Ερώτηση
Υπάρχει σήμερα στον κόσμο μας δραστηριότητα δαιμονικών πνευμάτων;
Απάντηση
Φαντάσματα, στοιχειά, πνευματιστικές συγκεντρώσεις, κάρτες ταρώ, πίνακες ουιγιά, κρυστάλλινες μπάλες-τι κοινό έχουν; Συναρπάζουν πολλούς ανθρώπους διότι φαίνεται να προσφέρουν ενοράσεις σ’ έναν άγνωστο κόσμο που βρίσκεται πέρα από τα όρια της φυσικής μας ύπαρξης. Και φαίνεται σε πολλούς πως τούτα τα πράγματα είναι αθώα και αβλαβή.
Πολλοί που προσεγγίζουν τα ζητήματα αυτά από μη βιβλική άποψη, πιστεύουν πως τα φαντάσματα είναι τα πνεύματα των νεκρών ανθρώπων, που για οποιοδήποτε λόγο δεν έχουν μεταβεί στο «επόμενο στάδιο». Σύμφωνα με αυτούς που πιστεύουν στα φαντάσματα, υπάρχουν τριών διαφορετικών ειδών στοιχειά: (1) παραμένοντα στοιχειά (μοιάζουν με αναπαραγωγή βίντεο χωρίς πραγματική αλληλεπίδραση με πνεύματα). (2) Στοιχειά από ανθρώπινα πνεύματα, των οποίων η φύση αποτελεί συνδυασμό του καλού και του ελαττωματικού (αλλά όχι κακού). Τέτοια πνεύματα ενδέχεται να θέλουν απλώς να κερδίσουν την προσοχή κάποιου· άλλα, μπορεί να κάνουν φάρσες αλλά όποια και αν είναι η περίπτωση, δεν κάνουν ουσιαστικά κακό στους ανθρώπους. (3) Αλληλεπίδραση με μη ανθρώπινα πνεύματα ή δαιμόνια. Οι οντότητες αυτές μπορούν να προσποιούνται τα ανθρώπινα πνεύματα αλλά προκαλούν ζημιά και είναι επικίνδυνα.
Όταν διαβάζεις σχετικά με φαντάσματα και στοιχειά από εξωβιβλικές πηγές, να θυμάσαι πως το γεγονός ότι κάποιος συγγραφέας αναφέρεται στην Αγία Γραφή ή σε βιβλικούς χαρακτήρες (λ.χ. στον αρχάγγελο Μιχαήλ), δεν σημαίνει πως προσεγγίζει το ζήτημα από βιβλική σκοπιά. Όταν δεν τεκμηριώνεται αυθεντικά η πληροφορία ενός συγγραφέα, ο αναγνώστης οφείλει να ρωτήσει, «Πώς γνωρίζει πως έτσι έχουν τα πράγματα; Σε τι συνίσταται η αυθεντία του;» Για παράδειγμα, πώς ένας συγγραφέας γνωρίζει ότι τα δαιμόνια προσποιούνται τα ανθρώπινα πνεύματα; Ουσιαστικά, αυτοί που θίγουν τέτοια ζητήματα από εξωβιβλικές πηγές, πρέπει να στηρίζουν την κατανόησή τους στις δικές τους σκέψεις, στις απόψεις των άλλων, και/ή στις εμπειρίες του παρελθόντος. Παρ’ όλ’ αυτά, με βάση τη δική τους παραδοχή ότι τα δαιμόνια εξαπατούν και μπορούν να μιμούνται αγαθοεργά ανθρώπινα πνεύματα, οι εμπειρίες ενδέχεται να είναι απατηλές! Αν πρόκειται κάποιος να έχει ορθή αντίληψη του θέματος, θα πρέπει να καταφύγει σε πηγή που έχει αποδειχθεί ακριβής εκατό τοις εκατό μέσα στο χρόνο-τον λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή. Ας ρίξουμε μια ματιά στο τι έχει να πει η Αγία Γραφή σχετικά με αυτά τα πράγματα.
