Ερώτηση
Είναι αμαρτία η βλαστήμια, η βρισιά, η κατάρα;
Απάντηση
Είναι αναμφίβολα αμαρτία να βλαστημάς (καταριέσαι, βρίζεις, κ.λπ.). Η Αγία Γραφή αναφέρεται ξεκάθαρα σ’ αυτό. Το Εφεσίους 4:29 μας λέει, «Κανένας άπρεπος λόγος να μη βγαίνει από το στόμα σας, αλλά μόνο καλός που να συντελέσει στην κάλυψη μιας ανάγκης, με σκοπό να ωφελήσει εκείνους που ακούνε.» (μτφ. ΛΟΓΟΥ). Το Α΄ Πέτρου 3:10 προτρέπει, «επειδή, όποιος θέλει να αγαπάει τη ζωή και να δει αγαθές ημέρες, ας σταματήσει τη γλώσσα του από κακό, και τα χείλη του από το να μιλούν δόλο». Η περικοπή Ιακώβου 3:9-12 συνοψίζει το ζήτημα: «Διαμέσου αυτής ευλογούμε τον Θεό και Πατέρα, και διαμέσου αυτής καταριόμαστε τους ανθρώπους, που πλάστηκαν καθ’ ομοίωση τού Θεού. Από το ίδιο στόμα βγαίνει ευλογία και κατάρα. Δεν πρέπει, αδελφοί μου, έτσι να γίνονται αυτά. Μήπως η πηγή από την ίδια τρύπα αναβλύζει το γλυκό και το πικρό; Μήπως είναι δυνατόν, αδελφοί μου, η συκιά να κάνει ελιές ή η άμπελος σύκα; Έτσι, καμιά πηγή δεν είναι δυνατόν να κάνει νερό αλμυρό και γλυκό.».
Ο Ιάκωβος καθιστά σαφές ότι η ζωή τών χριστιανών –οι «αδελφοί»- δεν πρέπει να χαρακτηρίζονται από κακή ομιλία. Χρησιμοποιώντας την αναλογία τού αλμυρού και γλυκού νερού που αναβλύζει από την ίδια πηγή (κάτι που δεν συμβαίνει στις πηγές), τεκμηριώνει το σημείο ότι δεν χαρακτηρίζει τον πιστό άνθρωπο να ευλογεί και ταυτόχρονα να καταριέται με το στόμα του. Δεν μπορούμε να δοξάζουμε τον Θεό και την ίδια στιγμή να καταριόμαστε τους αδελφούς μας.
Ο Ιησούς εξήγησε πως ό,τι βγαίνει από το στόμα είναι αυτό που γεμίζει την καρδιά μας. Νωρίτερα ή αργότερα, το κακό που υπάρχει στην καρδιά μας εκδηλώνεται με το στόμα μας με κατάρες και βλαστήμιες. Αν όμως η καρδιά μας είναι γεμάτη με την καλοσύνη τού Θεού, εκδηλώνεται δοξολογία προς Αυτόν και αγάπη προς τους ανθρώπους. Ο λόγος μας θα φανερώνει πάντοτε το περιεχόμενο τής καρδιάς μας. «Ο αγαθός άνθρωπος βγάζει το αγαθό από τον αγαθό θησαυρό τής καρδιάς του· και ο κακός άνθρωπος βγάζει το κακό από τον κακό θησαυρό τής καρδιάς του· επειδή, από το περίσσευμα τής καρδιάς μιλάει το στόμα του.» (Λουκάς 6:45).
Γιατί είναι αμαρτία να βλαστημάς, να βρίζεις, να καταριέσαι; Η αμαρτία είναι κατάσταση της καρδιάς, του νου και του «έσω ανθρώπου» (Ρωμαίους 7:22), ο οποίος εκδηλώνεται με τις σκέψεις μας, τις πράξεις και τα λόγια μας. Όταν βλαστημάμε και καταριόμαστε, αποδεικνύουμε ότι στην καρδιά μας κατοικεί αμαρτία που διαφθείρει και πρέπει να την ομολογήσουμε και να μετανοήσουμε. Όταν θέτουμε την πίστη μας στον Χριστό, λαμβάνουμε καινούρια φύση από τον Θεό (Β΄ Κορινθίους 5:17), η καρδιά μας μεταμορφώνεται και ο λόγος μας αντανακλά την καινούρια φύση που έχει δημιουργήσει μέσα μας (Ρωμαίους 12:1-2). Ευτυχώς, όταν αποτυγχάνουμε, ο μεγάλος Θεός μας «είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει σε μας τις αμαρτίες, και να μας καθαρίσει από κάθε αδικία.» (Α΄ Ιωάννου 1:9).
English
Είναι αμαρτία η βλαστήμια, η βρισιά, η κατάρα;
