Ερώτηση
«Τι αναφέρει η Αγία Γραφή σχετικά με την διαχείριση/έλεγχο τών συναισθημάτων;»
Απάντηση
Πώς θα γινόμασταν οι άνθρωποι αν δεν ήμασταν ποτέ συναισθηματικοί, αν ήμασταν κάθε στιγμή ικανοί να ελέγχουμε τα συναισθήματά μας; Ίσως να μοιάζαμε με ρομπότ, ανταποκρινόμενοι σε όλες τις περιστάσεις με λογική μόνο, χωρίς συναίσθημα. Αλλά ο Θεός μάς δημιούργησε σύμφωνα με την εικόνα Του, και τα συναισθήματα τού Θεού αποκαλύπτονται στις Γραφές· ο Θεός, συνεπώς, μας δημιούργησε να είμαστε συναισθηματικές υπάρξεις. Αισθανόμαστε αγάπη, χαρά, ευτυχία, ενοχή, οργή, απογοήτευση, φόβο, κ.λπ. Μερικές φορές τα συναισθήματά μας είναι ευχάριστα ως βίωμα και άλλες φορές δυσάρεστα. Μερικές φορές βασίζονται στην αλήθεια και άλλες φορές είναι «ψευδή», καθότι βασίζονται σε ψευδείς υποθέσεις. Για παράδειγμα, αν πιστεύουμε ότι ο Θεός δεν ελέγχει τις περιστάσεις τής ζωής μας, ενδέχεται να βιώσουμε τα συναισθήματα τού φόβου και της απελπισίας ή της οργής με βάση αυτήν την ψευδή πίστη. Ασχέτως όμως με αυτό, τα συναισθήματα είναι δυναμικά και πραγματικά σ’ αυτόν που τα βιώνει. Και μπορεί ν’ αποτελούν δείκτες που μας βοηθούν ν’ αντιληφθούμε τι συμβαίνει στην καρδιά μας.
Λέγοντας αυτό, είναι σημαντικό να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τα συναισθήματά μας παρά να επιτρέπουμε σ’ αυτά να μας κυβερνούν. Για παράδειγμα, όταν αισθανόμαστε οργισμένοι, είναι σημαντικό να μπορούμε να σταματήσουμε, ν’ αναγνωρίσουμε πως είμαστε οργισμένοι, να εξετάσουμε την καρδιά μας για να εξακριβώσουμε γιατί είμαστε οργισμένοι και να συνεχίσουμε όπως υπαγορεύει ο βιβλικός τρόπος. Συναισθήματα εκτός ελέγχου τείνουν να παράγουν αποτελέσματα που δεν τιμούν τον Θεό: «η οργή τού ανθρώπου δεν εργάζεται τη δικαιοσύνη τού Θεού» (Ιακώβου 1:20).
Τα συναισθήματά μας, όπως ο νους και το σώμα μας, επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από την Πτώση τού ανθρώπινου γένους στην αμαρτία. Με άλλα λόγια, τα συναισθήματά μας στιγματίζονται από την αμαρτωλή φύση μας και γι’ αυτόν τον λόγο χρειάζεται να τα ελέγχουμε. Η Αγία Γραφή μάς λέει πως πρέπει το Άγιο Πνεύμα να ελέγχει την ζωή μας (Ρωμαίους 6, Εφεσίους 5:15-18, Α΄ Πέτρου 5:6-11) και όχι τα συναισθήματά μας. Αν αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά μας και τα φέρνουμε στον Θεό, μπορούμε τότε να υποτάξουμε την καρδιά μας σ’ Αυτόν και να Του επιτρέψουμε να πραγματοποιήσει το έργο Του μέσα μας και να διευθύνει τις πράξεις μας. Κάποιες φορές αυτό σημαίνει ότι ο Θεός απλώς μας αναπαύει, μας διαβεβαιώνει και μας υπενθυμίζει πως δεν χρειάζεται να φοβόμαστε. Άλλες φορές, μας παρακινεί να συγχωρήσουμε ή να ζητήσουμε συγχώρηση. Οι ψαλμοί είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα διαχείρισης συναισθημάτων, κατά την οποία τα φέρνουμε ενώπιον τού Θεού. Πολλοί Ψαλμοί είναι γεμάτοι με ερεθισμένα συναισθήματα, τα οποία ξεχύνονται ενώπιον τού Θεού σε μια προσπάθεια εκζήτησης της αλήθειας και της δικαιοσύνης Του.
Κάτι που επίσης βοηθάει στην διαχείριση των συναισθημάτων είναι η κοινωνία με άλλους. Δεν νοείται να ζούμε μόνοι μας την χριστιανική ζωή. Ο Θεός μάς έχει δώσει το δώρο άλλων πιστών που μπορούν να γίνουν κοινωνοί τών βαρών που σηκώνουμε, και εμείς των δικών τους (Ρωμαίους 12, Γαλάτας 6:1-10, Β΄ Κορινθίους 1:3-5, Εβραίους 3:13). Οι αδελφοί στην πίστη μπορούν, επίσης, να μας υπενθυμίζουν την αλήθεια τού Θεού και να προσφέρουν κάποια νέα προοπτική. Όταν αισθανόμαστε απογοητευμένοι ή φοβισμένοι, μπορούμε να ωφεληθούμε από την ενθάρρυνση, την παρακίνηση και την διαβεβαίωση που προσφέρουν οι άλλοι πιστοί. Συχνά, όταν ενθαρρύνουμε άλλους, παίρνουμε κι εμείς θάρρος. Παρομοίως, όταν είμαστε χαρούμενοι, η χαρά μας αυξάνεται συνήθως όταν κάνουμε τους άλλους κοινωνούς σ’ αυτήν.
Δεν προέρχεται από τον Θεό η κατάσταση που αφήνουμε τα συναισθήματά μας να μας εξουσιάζουν. Το ίδιο ισχύει με την άρνηση ή τον διασυρμό τών συναισθημάτων μας. Πρέπει να ευχαριστούμε τον Θεό για την ικανότητα να συναισθανόμαστε και να διαχειριζόμαστε τα συναισθήματά μας ως ένα δώρο τού Θεού. Ο τρόπος με τον οποίον μπορούμε να διαχειριστούμε τα συναισθήματά μας είναι η αύξησή μας στην πορεία μας με τον Θεό. Μεταμορφωνόμαστε δια της ανακαίνισης τού νου μας (Ρωμαίους 12:1-2) και της δύναμης τού Αγίου Πνεύματος — ο Οποίος παράγει μέσα μας την εγκράτεια (Γαλάτας 5:22-23). Χρειαζόμαστε καθημερινά να τρεφόμαστε με βιβλικές αρχές, την επιθυμία να αυξάνουμε στην γνώση τού Θεού, και να διαθέτουμε χρόνο περισυλλογής μελετώντας τις ιδιότητες τού Θεού. Πρέπει να επιζητούμε να γνωρίσουμε περισσότερο τον Θεό και να φέρνουμε περισσότερο την καρδιά μας ενώπιον Του δια της προσευχής. Η χριστιανική κοινωνία είναι ένα άλλο σημαντικό τμήμα τής πνευματικής μας αύξησης. Ταξιδεύουμε με αδελφούς στην πίστη και βοηθάμε ο ένας τον άλλον για να αυξηθούμε στην πίστη αλλά και στην συναισθηματική ωριμότητα.
English
«Τι αναφέρει η Αγία Γραφή σχετικά με την διαχείριση/έλεγχο τών συναισθημάτων;»
