Ερώτηση
Γιατί ήταν δίκαιο από μέρους τού Θεού να φέρει κατακλυσμό στην εποχή τού Νώε;
Απάντηση
Ο παγκόσμιας εμβέλειας Κατακλυσμός στην εποχή τού Νώε, ήταν η άμεση κρίση τού δικαίου Θεού. Η Αγία Γραφή λέει ότι με τον Κατακλυσμό «εξαλείφθηκε κάθε τι που υπήρχε επάνω στο πρόσωπο της γης, από άνθρωπο μέχρι κτήνος, μέχρι ερπετό, και μέχρι πουλί τού ουρανού» — κάθε τι που ανέπνεε (Γένεση 7:23). Μερικοί άνθρωποι σήμερα προσβάλλονται από την ιστορία τού Κατακλυσμού, λέγοντας πως αποτελεί απόδειξη τής αδικίας τού Θεού, αυθαιρεσίας ή απλώς ωμής κακίας. Κατηγορούν την Γραφή ότι υποστηρίζει έναν κυκλοθυμικό Θεό που κρίνει χωρίς να κάνει διάκριση και λένε ότι μόνον ένας νταής θα έπνιγε τους πάντες, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών και των αθώων ζώων.
Τέτοιες επιθέσεις ενάντια στον χαρακτήρα τού Θεού δεν αποτελούν κάτι νέο. Για όσο χρόνο υπάρχουν αμαρτωλοί άνθρωποι στον κόσμο, υπάρχουν και οι κατηγορίες ότι ο Θεός είναι άδικος. Σκέψου την προσεγμένη μετατόπιση ευθύνης από μέρους τού Αδάμ. Όταν ο Θεός ρώτησε τον Αδάμ αν έφαγε τον απαγορευμένο καρπό, εκείνος απάντησε, «Η γυναίκα που μου έδωσες για να είναι μαζί μου, αυτή μου έδωσε από το δέντρο και έφαγα» (Γένεση 3:12). Τα λόγια αυτά υπονοούν ότι το σφάλμα ήταν της γυναίκας και του Θεού, αφού Αυτός έκανε την γυναίκα. Αλλά η κατηγορία εναντίον τού Θεού δεν μετρίασε την αμαρτία τού Αδάμ. Κι αν εμείς αποκαλέσουμε τον Θεό «άδικο» που έφερε τον Κατακλυσμό, δεν θα ελαττωθεί η δική μας αμαρτία.
Ο κατακλυσμός στις ημέρες τού Νώε έχει πολλά ισοδύναμα στην ιστορία. Ο Θεός έκρινε τους λαούς τής Χαναάν δίνοντας εντολή στον Ισραήλ να τους εξολοθρεύσει (Δευτερονόμιο 20:16-18). Έκρινε παρομοίως τα Σόδομα και τα Γόμορρα (Γένεση 19:24–25), την Νινευή (Ναούμ 1:14) και την Τύρο (Ιεζεκιήλ 26:4). Και η τελική κρίση ενώπιον τού μεγάλου λευκού Θρόνου θα έχει ως αποτέλεσμα όλοι οι ασεβείς όλων των εποχών να ριχτούν στην λίμνη τού πυρός (Αποκάλυψη 20:11-15). Tο ολοφάνερο μήνυμα τής Αγίας Γραφής είναι ότι ο Θεός καταδικάζει την αμαρτία είτε χρησιμοποιεί ένα στράτευμα που εισβάλλει με φωτιά και θειάφι είτε μ’ έναν καταστροφικό κατακλυσμό παγκόσμιας εμβέλειας.
Ο Κατακλυσμός ήταν δίκαιος ακριβώς διότι τον πρόσταξε ο Θεός (και ο Θεός είναι δίκαιος). «Ο Κύριος είναι δίκαιος… και δεν υπάρχει σ’ αυτόν αδικία» (Ψαλμός 92:15). «Η δικαιοσύνη και η κρίση είναι η βάση τού θρόνου σου…» (Ψαλμός 89:14). Ο Θεός ενεργεί πάντοτε σωστά. Τα διατάγματα και οι κρίσεις Του είναι πάντοτε δίκαιες. Αν διέταξε τον Κατακλυσμό όλης της γης, η απόφασή Του ήταν δίκαιη ασχέτως του τι λένε οι άνθρωποι που είναι σκεπτικιστές. Δεν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι τείνουμε να ορίζουμε την δικαιοσύνη με τρόπο που μας συμφέρει.
