Ερώτηση
Σφάλλει ο Θεός;
Απάντηση
Ο Θεός δεν σφάλλει. Η τελειότητά Του και η μεγαλοσύνη του δεν επιτρέπουν σφάλματα: «Μεγάλος είσαι, Κύριε, κι άξιος πολύ να υμνείσαι· ανεξερεύνητη η μεγαλοσύνη σου!» (Ψαλμός 145:3). Η έννοια στην εβραϊκή γλώσσα είναι πως κανένας δεν μπορεί να την εξιχνιάσει ή να την απαριθμήσει. Με άλλα λόγια, η μεγαλοσύνη του Θεού είναι άπειρη. Μια τέτοια δήλωση δεν μπορεί ν' αναφέρεται σ' ένα ξεπεσμένο πρόσωπο, γιατί και ένα μόνο σφάλμα θα καθιστούσε τη μεγαλοσύνη του μετρήσιμη και περιορισμένη.
Η ικανότητα του Θεού να κάνει τα πάντα και να αντιλαμβάνεται όλα τα ζητήματα τον εμποδίζουν από του να κάνει σφάλματα: «Μεγάλος είν' ο Κύριός μας! Μεγάλη η δύναμή του κι απεριόριστη η σοφία του.» (Ψαλμός 147:5). Οι Γραφές και πάλι δείχνουν πως ο Θεός είναι αλάνθαστος. Η περιορισμένη γνώση οδηγεί σε λάθη αλλά ο Θεός έχει απεριόριστη γνώση και δεν σφάλλει.
Ο Θεός δεν έσφαλε όταν δημιουργούσε τον κόσμο. Η άπειρη σοφία του Θεού, η άπειρη δύναμή Του και η άπειρή αγαθότητά Του συνδυάστηκαν στη δημιουργία ενός τέλειου κόσμου. Στο τέλος της Δημιουργίας των έξι ημερών, ο Θεός αξιολόγησε όλα όσα είχε κάνει ως «πολύ καλά» (Γένεση 1:31). Δεν υπήρχε καμία εξαίρεση ή επιφύλαξη ή απογοήτευση. Μόνο η δήλωση «πολύ καλά».
« Ο Θεός δεν είν' άνθρωπος να λέει ψέματα, θνητός δεν είναι, για να αλλάζει γνώμη. Όταν λέει κάτι, το κάνει κιόλας, και όταν κάτι υπόσχεται, το πραγματοποιεί.» (Αριθμοί 23:19, ΝΜΒ). Σε αντίθεση με τον άνθρωπο, ο Θεός δεν κάνει λάθη και δεν σκέπτεται εκ των υστέρων πως έσφαλε. Ο Θεός δεν παίρνει αποφάσεις που θα πρέπει κατόπιν να ακυρώσει διότι δεν θεώρησε όλες τις συνέπειες ή διότι δεν κατείχε τη δύναμη να τις πραγματοποιήσει. Επίσης ο Θεός δεν είναι σαν τον άνθρωπο του οποίου η αμαρτωλότητα απαιτεί κρίση. «Ο Θεός είναι φως και σ' αυτόν δεν υπάρχει κανένα σκοτάδι.» (Α΄ Ιωάννου 1:5β). «Δίκαιος είν' ο Κύριος σε κάθε εκδήλωσή του, και σ' όλα του τα έργα σπλαχνικός.» (Ψαλμός 145:17, ΝΜΒ).
Κάποιοι ισχυρίζονται πως οι Γραφές δείχνουν τον Θεό να κάνει μεταγενέστερες σκέψεις σχετικά με τη Δημιουργία Του: «Όταν ο Κύριος είδε πόσο είχε αυξηθεί η κακία των ανθρώπων στη γη και ότι όλες τους οι σκέψεις ήταν πάντα μόνο πονηρές, μετάνιωσε που είχε δημιουργήσει τον άνθρωπο στη γη και λυπήθηκε κατάκαρδα. Τότε είπε: «Θα εξαφανίσω από την επιφάνεια της γης τους ανθρώπους που δημιούργησα. Ακόμη θα εξαφανίσω όλα τα κτήνη, τα ερπετά και τα πτηνά του ουρανού. Μετάνιωσα που τα δημιούργησα.» (Γένεση 6:5-7, ΝΜΒ).
