Ερώτηση
Ποια είναι η βιβλική ιστορία της Δημιουργίας;
Απάντηση
Η βασική ιστορία της Δημιουργίας βρίσκεται στο κεφάλαια 1 και 2 της Γένεσης, με την αναφορά στον Κήπο της Εδέμ στο κεφάλαιο 3. Το Γένεση 1 ξεκινάει πριν την ύπαρξη των πάντων εκτός από τον ίδιο τον Θεό. Έτσι στην προκειμένη περίπτωση, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα σαν την «προϊστορική» περίοδο. Η φανέρωση του Θεού και του θελήματός Του για την ανθρωπότητα είναι η αρχή. Σ' αυτήν την αρχή, ο Θεός δημιούργησε τα πάντα στο σύμπαν σε έξι 24ωρες, κυριολεκτικά, ημέρες. Αυτό περιλαμβάνει όλα τα ουράνια σώματα (συμπεριλαμβανομένου κάθε αστεριού και πλανήτη), όπως επίσης κάθε τι στη γη. Αν και η τριαδική φύση του Θεού δεν γίνεται σαφής στην αφήγηση της Γένεσης, ο Θεός όντως φανερώνει ένα «εμείς» εντός της Θεότητας (Γένεση 1:26). Το Άγιο Πνεύμα είναι ενεργό στην Δημιουργία (Γένεση 1:2) όπως κι ο Χριστός (Ιωάννης 1:1-3, Κολοσσαείς 1:15-17).
Στις έξι μέρες της Δημιουργίας, ο Θεός διαμόρφωσε το σύμπαν και τη γη (ημέρα 1η), τον ουρανό και την ατμόσφαιρα (ημέρα 2η), την ξηρά και την χλωρίδα (ημέρα 3η), τ' αστέρια και τα ουράνια σώματα, συμπεριλαμβανομένου του ήλιου και της σελήνης (ημέρα 4η), τα πουλιά και τα θαλάσσια πλάσματα (ημέρα 5η), και όλα τα ζώα και τον άνθρωπο (ημέρα 6η). Το ανθρώπινο γένος είναι ξεχωριστό πάνω από όλα τα άλλα πλάσματα επειδή φέρει την εικόνα του Θεού και έχει την υπευθυνότητα να εποπτεύει και να υποτάσσει τη γη. Ολόκληρη η Δημιουργία ολοκληρώθηκε σε έξι μέρες σε όλο το απέραντο φάσμα της και την θαυμαστή ομορφιά της. Οι έξι κυριολεκτικές, 24ωρες μέρες δεν έχουν χρονικά διαστήματα που χωρίζουν τις μέρες. Ο Θεός ανακοίνωσε ότι η δημιουργία Του ήταν πολύ καλή. Η Γένεση 2 βλέπει την ολοκλήρωση του έργου του Θεού και δίνει μια λεπτομερή αφήγηση της δημιουργίας του ανθρώπου.
Η έβδομη μέρα χαρακτηρίζεται από την ανάπαυση του Θεού. Αυτό δεν συνέβη επειδή ο Θεός ήταν κουρασμένος, αλλά επειδή σταμάτησε από την πράξη της δημιουργίας Του. Αυτό καθορίζει το μοτίβο της διατήρησης της μίας μέρας από τις εφτά για ανάπαυση και ορίζει τον αριθμό των ημερών της εβδομάδας που χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα. Η τήρηση του Σαββάτου είναι ένα χαρακτηριστικό σημάδι του εκλεκτού λαού του Θεού (Έξοδος 20:8-11).
