Ερώτηση
Ποια είναι η Χριστιανική άποψη για την κλωνοποίηση του ανθρώπου;
Απάντηση
Ενώ η Αγία Γραφή δεν ασχολείται ειδικά με το θέμα της κλωνοποιήσης του ανθρώπου, υπάρχουν αρχές στην Αγία Γραφή που μπορούν να ρίξουν περισσότερο φως στο θέμα. Η κλωνοποίηση απαιτεί τόσο DNA όσο και κύτταρα εμβρύων. Πρώτον, το DNA αφαιρείται από τον πυρήνα του κυττάρου ενός πλάσματος. Το υλικό, που φέρει κωδικοποιημένες γενετικές πληροφορίες τοποθετείται στη συνέχεια στον πυρήνα του εμβρυϊκού κυττάρου. Από το κύτταρο που λαμβάνει τις νέες γενετικές πληροφορίες, αφαιρείται το δικό του DNA προκειμένου να δεχθεί το νέο DNA. Εάν το κύτταρο δεχθεί το νέο DNA, σχηματίζεται ένα αντίγραφο του εμβρύου. Ωστόσο, το κύτταρο του εμβρύου μπορεί να απορρίψει το νέο DNA και να πεθάνει. Επίσης, είναι πολύ πιθανό το έμβρυο να μην μπορεί να επιβιώσει έχοντας αφαιρεθεί το αρχικό γενετικό υλικό από τον πυρήνα του. Σε πολλές περιπτώσεις, όταν επιχειρείται μια κλωνοποίηση, χρησιμοποιούνται αρκετά έμβρυα προκειμένου να αυξηθούν οι πιθανότητες επιτυχούς εμφύτευσης του νέου γενετικού υλικού. Ενώ είναι δυνατόν να δημιουργηθεί ένας κλώνος ενός πλάσματος μ΄ αυτόν τον τρόπο (για παράδειγμα, η Dolly το πρόβατο), οι πιθανότητες επιτυχούς κλωνοποίησης ενός πλάσματος χωρίς παραλλαγές και χωρίς επιπλοκές είναι εξαιρετικά λίγες.
Η Χριστιανική άποψη για την διαδικασία της κλωνοποίησης του ανθρώπου μπορεί να δηλωθεί υπό το φως πολλών βιβλικών αρχών. Πρώτον, οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν κατ΄ εικόνα Θεού και ως εκ τούτου είναι μοναδικοί. Τα εδάφια στη Γένεση 1:26-27 ισχυρίζονται ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατ΄ εικόνα και ομοίωση του Θεού και είναι μοναδικός ανάμεσα σε όλες τις δημιουργίες. Σαφώς, η ανθρώπινη ζωή είναι κάτι που πρέπει να αποτιμάται και να μην αντιμετωπίζεται σαν ένα εμπόρευμα που μπορεί να αγοράζεται και να πωλείται. Μερικοί άνθρωποι προωθούν την κλωνοποίηση του ανθρώπου για το σκοπό της δημιουργίας οργάνων αντικατάστασης για τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη μοσχευμάτων και δεν μπορούν να βρουν ένα κατάλληλο δότη. Το σκεπτικό είναι ότι παίρνοντας το DNA ενός ατόμου και δημιουργώντας ένα αντίγραφο οργάνου που αποτελείται από το δικό του DNA θα μπορούσε να μειώσει σημαντικά τις πιθανότητες απόρριψης του οργάνου. Ενώ αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, το πρόβλημα είναι ότι κάτι τέτοιο εξευτελίζει την ανθρώπινη ζωή. Η διαδικασία της κλωνοποίησης απαιτεί την χρήση ανθρώπινων εμβρύων. Ενώ τα κύτταρα μπορούν να δημιουργηθούν για να κάνουν νέα όργανα, είναι αναγκαίο να πεθάνουν αρκετά έμβρυα για να αποκτηθεί το απαιτούμενο DNA. Στην ουσία η κλωνοποίηση θα «πετάξει» πολλά ανθρώπινα έμβρυα ως «άχρηστο υλικό», εξαλείφοντας την πιθανότητα αυτά τα έμβρυα να αναπτυχθούν σε πλήρη ωριμότητα.
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η ζωή δεν ξεκινάει κατά την σύλληψη με το σχηματισμό του εμβρύου και γι΄ αυτό τα έμβρυα δεν είναι ανθρώπινα όντα. Η Αγία Γραφή διδάσκει διαφορετικά. Ο Ψαλμός 139:13-16 λέει «Επειδή, εσύ μόρφωσες τα νεφρά μου• με περιτύλιξες μέσα στην κοιλιά τής μητέρας μου. Θα σε υμνώ, επειδή πλάστηκα με φοβερό και θαυμάσιο τρόπο• τα έργα σου είναι θαυμάσια• και η ψυχή μου το γνωρίζει αυτό πολύ καλά. Δεν κρύφτηκαν τα κόκαλά μου από σένα, ενώ λάβαινε χώρα η κατασκευή μου μέσα σε κρυφό χώρο, και έπαιρνα μορφή μέσα στα κατώτατα μέρη τής γης. Το αδιαμόρφωτο του σώματός μου είδαν τα μάτια σου• και μέσα στο βιβλίο σου όλα αυτά ήσαν γραμμένα, όπως και οι ημέρες κατά τις οποίες σχηματίζονταν, και ενώ τίποτε απ' αυτά δεν υπήρχε•» Ο συγγραφέας, ο Δαβίδ, δηλώνει ότι ο Θεός τον γνώριζε πριν την γέννησή του, πράγμα που σημαίνει ότι ήταν άνθρωπος κατά τη σύλληψή του, με ορισμένο από τον Θεό μέλλον.
