε πως όταν η εποχή των αποστόλων έφθανε στο τέλος της, οι θεραπείες, όπως και η γλωσσολαλία, γινόταν πιο σπάνια. Ο απόστολος Παύλος που ανέστησε τον Εύτυχο από τους νεκρούς (Πράξεις 20:9-12), δεν θεράπευσε τον Επαφρόδιτο (Φιλιππησίους 2:25-27), τον Τρόφιμο (Β΄ Τιμόθεον 4:20), τον Τιμόθεο (Α΄ Τιμόθεον 5:23), ή ακόμη τον ίδιο τον εαυτό του (Β΄ Κορινθίους 12:7-9). Οι λόγοι για την «αποτυχία της θεραπείας» του Παύλου ήταν 1) το χάρισμα δεν δόθηκε ποτέ για να κάνει τον κάθε χριστιανό καλά, αλλά για πιστοποιήσει την αποστολικότητα· και 2) η εξουσία των αποστόλων είχε αποδειχθεί επαρκώς καθιστώντας αχρείαστη την περαιτέρω άσκηση θαυμάτων.
Οι παραπάνω λόγοι είναι μαρτυρία υπέρ της άποψης πως έπαυσαν να λειτουργούν κάποια θαυματουργικά χαρίσματα. Σύμφωνα με την Α΄ Κορινθίους 13:13-14:1, θα κάναμε καλά να «επιζητούμε την αγάπη», το μεγαλύτερο απ' όλα τα χαρίσματα. Αν θέλουμε να επιθυμούμε χαρίσματα, θα πρέπει να επιθυμούμε να μιλάμε το λόγο του Θεού έτσι που όλοι να οικοδομούνται.
English
Είναι βιβλική η πίστη πως το Άγιο Πνεύμα δεν χορηγεί πλέον τα θαυματουργικά χαρίσματα;