1. Η Αγία Γραφή δεν μιλάει πουθενά για στοιχειά. Αυτό που διδάσκει είναι πως όταν κάποιος πεθαίνει, το πνεύμα αυτού του ανθρώπου πηγαίνει σ’ ένα εκ των δύο μερών. Αν το πρόσωπο αυτό είναι πιστός του Ιησού Χριστού, το πνεύμα του οδηγείται στην παρουσία του Κυρίου στον Ουρανό (Φιλιππησίους 1:21-23, Β΄ Κορινθίους 5:8). Σε κάποια μελλοντική στιγμή, θα ενωθεί με το σώμα του στην ανάσταση (Α΄ Θεσσαλονικείς 4:13-18). Αν το πρόσωπο δεν είναι πιστός στον Χριστό, το πνεύμα του πηγαίνει σε τόπο βασάνων που ονομάζεται κόλαση (Λουκάς 16:23-24).
Είτε ο άνθρωπος είναι πιστός είτε άπιστος, δεν υπάρχει επιστροφή στον κόσμο μας ώστε να επικοινωνήσει ή αλληλεπιδράσει με τους ανθρώπους, ακόμη και για να τους προειδοποιήσει να γλυτώσουν από την κρίση που έρχεται (Λουκάς 16:27-31). Υπάρχουν δύο μόνο καταγραφές περιστατικών, σύμφωνα με τις οποίες κάποιος νεκρός επικοινώνησε με τους ζωντανούς. Το πρώτο είναι όταν ο βασιλιάς του Ισραήλ Σαούλ προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον νεκρό προφήτη Σαμουήλ μέσω ενός μέντιουμ. Ο Θεός επέτρεψε στον Σαμουήλ να ενοχληθεί πολύ προφέροντας κρίση ενάντια στον Σαούλ για την παρατεταμένη ανυπακοή του (Α΄ Σαμουήλ 28:6-19). Το δεύτερο περιστατικό είναι όταν ο Μωυσής και ο Ηλίας επικοινώνησαν με τον Ιησού, όταν μεταμορφώθηκε, στον Ματθαίο 17:1-8. Δεν υπήρχε τίποτα το σχετικό με «φαντάσματα» στην εμφάνιση του Μωυσή και του Ηλία.
2. Οι Γραφές κάνουν λόγο για αγγέλους που μετακινούνται συνεχώς αόρατα (Δανιήλ 10:1-21). Μερικές φορές οι άγγελοι αυτοί επικοινωνούν με τους ζώντες ανθρώπους. Πονηρά πνεύματα ή δαιμόνια μπορούν πραγματικά να καταλαμβάνουν ανθρώπους, να κατοικούν μέσα τους και να τους ελέγχουν (δες για παράδειγμα Μάρκος 5:1-20). Τα τέσσερα ευαγγέλια και το βιβλίο των Πράξεων αναφέρουν αρκετά περιστατικά δαιμονικής κατοχής αλλά και αγαθούς αγγέλους που εμφανίζονται για να βοηθήσουν τους πιστούς. Άγγελοι, αγαθοί και κακοί, μπορούν να προκαλέσουν υπερφυσικά φαινόμενα ώστε να συμβούν (Ιώβ 1–2, Αποκάλυψη 7:1, 8:5, 15:1, 16).
3. Οι Γραφές δείχνουν ότι τα δαιμόνια γνωρίζουν πράγματα που δεν τα γνωρίζουν οι άνθρωποι (Πράξεις 16:16-18, Λουκάς 4:41). Καθώς αυτοί οι πονηροί άγγελοι παραβρίσκονται τριγύρω για πολύ καιρό, είναι φυσικό να γνωρίζουν πράγματα που οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν καθώς ο βίος τους είναι σχετικά σύντομος. Καθώς ο Διάβολος έχει στον παρόντα καιρό πρόσβαση στην παρουσία του Θεού (Ιώβ 1–2), θα επιτρεπόταν, ίσως, στα δαιμόνια να γνωρίζουν συγκεκριμένα πράγματα για το μέλλον, αλλά αυτό είναι μια υπόθεση.
4. Οι Γραφές λένε πως ο Διάβολος είναι ο πατέρας του ψεύδους και απατά (Ιωάννης 8:44, Β΄ Θεσσαλονικείς 2:9) κι ότι παρουσιάζει τον εαυτό του σαν «άγγελο του φωτός». Αυτοί που τον ακολουθούν, είτε άνθρωποι είτε άγγελοι, διαπράττουν την ίδια απάτη (Β΄ Κορινθίους 11:13-15).
