Ερώτηση
Γιατί είναι τόσο απωθητική σε πολλούς ανθρώπους η ιδέα τής αιώνιας καταδίκης;
Απάντηση
Στους μεταβαλλόμενους ανέμους τής σύγχρονης κουλτούρας, είναι δύσκολο σε πολλούς ανθρώπους να συλλάβουν την ιδέα τού αιώνιου βασανισμού και καταδίκης. Γιατί συμβαίνει αυτό; Η Αγία Γραφή καθιστά σαφές πως η κόλαση είναι ένας πραγματικός τόπος. Ο Χριστός μίλησε περισσότερο για την κόλαση και λιγότερο για τον Ουρανό. Όχι μόνον ο Σατανάς αλλά και οι υποτακτικοί του θα τιμωρηθούν εκεί, καθένας που απορρίπτει τον Ιησού Χριστό θα περάσει την αιωνιότητα μαζί τους. Μια επιθυμία απόρριψης ή αναθεώρησης τού δόγματος τής κόλασης δεν θα περιορίσει τις φλόγες της ούτε θα καταργήσει τον τόπο της. Ωστόσο, η ιδέα τής αιώνιας καταδίκης απορρίπτεται από πολλούς και να μερικοί από τους λόγους που συμβαίνει αυτό:
Η επιρροή τής σύγχρονης σκέψης. Στην μεταμοντέρνα εποχή, πολλοί φτάνουν στα άκρα προκειμένου να είναι σίγουροι ότι κανένας δεν προσβάλλεται, και το βιβλικό δόγμα τής κόλασης θεωρείται προσβλητικό. Είναι πολύ σκληρό, παλιομοδίτικο, πολύ άκαρδο. Η σοφία τού κόσμου αυτού εστιάζει σ’ αυτήν την ζωή, χωρίς καμία σκέψη για την ζωή που ακολουθεί.
Φόβος. Η χωρίς τέλος, συνειδητή τιμωρία που στερείται κάθε ελπίδας, συνιστά πραγματικά μια τρομερή προοπτική. Πολλοί άνθρωποι θα προτιμούσαν ν’ αγνοούν την πηγή τού φόβου παρά να την αντιμετωπίσουν με βιβλικό τρόπο. Το γεγονός είναι ότι η κόλαση είναι τρομακτική, θεωρώντας την ως τον τόπο τής κρίσης που αρχικά δημιουργήθηκε για τον Διάβολο και τους αγγέλους του (Ματθαίος 25:41).
Μια προβληματική άποψη τής αγάπης τού Θεού. Πολλοί που απορρίπτουν την ιδέα τής αιώνιας καταδίκης το κάνουν διότι τους φαίνεται δύσκολο να πιστέψουν πως ένας Θεός αγάπης θα μπορούσε να εκδιώξει ανθρώπους σ’ έναν τόπο τόσο τρομερό όσο η κόλαση για όλη την αιωνιότητα. Η αγάπη τού Θεού, όμως, δεν αρνείται την δικαιοσύνη Του και την αγιότητά Του. Ούτε βεβαίως η δικαιοσύνη Του αρνείται την αγάπη Του. Στην πραγματικότητα, η αγάπη τού Θεού μάς έχει προσφέρει τον τρόπο διαφυγής τής κρίσης Του: είναι η θυσία τού Ιησού Χριστό πάνω στον σταυρό (Ιωάννης 3:16-18).
Η υποβάθμιση τής αμαρτίας. Μερικοί το βρίσκουν σκανδαλωδώς άδικο να ξεπληρώνεις με αιώνια τιμωρία την επίγεια ζωή τής αμαρτίας. Αλλοι απορρίπτουν την ιδέα τής κόλασης διότι σύμφωνα με τον τρόπο σκέψης τους η αμαρτία δεν είναι κάτι πολύ κακό. Σίγουρα όχι τόσο κακό που ν’ αξίζει τα αιώνια βάσανα. Βεβαίως, υποβαθμίζουμε συνήθως την δική μας αμαρτία· άλλοι άνθρωποι μπορεί ν’ αξίζουν την κόλαση — φονιάδες και τα παρόμοια. Η στάση αυτή φανερώνει μια παρανόηση τής παγκοσμιότητας τής αποτρόπαιης φύσης τής αμαρτίας. Το πρόβλημα είναι η επιμονή στην δική μας βασική καλοσύνη, που αποκλείει σκέψεις μιας έντονης κρίσης και αρνείται την αλήθεια τού Ρωμαίους 3:10 («δεν υπάρχει δίκαιος ούτε ένας»). Η εξωφρενικότητα τής ανομίας ανάγκασε τον Χριστό να πεθάνει στον σταυρό. Ο Θεός μίσησε την αμαρτία έως θανάτου.