Στη συνέχεια, η Γένεση εξετάζει προσεχτικά την δημιουργία του ανθρώπου. Αυτή η περικοπή δεν είναι αναφορά σε μία δεύτερη δημιουργία, ούτε αντικρούει τη Γένεση 1. Η αφήγηση κάνει απλώς ένα βήμα μακριά από τη γραμμική περιγραφή για να επικεντρώσει εκ νέου τον αναγνώστη στο έργο του Θεού όσον αφορά τον άνθρωπο. Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από το χώμα της γης που είχε δημιουργήσει προηγουμένως. Αφού έπλασε τον άνθρωπο, ο Θεός εμφύσησε ζωή μέσα του. Το γεγονός ότι ο Θεός επέλεξε να δημιουργήσει τον άνθρωπο με αυτόν τον τρόπο δείχνει τη μεγάλη Του φροντίδα σ' αυτήν τη διαδικασία. Ο Θεός, έπειτα, τοποθέτησε τον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ, σ' ένα ξεχωριστό μέρος, τον Κήπο της Εδέμ. Η Εδέμ ήταν όμορφη και πλούσια. Ο Αδάμ είχε σχεδόν όλα όσα χρειαζόταν, συμπεριλαμβανομένων της τροφής και της παραγωγικής εργασίας. Ωστόσο, ο Θεός δεν είχε τελειώσει με τον άνθρωπο.
Ο Θεός βοήθησε τον Αδάμ να δει την ανάγκη του για έναν σύντροφο ορίζοντάς τον να επιθεωρήσει όλα τα άλλα πλάσματα και να τα ονομάσει. Ο Αδάμ κατάλαβε ότι χρειαζόταν έναν σύντροφο. Ο Θεός έκανε τον Αδάμ να κοιμηθεί και μετά έπλασε την Εύα με την ίδια φροντίδα που είχε πλάσει και τον Αδάμ. Η Εύα πλάστηκε από το πλευρό του Αδάμ. Όταν ο Αδάμ την είδε, κατάλαβε ότι ήταν ξεχωριστή. Ήταν η αντίστοιχός του, το συμπλήρωμά του και σάρκα από τη σάρκα του. Ο Θεός δημιούργησε και τους δύο σύμφωνα με την εικόνα Του (Γένεση 1:27). Αυτή η περικοπή καθορίζει την οικογένεια ως τον βασικό δομικό λίθο της κοινωνίας (Γένεση 1:24, Ματθαίος 19:5-6). Ως θεσμός που έχει οριστεί από τον Θεό, ο γάμος πρέπει να γίνεται μόνο ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα. Ο Αδάμ και η Εύα είχαν δημιουργηθεί σε κατάσταση αθωότητας (Γένεση 1:25) και δεν είχαν διαπράξει κανένα αμάρτημα. Απολάμβαναν την κοινωνία με τον Θεό στην Εδέμ. Μέρος της σχέσης ήταν η συμπερίληψη ενός απλού κανόνα. Ήταν απαγορευμένο στον Αδάμ και την Εύα να φάνε από ένα και μοναδικό δέντρο σε ολόκληρο τον Κήπο (Γένεση 2:17).
Κάποια στιγμή η Εύα πειράστηκε από το φίδι να φάει από αυτό το δέντρο, το οποίο και έκανε. Ο Αδάμ επίσης έφαγε από το απαγορευμένο δέντρο. Ο Αδάμ και η Εύα αμάρτησαν ενάντια στο Θεό και έχασαν την αθωότητά τους (Γένεση 2:8-12). Η αμαρτία έφερε συνέπειες. Ο Θεός καταράστηκε το φίδι να σέρνεται για πάντα στο έδαφος και να είναι μισητό στους ανθρώπους. Ο Θεός τιμώρησε την Εύα με πόνο κατά τον τοκετό, καθώς και να έρχεται σε σύγκρουση με τον σύζυγό της, και τιμώρησε τον Αδάμ με μόχθο και κακουχίες στις εργασίες του (Γένεση 3:14-19). Μέρος των συνεπειών της αμαρτίας τους ήταν η εκδίωξή τους από τον Κήπο (Γένεση 3:22-24), αλλά μέσα σ' αυτές τις συνέπειες συμπεριλαμβανόταν ένα μήνυμα ελπίδας. Η πρώτη αναφορά στον ερχομό του Μεσσία βρίσκεται στη Γένεση 3:15. Θα ερχόταν να συντρίψει το φίδι (Σατανά), αλλά όχι πριν ο Σατανάς Τον βλάψει στο σταυρό. Ακόμη και εν μέσω της αμαρτίας και των άσχημων συνεπειών της, ο Θεός δείχνει τον εαυτό Του ως Θεό χάρης, ελέους και αγάπης.
English
Ποια είναι η βιβλική ιστορία της Δημιουργίας;
