Ερώτηση
Είναι σημαντική η συμπροσευχή; Έχει η συμπροσευχή περισσότερη δύναμη από την ατομική προσευχή;
Απάντηση
Η συμπροσευχή είναι ένα σημαντικό μέρος της ζωής της εκκλησίας, μαζί με τη λατρεία, την ορθή διδασκαλία, το Δείπνο και την κοινωνία. Η πρώτη εκκλησία συνερχόταν τακτικά για τη διδασκαλία των αποστόλων, την κλάση του άρτου και τη συμπροσευχή ( Πράξεις 2:42), αρχίζοντας αμέσως μετά την Ανάσταση του Ιησού ( Πράξεις 1:14) και συνεχίζει μέχρι σήμερα. Όταν προσευχόμαστε μαζί με άλλους πιστούς, τα αποτελέσματα μπορεί να είναι πολύ θετικά. Η συμπροσευχή μας διαπλάθει και μας ενώνει καθώς μοιραζόμαστε την κοινή μας πίστη. Το ίδιο Άγιο Πνεύμα που κατοικεί σε κάθε πιστό κάνει τις καρδιές μας να χαίρονται καθώς ακούμε να δοξάζεται ο Κύριος και Σωτήρας μας, συνδέοντάς μας μαζί με έναν δεσμό ενότητας και κοινωνίας, που δεν τον βρίσκεις πουθενά αλλού στη ζωή.
Γι αυτούς που μπορεί να είναι μόνοι και φορτωμένοι με τα βάρη της ζωής, το να ακούνε άλλους να τους υψώνουν στο θρόνο της χάρης, μπορεί να είναι μεγάλη ενθάρρυνση. Επίσης κτίζει μέσα μας αγάπη και ενδιαφέρον για άλλους καθώς δεόμαστε γι αυτούς. Η συμπροσευχή επίσης διδάσκει τους νεότερους πιστούς πώς να προσεύχονται και τους φέρνει κοντά στο στενό κύκλο του σώματος του Χριστού. Η συμπροσευχή είναι η αντανάκλαση της καρδιάς των ατόμων που παίρνουν μέρος. Πρέπει να ερχόμαστε στον Θεό με ταπεινότητα ( Ιάκωβος 4:10), αλήθεια ( Ψαλμός 145:18) και υπακοή ( Α` Ιωάννου 3:21-22), με ευχαριστία ( Φιλιππησίους 4:6) και θάρρος ( Εβραίους 4:16). Δυστυχώς, η συμπροσευχή μπορεί επίσης να γίνει έδρα εκείνων, που τα λόγια τους δεν κατευθύνονται στο Θεό αλλά στους ανθρώπους γύρω τους. Ο Ιησούς προειδοποίησε αυτούς που συμπεριφέρονται έτσι στο Κατά Ματθαίον 6:5-8, όπου μας παροτρύνει να μην είμαστε επιδεικτικοί, να μην αερολογούμε, να μην υποκρινόμαστε στις προσευχές μας, αλλά να προσευχόμαστε κρυφά στο δωμάτιό μας, προκειμένου να αποφύγουμε τέτοιους πειρασμούς.
Δεν υπάρχει κανένα σημείο στην Αγία Γραφή που να δηλώνει ότι η συμπροσευχή είναι « πιο δυνατή » από την ατομική προσευχή ως προς το να κινεί το χέρι του Θεού. Πάρα πολλοί Χριστιανοί θεωρούν την προσευχή σαν το μέσο για να « πάρουν πράγματα από τον Θεό», και η ομάδα προσευχής γίνεται μια αφορμή για να απαριθμήσουν μια λίστα από «θέλω». Οι Βιβλικές προσευχές, ωστόσο, είναι ποικιλόμορφες, περικλείοντας ολόκληρη την επιθυμία για να εισέλθει σε μια συνειδητή και φανερή κοινωνία με τον Άγιο, Τέλειο και Δίκαιο Θεό. Ένας τέτοιος Θεός θα έγερνε το αυτί Του στα δημιουργήματά Του προκαλώντας δοξολογία και λατρεία, ώστε να εκχύσει την αφθονία ( Ψαλμός 27:4, 63:1-8), να παράγει ειλικρινή μετάνοια και εξομολόγηση ( Ψαλμός 51, Κατά Λουκάν 18:9-14), να προκαλέσει ένα ξέσπασμα ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας ( Φιλιππησίους 4:6, Κολοσσαείς 1:12), να δημιουργήσει ειλικρινείς μεσιτικές εκκλήσεις για χάρη άλλων ( Β` Θεσσαλονικείς 1:11, 2:16).