Αποκλίνουσες θεωρίες. Ενας άλλος λόγος που οι άνθρωποι απορρίπτουν την ιδέα τής αιώνιας καταδίκης είναι ότι έχουν διδαχθεί αποκλίνουσες θεωρίες. Μια τέτοια θεωρία είναι αυτή της «Αποκατάστασης των Πάντων», η οποία υποστηρίζει πως όλοι, τελικώς, θα καταλήξουν στον Ουρανό. Μια άλλη θεωρία είναι o «εκμηδενισμός», σύμφωνα με την οποία αναγνωρίζεται η ύπαρξη τής κόλασης αλλά απορρίπτεται η αιώνια φύση της. Οι εκμηδενιστές πιστεύουν πως εκείνοι που καταλήγουν στην κόλαση θα πεθάνουν τελικώς και θα παύσουν να υπάρχουν (τουτέστιν, θα εκμηδενιστούν). Η θεωρία αυτή απλώς καθιστά την κόλαση μια προσωρινή τιμωρία. Και οι δύο αυτές θεωρίες παρουσιάζονται ως εφικτές εναλλακτικές επιλογές τής βιβλικής διδασκαλίας περί κόλασης· και οι δύο, όμως, σφάλλουν καθότι τοποθετούν την ανθρώπινη άποψη υπεράνω της θείας αποκάλυψης.
Ατελής διδασκαλία. Πολλοί σύγχρονοι ποιμένες που αληθώς πιστεύουν το δόγμα τής κόλασης, το θεωρούν απλώς ένα πολύ ευαίσθητο θέμα για να το κηρύξουν. Αυτό συμβάλλει περαιτέρω στην σύγχρονη άρνηση τής κόλασης. Τα ακροατήρια τών εκκλησιών βρίσκονται σε άγνοια για το τι λέει η Γραφή, όπου το θέμα τής κόλασης δεν κηρύττεται, και είναι εξαιρετικοί υποψήφιοι για απάτη σχετικά με αυτό το ζήτημα. Η ευθύνη τού ποιμένα είναι «να αγωνίζεται για την πίστη, η οποία μια φορά για πάντα παραδόθηκε στους αγίους» (Ιούδα 1:3) και όχι να διαλέγει ποια τμήματα τής Γραφής θ’ αφήσει απέξω.
Τα τεχνάσματα τού Σατανά. Το πρώτο ψέμα τού Σατανά ήταν η άρνηση τής κρίσης. Στον Κήπο τής Εδέμ το φίδι είπε στην Εύα, «σίγουρα δεν θα πεθάνετε» (Γένεση 3:4). Εξακολουθεί ν’ αποτελεί μια από τις κύριες τακτικές τού Σατανά. «Ο θεός τούτου τού κόσμου τύφλωσε τον νου των απίστων» (Β΄ Κορινθίους 4:4), και η τύφλωση που προκύπτει περιλαμβάνει την άρνηση τών αγίων αποφάσεων τού Θεού. Πείσε τους ανθρώπους που δεν έχουν σωθεί πως δεν υπάρχει κρίση, και θα μπορούν να «τρώνε, να πίνουν και να παντρεύονται» χωρίς να νοιάζονται για το μέλλον.
Αν κατανοήσουμε την φύση τού Δημιουργού μας, δεν θα δυσκολευτούμε ν’ αντιληφθούμε την ιδέα τής κόλασης. «Αυτός είναι ο Βράχος, τα έργα του είναι τέλεια, επειδή όλοι οι δρόμοι του είναι κρίση· είναι Θεός πιστός και δεν υπάρχει αδικία σ’ αυτόν· αυτός είναι δίκαιος και ευθύς.» (Δευτερονόμιο 32:4, έχει προστεθεί έμφαση). Η επιθυμία Του είναι να μην χαθεί κανένας αλλά όλοι να μετανοήσουν (Β΄ Πέτρου 3:9).
Η αντίθεση με την διδασκαλία τής Γραφής αναφορικά με την κόλαση σημαίνει ουσιαστικά, «αν εγώ ήμουν Θεός, δεν θα έκανα την κόλαση κατ’ αυτόν τον τρόπο». Το πρόβλημα μ’ αυτόν τον τρόπο σκέψης είναι η εγγενής του υπερηφάνεια — προτείνει αυτάρεσκα ότι μπορούμε να βελτιώσουμε το σχέδιο τού Θεού. Δεν είμαστε όμως σοφότεροι του Θεού· δεν έχουμε περισσότερη αγάπη από Αυτόν ούτε είμαστε δικαιότεροί Του. Η απόρριψη ή αναθεώρηση τού βιβλικού δόγματος τής κόλασης ενέχει ειρωνεία που προκαλεί λύπη, την οποία ένας συγγραφέας εξέφρασε έτσι: «Το μόνο αποτέλεσμα τών προσπαθειών, όσο καλοπροαίρετων και αν είναι, να δροσίσουν την κόλαση είναι η διαβεβαίωση πως όλο και περισσότεροι άνθρωποι καταλήγουν εκεί.».
English
Γιατί είναι τόσο απωθητική σε πολλούς ανθρώπους η ιδέα τής αιώνιας καταδίκης;