Ο Κατακλυσμός ήταν δίκαιος εξαιτίας τής κακίας του ανθρώπινου γένους. «Και ο Κύριος είδε ότι η κακία τού ανθρώπου πληθυνόταν επάνω στη γη, και όλοι οι σκοποί τών διαλογισμών τής καρδιάς του ήσαν μόνον κακία όλες τις ημέρες» (Γένεση 6:5). Δεν μπορούμε να φανταστούμε πλήρως την έκταση τής κακίας εκείνων των ημερών. Δεν έχουμε ποτέ δει κάτι παρόμοιο. Η κακία ήταν «μεγάλη» και κάθε σκέψη τής ανθρώπινης καρδιάς ήταν μόνο κακία συνεχώς. Δεν υπήρχε καλοσύνη στον κόσμο· κάθε άνθρωπος ήταν όλως διεφθαρμένος. Δεν υπήρχε μέσα τους κάτι που δεν ήταν κακό. Οι άνθρωποι στις ημέρες τού Νώε δεν ήταν ερασιτέχνες στην αμαρτία· είχαν κατρακυλήσει και ό,τι έκαναν ήταν βδέλυγμα.
Το κείμενο μάς δίνει κάποια στοιχεία ως προς την έκταση τού κακού πριν τον Κατακλυσμό. Ένα πρόβλημα ήταν η αχαλίνωτη βία: «Και η γη διαφθάρηκε μπροστά στον Θεό, και η γη γέμισε ολοκληρωτικά από αδικία» (Γένεση 6:11). Οι απόγονοι τού Κάιν, του πρώτου φονιά, έχυσαν πολύ αίμα. Ένα άλλο κακό μεταξύ των προ του Κατακλυσμού ανθρώπων ήταν η αποκρυφιστική σεξουαλικότητα. Η περικοπή Γένεση 6:1-4 αναφέρει τους Νεφιλείμ, «ονομαστοί άνδρες από παλιά» που ήσαν καρπός τής ένωσης ξεπεσμένων αγγέλων και ανθρώπων-γυναικών. Τα δαιμόνια που συμμετείχαν στην αμαρτία αυτήν βρίσκονται τώρα σε «τάρταρο δεμένοι με αλυσίδες σκότους… φυλάγονται προς κρίση» (Β΄ Πέτρου 2:4). Οι άνθρωποι που συμμετείχαν —όπως και οι Νεφιλείμ— καταστράφηκαν στον Κατακλυσμό. Η βιβλική περιγραφή τής προ του Κατακλυσμού ανθρωπότητας είναι πως είχε καταστεί πλήρως πωρωμένη και ανεπίδεκτη μετάνοιας. Τα πράγματα ήταν τόσο άσχημα που «ο Κύριος μεταμελήθηκε ότι δημιούργησε τον άνθρωπο επάνω στη γη και λυπήθηκε στην καρδιά του» (Γένεση 6:6).
Τι θα πούμε όμως για τα παιδιά που πνίγηκαν; Είναι γεγονός ότι η αμαρτία επηρεάζει ολόκληρη την κοινωνία και όχι μόνον εκείνους που σκοπίμως κάνουν το κακό. Όταν μια κοινωνία προωθεί την έκτρωση, ως αποτέλεσμα τα μωρά σκοτώνονται. Όταν ένας πατέρα ή μητέρα αρχίζει να παίρνει παράνομα ναρκωτικά, τα παιδιά του/της θα υποφέρουν. Και στην περίπτωση τής γενιάς τού Νώε, όπου η κουλτούρα παραδόθηκε στην βία και στην παρά φύση σεξουαλικότητα, τα παιδιά υπέφεραν. Οι άνθρωποι προκάλεσαν τον Κατακλυσμό σε βάρος αυτών των ιδίων και των παιδιών τους.
Ο Κατακλυσμός ήταν δίκαιος διότι κάθε αμαρτία είναι θανάσιμο αδίκημα. «Ο μισθός τής αμαρτίας είναι θάνατος» (Ρωμαίους 6:23). Δεν πρέπει να κλονιστούμε στο γεγονός ότι ο Θεός εξάλειψε τον πληθυσμό τής γης με τον Κατακλυσμό· αυτό που είναι συγκλονιστικό είναι ότι δεν έχει κάνει κάτι παρόμοιο με μας! Ως αμαρτωλοί έχουμε την τάση ν’ αντιμετωπίζουμε την αμαρτία με ελαφρότητα αλλά κάθε αμαρτία είναι άξια θανάτου. Θεωρούμε δεδομένο το έλεος τού Θεού ωσάν να το αξίζουμε αλλά παραπονιόμαστε για την δικαιοσύνη τού Θεού ως να είναι κάπως άδικη, ως να μην την αξίζουμε.