Παράκληση για τον προσευχόμενο δεν βρέθηκε στις προσευχές του Παύλου ή του Ιησού, εκτός από κάποια σημεία που δηλώνουν την επιθυμία τους, αλλά πάντα σε υποταγή στο θέλημα του Θεού ( Κατά Ματθαίον 26:39, Β` Κορινθίους12:7-9). Ο προσευχόμενος μετά συνεργάζεται με τον Θεό για να πραγματοποιηθεί το θέλημά Του, και όχι για να φέρουμε τον Θεό στο δικό μας θέλημα. Καθώς εγκαταλείπουμε τις δικές μας επιθυμίες σε υποταγή στον Ένα που ξέρει τις περιστάσεις καλύτερα από ότι θα μπορούσαμε ποτέ εμείς, και ο οποίος «ξέρει τι από τι έχετε ανάγκη, προτού ακόμα του το ζητήσετε» ( Κατά Ματθαίον 6:8), οι προσευχές μας φτάνουν στο υψηλότερό τους επίπεδο. Προσευχές που προσφέρονται με υποταγή στο Θεϊκό θέλημα, επομένως, απαντιούνται πάντα θετικά, είτε προσφέρονται από ένα άτομο είτε από χίλια. Αυτή είναι η αληθινή δύναμη στην προσευχή.
Η ιδέα ότι η συμπροσευχή κινεί περισσότερο το χέρι του Θεού προέρχεται από μια παρερμηνεία του Κατά Ματθαίον 18:19-20, « Σας βεβαιώνω επίσης πως αν δυο από σας συμφωνήσουν στη γη για ένα πράγμα που θα ζητήσουν, ο ουράνιος Πατέρας μου θα τους το κάνει. Γιατί όπου είναι συναγμένοι δύο ή τρεις στο όνομά μου, εκεί είμαι κι εγώ ανάμεσά τους». Αυτά τα εδάφια προέρχονται από μια μεγαλύτερη περικοπή, που αναφέρεται στη διαδικασία που θα ακολουθηθεί στην περίπτωση που υπάρχει απειθαρχία στην εκκλησία από ένα μέλος που αμαρτάνει. Για να τα ερμηνεύσουμε πως υπόσχονται στους πιστούς λευκή επιταγή για οτιδήποτε μπορεί αυτοί να συμφωνήσουν να ζητήσουν από τον Θεό, ανεξάρτητα πόσο αμαρτωλό ή ανόητο είναι, όχι μόνο δεν ταιριάζουν με τα συμφραζόμενα για την πειθαρχία της εκκλησίας, αλλά αρνείται και την υπόλοιπη Γραφή, ειδικά την κυριαρχία του Θεού και τις πολλές εντολές για την υπακοή και υποταγή των πιστών στο θέλημα του Θεού, και όχι το αντίστροφο.
Επιπρόσθετα, το να πιστεύεις ότι όταν «δυο ή τρεις συγκεντρώνονται» να προσευχηθούν, κάποιο είδος μαγικής δύναμης ενισχύει τις προσευχές μας είναι ανοησία. Φυσικά ο Ιησούς είναι παρών όταν δύο ή τρεις προσεύχονται, αλλά είναι εξ ίσου παρών όταν ένας πιστός προσεύχεται μόνος, ακόμα κι αν αυτός είναι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από άλλους. Η παρερμηνεία αυτών των εδαφίων Μας δείχνει γιατί είναι σημαντικό να διαβάζουμε και να καταλαβαίνουμε τις περικοπές από τα συμφραζόμενα και με το φως ολόκληρης της Αγίας Γραφής.
English
Είναι σημαντική η συμπροσευχή; Έχει η συμπροσευχή περισσότερη δύναμη από την ατομική προσευχή;