Επιπλέον, τα εδάφια στον Ησαΐα 49:1-5 μιλάνε για τον Θεό που καλεί τον Ησαΐα στη διακονία του ως προφήτη, ενώ ήταν ακόμα στη μήτρα της μητέρας του. Επίσης, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής πληρώθηκε με Άγιο Πνεύμα, ενώ ήταν ακόμα στη μήτρα (Κατά Λουκά 1:15). Όλα αυτά δείχνουν τη θέση της Αγίας Γραφής για το ξεκίνημα της ζωής κατά τη σύλληψη. Υπό το πρίσμα αυτό, η ανθρώπινη κλωνοποίηση, με την καταστροφή ανθρώπινων εμβρύων, δεν είναι σύμφωνη με την άποψη της Αγίας Γραφής για την ανθρώπινη ζωή.
Επίσης, αν η ανθρωπότητα δημιουργήθηκε, τότε πρέπει να υπάρχει ένας Δημιουργός και συνεπώς η ανθρωπότητα ανήκει και λογοδοτεί στον Δημιουργό της. Αν και είναι δημοφιλής η άποψη – κοσμική ψυχολογία και ουμανιστική σκέψη – ότι ο άνθρωπος δεν είναι υπόλογος σε κανέναν παρά μόνο στον εαυτό του και ότι ο άνθρωπος είναι η απόλυτη αρχή, η Αγία Γραφή διδάσκει διαφορετικά. Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο και του έδωσε εξουσία πάνω στη γη (Γένεση 1:28-29, 9:1-2). Την εξουσία αυτή συνοδεύει η λογοδοσία προς τον Θεό. Ο άνθρωπος δεν έχει την απόλυτη εξουσία πάνω στον εαυτό του και γι΄ αυτό δεν μπορεί να αποφασίζει για την αξία της ανθρώπινης ζωής. Ούτε, λοιπόν, είναι η επιστήμη η εξουσία που αποφασίζει την ηθική της κλωνοποίησης του ανθρώπου, της άμβλωσης ή της ευθανασίας. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, ο Θεός είναι ο μόνος που ασκεί δικαίως κυρίαρχο έλεγχο στην ανθρώπινη ζωή. Η προσπάθεια ελέγχου αυτών των πραγμάτων είναι σαν κάποιος να τοποθετεί τον εαυτό του στη θέση του Θεού. Προφανώς, ο άνθρωπος δεν πρέπει να το κάνει αυτό.
Εάν δούμε τον άνθρωπο ως απλά ένα άλλο πλάσμα και όχι ως το μοναδικό δημιούργημα που είναι, δεν θα είναι δύσκολο να δούμε τον άνθρωπο ως απλό μηχανισμό που χρειάζεται συντήρηση και επισκευή. Αλλά δεν είμαστε απλά μια συλλογή μορίων και χημικών ουσιών. Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι ο Θεός δημιούργησε τον καθένα από εμάς και έχει ένα συγκεκριμένο σχέδιο για καθένα από εμάς. Επιδιώκει μια προσωπική σχέση με τον καθένα από εμάς μέσω του Υιού Του, του Ιησού Χριστού. Ενώ υπάρχουν πτυχές της ανθρώπινης κλωνοποίησης που μπορεί να φαίνονται ευεργετικές, η ανθρωπότητα δεν έχει κανέναν έλεγχο πάνω στο που η τεχνολογία της κλωνοποίησης μπορεί να πάει. Είναι ανόητο να υποθέσουμε ότι μόνο καλές προθέσεις θα κατευθύνουν την χρήση της κλωνοποίησης. Ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να δείξει την υπευθυνότητα και την κρίση που θα πρέπει να διέπουν την κλωνοποίηση ανθρώπινων όντων.
Μια συχνή ερώτηση είναι αν ένα κλωνοποιημένο ανθρώπινο ον, με την προϋπόθεση ότι η ανθρώπινη κλωνοποίηση θα είναι μια μέρα επιτυχής, θα έχει ψυχή. Στη Γένεση 2:7 λέει «Και ο Κύριος ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από χώμα τής γης• και εμφύσησε στους μυκτήρες του πνοή ζωής, και έγινε ο άνθρωπος σε ψυχή που ζει.» Εδώ είναι η περιγραφή του Θεού καθώς δημιουργεί μια ζωντανή ανθρώπινη ψυχή. Ψυχές είναι αυτό που είμαστε, δεν είναι αυτό που έχουμε (Α΄ Κορινθίους 15:45). Το ερώτημα είναι τι είδους ζωντανή ψυχή θα μπορούσε να δημιουργηθεί από την ανθρώπινη κλωνοποίηση; Αυτό είναι ένα ερώτημα που δεν μπορεί να απαντηθεί με βεβαιότητα. Φαίνεται, όμως, ότι αν ένα ανθρώπινο όν κλωνοποιηθεί με επιτυχία, ο κλώνος θα είναι ακριβώς όπως είναι ένας άνθρωπος, αυτό συμπεριλαμβάνει και να έχει μια αθάνατη ψυχή, όπως κάθε άλλο ανθρώπινο ον.
English
Ποια είναι η Χριστιανική άποψη για την κλωνοποίηση του ανθρώπου;