Ο κατακλυσμός ήταν δίκαιος διότι ο Δημιουργός έχει το δικαίωμα να πράξει όπως ευαρεστείται με την Δημιουργία Του. Όπως ο κεραμέας επεξεργάζεται όπως θέλει τον πηλό στον τροχό, έτσι ο Θεός έχει το δικαίωμα να ενεργεί όπως ευαρεστείται με το έργο τών δικών Του χεριών. «Όλα όσα ο Κύριος θέλησε δημιούργησε στον ουρανό και στη γη, στις θάλασσες και σε όλες τις αβύσσους» (Ψαλμός 135:6).
Το πλέον εκπληκτικό σημείο τής ιστορίας τού Κατακλυσμού είναι τούτο: «Ο Νώε, όμως, βρήκε χάρη μπροστά στον Κύριο» (Γένεση 6:8). Η χάρη τού Θεού επεκτάθηκε στην φθαρμένη, στιγματισμένη από την αμαρτία Δημιουργία Του και διατήρησε στην ζωή έναν άνδρα και την οικογένειά του. Με αυτόν τον τρόπο ο Θεός διατήρησε το ανθρώπινο γένος μέσω του ευσεβούς γενεαλογικού δέντρου τού Σηθ. Και φέρνοντας τα ζώα στην Κιβωτό, ο Θεός διατήρησε επίσης την υπόλοιπη Δημιουργία Του. Έτσι, η κρίση τού Θεού δεν αποτέλεσε μια ολοκληρωτική καταστροφή· ήταν μια επανεκκίνηση.
Η κρίση τού Θεού στις ημέρες τού Νώε συνοδευόταν με χάρη. «Ο Κύριος ο Θεός είναι οικτίρμονας και ελεήμονας, μακρόθυμος, και πολυέλεος, και αληθινός, ο οποίος φυλάττει έλεος σε χιλιάδες, συγχωρεί ανομία και παράβαση και αμαρτία, και καθόλου δεν αθωώνει τον ένοχο…» (Έξοδος 34:6-7, έχει προστεθεί έμφαση). Ο Θεός ήθελε οι ασεβείς να μετανοήσουν και να ζήσουν (Ιεζεκιήλ 18:23). Ο Θεός καθυστέρησε την κρίση Του πάνω στους Αμορραίους για τετρακόσια χρόνια (Γένεση 15:16). Ο Θεός θα φειδόταν τα Σόδομα χάριν δέκα δικαίων ανθρώπων που θα κατοικούσαν εκεί (Γένεση 18:32). Τελικώς, όμως, η κρίση Του πρέπει να πέσει.
Ο Νώε χρειάστηκε περισσότερα από εκατό χρόνια για να κατασκευάσει την Κιβωτό. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι, αν άλλοι άνθρωποι ήθελαν να μπουν στην Κιβωτό για να σωθούν, μπορούσαν να το κάνουν. Αυτό όμως θα απαιτούσε πίστη. Από την στιγμή που ο Θεός έκλεισε την πόρτα, ήταν πλέον πολύ αργά· η ευκαιρία είχε χαθεί (Γένεση 7:16). Το νόημα είναι ότι ο Θεός δεν στέλνει ποτέ κρίση χωρίς προηγουμένως να έχει προειδοποιήσει. Ο σχολιαστής Matthew Henry είπε, «Κανένας δεν τιμωρείται από την δικαιοσύνη του Θεού παρά μονάχα εκείνοι που απεχθάνονται ν’ αναμορφωθούν από την χάρη τού Θεού».
Ο παγκόσμιας εμβέλειας Κατακλυσμός τών ημερών τού Νώε ήταν μια δίκαιη τιμωρία τής αμαρτίας. Εκείνοι που λένε ότι ο Κατακλυσμός ήταν άδικος, δεν τους αρέσει προφανώς η ιδέα τής κρίσης. Η ιστορία τού Νώε αποτελεί μια παραστατική υπενθύμιση πως είτε μας αρέσει είτε όχι, υπάρχει μια άλλη κρίση που έρχεται: «Και καθώς ήσαν οι ημέρες τού Νώε, έτσι θα είναι και η παρουσία τού Υιού τού ανθρώπου» (Ματθαίος 24:37). Είσαι έτοιμος ή θα καταστραφείς;
English
Γιατί ήταν δίκαιο από μέρους τού Θεού να φέρει κατακλυσμό στην εποχή τού Νώε;