5. Ο Διάβολος και τα δαιμόνια έχουν μεγάλη δύναμη (συγκριτικά με τους ανθρώπους). Ακόμη και ο αρχάγγελος Μιχαήλ εμπιστεύεται τη δύναμη του Θεού, μόνο, όταν αντιμετωπίζει τον Διάβολο (Ιούδα 1:9). Η δύναμη του Διαβόλου, όμως, δεν είναι τίποτα συγκρινόμενη με τη δύναμη του Θεού (Πράξεις 19:11-12, Μάρκος 5:1-20), και ο Θεός είναι ικανός να χρησιμοποιήσει την κακή πρόθεση του Διαβόλου για να πραγματοποιήσει τους δικούς Του καλούς σκοπούς (Α΄ Κορινθίους 5:5, Β΄ Κορινθίους 12:7).
6. Ο Θεός μας προστάζει να μην έχουμε καμία σχέση με τον αποκρυφισμό, τη σατανική λατρεία ή τον ακάθαρτο πνευματικό κόσμο. Αυτή η απαγόρευση πρέπει να περιλαμβάνει τη χρήση των μέντιουμ, τις πνευματιστικές συγκεντρώσεις, τους πίνακες ουιγιά, τα ωροσκόπια, τις κάρτες ταρώ, κ.λπ. Ο Θεός βδελύσσεται αυτές τις πρακτικές (Δευτερονόμιο 18:9-12, Ησαΐας 8:19-20, Γαλάτας 5:20, Αποκάλυψη 21:8), και αυτοί που ανακατεύονται σ’ αυτές προσκαλούν τη συμφορά στη ζωή τους (Πράξεις 19:13-16).
7. Οι Εφέσιοι πιστοί έδωσαν το παράδειγμα στον τρόπο αντιμετώπισης των αποκρυφιστικών αντικειμένων (βιβλία, μουσική, κοσμήματα, παιχνίδια, κ.λπ.). Ομολόγησαν ως αμαρτία τη συμμετοχή τους σ’ αυτές τις πρακτικές και έκαψαν τα αντικείμενα δημόσια (Πράξεις 19:17-19).
8. Η απελευθέρωση από τη δύναμη του Σατανά πραγματοποιείται μέσω της σωτηρίας του Θεού. Η σωτηρία έρχεται δια της πίστης στο ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού (Πράξεις 19:18, 26:16-18). Προσπάθειες να ξεμπερδέψει κάποιος από δαιμονική δραστηριότητα χωρίς σωτηρία αποβαίνουν άκαρπες. Ο Ιησούς προειδοποίησε για την καρδιά που στερείται την παρουσία του Αγίου Πνεύματος: μια τέτοια καρδιά είναι απλά μια άδεια κατοικία, έτοιμη να κατοικηθεί από χειρότερα δαιμόνια (Λουκάς 11:24-26). Όταν, όμως, κάποιος έρχεται στον Χριστό για συγχώρηση αμαρτιών, το Άγιο Πνεύμα έρχεται να κατοικήσει μέσα του μέχρι την ημέρα της απολύτρωσης (Εφεσίους 4:30).
Κάποια παραφυσική δραστηριότητα μπορεί ν’ αποδοθεί σε τσαρλατάνους. Θα ήταν καλύτερα ν’ αντιληφθούμε πως κάποιες άλλες αναφορές από τα περί φαντασμάτων και στοιχειών θα πρέπει να θεωρηθούν ως δαιμονικό έργο. Μερικές φορές τα δαιμόνια δεν προσπαθούν ν’ αποκρύψουν τη φύση τους και άλλες φορές χρησιμοποιούν απάτη, εμφανιζόμενα ως ασώματα ανθρώπινα πνεύματα. Τέτοια απάτη οδηγεί σε περισσότερα ψέματα και σύγχυση.
Ο Θεός δηλώνει πως είναι ανόητο να συμβουλεύεσαι τους νεκρούς προς όφελος των ζώντων. Αυτό που συστήνει είναι, «στον Νόμο και στη μαρτυρία» (Ησαΐας 8:19-20). Ο λόγος του Θεού είναι η πηγή της σοφίας μας. Οι πιστοί εν Χριστώ Ιησού δεν πρέπει ν’ ασχολούνται με τον αποκρυφισμό. Ο πνευματικός κόσμος είναι πραγματικός αλλά οι χριστιανοί δεν πρέπει να τον φοβούνται (Α΄ Ιωάννου 4:4).
English
Υπάρχει σήμερα στον κόσμο μας δραστηριότητα δαιμονικών πνευμάτων;
