Ερώτηση
Τι λέει η Αγία Γραφή για έναν Χριστιανό που χρεώνεται; Πρέπει ένας Χριστιανός να δανείζεται ή να δανείζει χρήματα;
Απάντηση
Η προτροπή του Παύλου στο Ρωμαίους 13:8 να μην οφείλουμε τίποτα στους άλλους παρά μόνο αγάπη, είναι μια δυνατή υπενθύμιση της αντιπάθειας του Θεού για όλων των ειδών τα χρέη που δεν πληρώνονται στην ώρα τους (βλέπε επίσης Ψαλμός 37:21). Συνήθως σκεφτόμαστε το χρέος από την άποψη της χρηματικής υποχρέωσης. Αλλά στο φως της περικοπής αυτής (Ρωμαίους 13:1-10), ο Παύλος φαίνεται να έχει μια πιο πλατιά άποψη για το χρέος (Ρωμαίους 13:7). Μιλάει όχι μόνο για τους φόρους και δασμούς που μας επιβάλλονται από την κυβέρνησή μας, αλλά επίσης για το σεβασμό και την τιμή που οφείλουμε σ` αυτούς που είναι στην εξουσία. Όλοι μας είμαστε χρεώστες στη χάρη του Θεού. Καθώς Αυτός μας έδειξε αγάπη, έτσι κι εμείς πρέπει να αγαπάμε τους γύρω μας με τους οποίους ζούμε και εργαζόμαστε – ακόμη και αυτούς που μας φορολογούν και μας κυβερνούν.
Μερικοί άνθρωποι αμφισβητούν τους τόκους των δανείων, αλλά σε διάφορα σημεία στην Αγία Γραφή βλέπουμε ότι μια δίκαιη είσπραξη τόκου αναμένεται από τον δανειστή (Παροιμίες 28:8, Κατά Ματθαίον 25:27). Στο αρχαίο Ισραήλ ο Νόμος απαγόρευε την χρέωση τόκου σε κάποια κατηγορία δανείων – αυτά που γίνονταν στους φτωχούς (Λευιτικό 25:35-38). Αυτός ο νόμος είχε πολλές κοινωνικές, οικονομικές και πνευματικές εφαρμογές, αλλά δυο αξίζει να αναφέρουμε. Πρώτον, ο νόμος βοηθούσε τους φτωχούς με το να μη χειροτερέψει την κατάστασή τους. Ήταν αρκετό το κακό να πέσουν σε φτώχεια, και θα πρέπει να ήταν ταπεινωτικό να ζητούν βοήθεια. Αλλά αν μαζί με την αποπληρωμή του χρέους ένας φτωχός έπρεπε να πληρώνει και φόρους, η υποχρέωση θα ήταν πιο οδυνηρή παρά βοηθητική.
Δεύτερον, ο νόμος δίδασκε ένα πολύ σημαντικό πνευματικό μάθημα. Για έναν δανειστή το να μη χρεώσει φόρους σε έναν φτωχό θα ήταν μια πράξη ελέους. Θα έχανε την χρήση των χρημάτων αυτών το χρονικό διάστημα του δανεισμού. Αυτό θα ήταν ένας τρόπος έκφρασης της ευγνωμοσύνης στο Θεό για το έλεός Του να μη «χρεώσει» το λαό Του για τη χάρη Του πάνω τους. Ακριβώς όπως ο Θεός είχε φέρει τους Ισραηλίτες έξω από την Αίγυπτο όταν ήταν φτωχοί σκλάβοι, και τους έδωσε δική τους γη (Λευιτικό 25:38), έτσι περίμενε ότι κι αυτοί θα έδειχναν τη ίδια καλοσύνη στους φτωχούς πολίτες τους.
Οι Χριστιανοί είναι σε μια παρόμοια κατάσταση. Η ζωή, ο θάνατος και η ανάσταση του Ιησού έχει πληρώσει την ποινή της αμαρτίας μας στο Θεό. Τώρα, καθώς έχουμε ευκαιρία, μπορούμε να βοηθούμε άλλους στην ανάγκη τους, ιδιαίτερα τους πιστούς, δανείζοντας χωρίς να εντείνουμε τα προβλήματά τους. Ο Ιησούς ακόμη έδωσε μια παραβολή για δυο πιστωτές και τη συμπεριφορά τους ως προς τη συγχώρεση (Κατά Ματθαίον 18:23-35). Επίσης έδωσε οδηγίες στους μαθητές Του: «Δωρεάν λάβατε, δωρεάν δίνετε» (Κατά Ματθαίον 10:8).
Η Αγία Γραφή ποτέ δεν απαγορεύει ή επιτρέπει ρητά το δανεισμό χρημάτων. Η σοφία της Γραφής μας διδάσκει ότι συνήθως δεν είναι καλή ιδέα να χρεώνεσαι. Τα χρέη βασικά μας κάνουν σκλάβους σ` αυτούς που χρωστάμε. Την ίδια στιγμή, σε μερικές περιπτώσεις το χρέος είναι «αναγκαίο κακό». Όσο τα χρήματα χρησιμοποιούνται με σοφία, και τα χρέη πληρώνονται – ένας Χριστιανός μπορεί να σηκώσει το βάρος του οικονομικού χρέους αν είναι απαραίτητο.
English
Τι λέει η Αγία Γραφή για έναν Χριστιανό που χρεώνεται; Πρέπει ένας Χριστιανός να δανείζεται ή να δανείζει χρήματα;