Είναι καλό να καταλάβουμε τη λέξη μετάνιωσα σ' αυτήν την περικοπή. Όταν την χρησιμοποιεί ο Θεός, η μετάνοια ενσωματώνει τη σκέψη της σπλαχνικής λύπης και της αναγκαίας ενέργειας από μέρους Του. Ο Θεός δεν έδειξε αδυναμία, παραδεχόμενος ένα σφάλμα για το οποίο μετάνιωσε. Αντιθέτως, εξέφραζε την ανάγκη να ενεργήσει δραστικά και συγκεκριμένα για να εξουδετερώσει την κακία του ανθρώπινου γένους: «όλες τους οι σκέψεις ήταν πάντα μόνο πονηρές» (Γένεση 6:5). Το γεγονός ότι ο Θεός δεν θεώρησε τη Δημιουργία του ως σφάλμα αποδεικνύεται από τη συνεχιζόμενη ύπαρξη του κόσμου. Βρισκόμαστε ακόμη εδώ, αν και είμαστε αμαρτωλοί. Δοξάζουμε τον Θεό για τη χάρη Του: «όπου περίσσευσε η αμαρτία, υπερπερίσσευσε η χάρη» (Ρωμαίους 5:20β), και «ο Νώε όμως ευνοήθηκε από τον Κύριο» (Γένεση 6:8).
Ο Θεός δεν έχει σφάλλει ποτέ. Για το κάθε τι έχει ένα σκοπό και οι εκβάσεις δεν Τον εκπλήσσουν, διότι αναγγέλλει το τέλος από την αρχή: «εγώ είμαι ο Θεός και δεν υπάρχει άλλος εκτός από μένα· Θεός χωρίς τον όμοιό του. Εγώ απ' την αρχή το μέλλον φανερώνω και από πριν όσα ακόμα δεν έχουν συμβεί. Λέω, "το σχέδιό μου θα εκτελεστεί, κι όλα όσα επιθυμώ θα τα πραγματοποιήσω".» (Ησαΐας 46:9-10).
Κάποιος μπορεί να σκέπτεται ότι ο Θεός έχει κάνει κάποιο λάθος αναφορικά με τη δική του προσωπική ζωή. Συγκεκριμένες εμπειρίες και συνθήκες πέραν του δικού μας ελέγχου μάς κάνουν να διερωτόμαστε αν ο Θεός έσφαλε στους υπολογισμούς Του. Όμως «ξέρουμε ότι όλα συνεργούν προς το αγαθό σ' αυτούς που αγαπούν τον Θεό, τους προσκαλεσμένους σύμφωνα με τον προορισμό του.» (Ρωμαίους 8:28). Αυτό απαιτεί πίστη για να το αποδεχτείς, αλλά «περπατάμε με βάση την πίστη, όχι με βάση τα όσα βλέπουμε» (Β΄ Κορινθίους 5:7). Πρέπει ν' αντιληφθούμε στο κάθε τι πως τα πράγματα αυτής της ζωής είναι αναλώσιμα και ότι ξοδεύονται για την αιώνια ανταμοιβή μας, σύμφωνα με τη σοφία Εκείνου που «μπορεί να σας φυλάξει άπταιστους, και να σας στήσει μπροστά στη δόξα του, χωρίς ψεγάδι, με αγαλλίαση» (Ιούδα 1:24). Μπορούμε να χαιρόμαστε πως ο Κύριος ο Θεός μας δεν σφάλλει στη ζωή μας αλλά έχει έναν καλό σκοπό αγάπης για κάθε τι που επιτρέπει.
Δεν υπάρχει σφάλμα στον Θεό μας· δεν έχει κάνει λάθη. Και δεν υπάρχει σφάλμα στον Υιό Του· ο Χριστός δεν διέπραξε αμαρτία με σκέψη, λόγο ή έργο (Εβραίους 4:15). Ο Διάβολος προσπάθησε απελπιστικά να βρει έστω κι ένα σφάλμα στον Χριστό αλλά απέτυχε (Ματθαίος 4:1-11). Ο Χριστός παρέμεινε ο άμωμος Αμνός του Θεού (Α΄ Πέτρου 1:19). Στο τέλος της ζωής Του, ο επίγειος κριτής Του, ο Πόντιος Πιλάτος, δήλωσε, «Δεν βρίσκω κανένα έγκλημα σε τούτο τον άνθρωπο.» (Λουκάς 23:4).
Ζούμε με τα σφάλματά μας, μεγάλα και μικρά, ασήμαντα και καταστροφικά, κι έχουμε συνηθίσει κάνοντάς τα. Υπηρετούμε όμως έναν αλάνθαστο Θεό, του οποίου η μεγαλειότητα δεν μπορεί να εξιχνιαστεί. « Πληθώρα, Κύριε, Θεέ μας, τα έργα σου τα θαυμαστά, κι όσα σχεδίασες για χάρη μας.
Κανένας δε συγκρίνεται μ' εσένα! Να τ' αναγγείλω θα 'θελα και να τα πω, είν' όμως αναρίθμητα.» (Ψαλμός 40:5, ΝΜΒ). Είναι καλό να γνωρίζουμε ότι ο Θεός έχει το έλεγχο και πως Αυτός που δεν σφάλλει μπορεί με το παραπάνω να φέρει επανόρθωση στη ζωή μας.
English
Σφάλλει ο Θεός;
