Ερώτηση
Τι σημαίνει ότι ο Ιησούς είναι φίλος των αμαρτωλών;
Απάντηση
Το γεγονός ότι ο Χριστός είναι φίλος των αμαρτωλών, σημαίνει ότι είναι φίλος μας και περιμένει να αναγνωρίσουμε την παρουσία Του και τη διαθεσιμότητά Του. Η αγάπη του Θεού προς εμάς ξεπερνάει κάθε φαντασία. Όταν θεωρούμε την ενσάρκωση του Χριστού –πως άφησε τον Ουρανό και γεννήθηκε ως ένα ανθρώπινο, αδύναμο βρέφος για να μεγαλώσει και βιώσει την ανθρώπινη ζωή εδώ μεταξύ μας- αρχίζουμε ν' αποκτούμε μια αχτίδα αυτής της βαθιάς αγάπης. Όταν σ' αυτό προσθέσουμε τον εξιλαστήριο θάνατό Του πάνω στον σταυρό, τότε γίνεται συγκλονιστικό.
Για να γίνει «φίλος των αμαρτωλών», ο Χριστός υπέβαλλε τον εαυτό Του στο να ζήσει σ' έναν ξεπεσμένο, εξαχρειωμένο κόσμο, διότι «όλοι αμάρτησαν και υστερούνται τη δόξα του Θεού» (Ρωμαίους 3:23). Ο Χριστός επιθυμεί να σχετιστεί μαζί μας παρά την αμαρτωλή μας κατάσταση.
Η φράση «φίλος των αμαρτωλών» προέρχεται από παράλληλες περικοπές των ευαγγελίων. «Και ο Κύριος είπε: Με τι, λοιπόν, να εξομοιώσω τους ανθρώπους αυτής της γενεάς; Και με τι είναι όμοιοι; Είναι όμοιοι με παιδιά, που κάθονται στην αγορά και φωνάζουν αναμεταξύ τους, και λένε: Σας παίξαμε φλογέρα, και δεν χορέψατε· σας μοιρολογήσαμε, και δεν κλάψατε. Επειδή, ήρθε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μήτε τρώγοντας ψωμί μήτε πίνοντας κρασί, και λέτε: Έχει δαιμόνιο. Ήρθε ο Υιός του ανθρώπου τρώγοντας και πίνοντας, και λέτε: Δέστε, ένας άνθρωπος φαγάς και κρασοπότης, φίλος τελωνών και αμαρτωλών.» (Λουκάς 7:31–34· σύγκρ. Ματθαίος 11:16–19).
Στην περικοπή αυτή ο Χριστός δείχνει το επίπεδο της πνευματικής ανωριμότητας ανθρώπων που θεωρούσαν τους εαυτούς τους «δίκαιους» και πολύ «πνευματικούς». Βάσιζαν την κατάστασή τους στη σχολαστική τήρηση των τελετών, του Νόμου και της εξωτερικής εμφάνισης αντί σε μια αληθινή κατανόηση της καρδιάς του Θεού και στη σχέση τους μαζί Του. Ασκούσαν κριτική στον Χριστό διότι ξόδευε χρόνο με τους απόκληρους και «κοινωνικά απαράδεκτους» ανθρώπους, αποκαλώντας Τον «φίλο των αμαρτωλών».
Η παραβολή του χαμένου προβάτου δείχνει τη σπουδαιότητα των χαμένων και ευάλωτων, εκείνων που περιπλανιούνται μακριά από τον τόπο της ασφάλειας. Για τον Θεό οι χαμένοι είναι τόσο σημαντικοί που θα ψάξει γι' αυτούς, μέχρις ότου τους βρει και τους φέρει πίσω στην ασφάλεια. «Και τον πλησίαζαν όλοι οι τελώνες και οι αμαρτωλοί για να τον ακούν. Και οι Φαρισαίοι και οι γραμματείς γόγγυζαν αναμεταξύ τους, λέγοντας ότι: Αυτός δέχεται αμαρτωλούς, και τρώει μαζί τους. Και είπε σ' αυτούς τούτη την παραβολή, λέγοντας: Ποιος άνθρωπος από σας, αν έχει 100 πρόβατα, και χάσει το ένα από αυτά, δεν αφήνει τα 99 στην έρημο και πηγαίνει αναζητώντας το χαμένο, μέχρις ότου το βρει;» (Λουκάς 15:1–4).
Ο Χριστός κατέστησε σαφές ότι είχε έρθει «για να ζητήσει και να σώσει το χαμένο» (Λουκάς 19:10). Ήταν πρόθυμος να συνδεθεί με ανθρώπους που δεν ήταν αρκετά καλοί άνθρωποι, με βάση το πρότυπο των αυτό-δικαιούμενων Φαρισαίων. Ήταν, όμως, ανοικτοί στο ν' ακούσουν τον Χριστό και είχαν αξία για τον Θεό!
Η περικοπή Ματθαίος 9:10–13 αφηγείται ένα περιστατικό κατά το οποίο οι θρησκευτικοί ηγέτες χλεύασαν τον Χριστό για τις επαφές του με τελώνες και αμαρτωλούς. Τους απάντησε με τα λόγια, «δεν ήρθα να καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς σε μετάνοια» (εδάφιο 13).
Στον Λουκά 4:18, ο Χριστός αναφέρεται στον Ησαΐα 61:1–2: «Πνεύμα Κυρίου είναι επάνω μου· γι' αυτό με έχρισε· με έστειλε για να φέρνω τα χαρμόσυνα νέα στους φτωχούς, για να γιατρέψω τους συντριμμένους στην καρδιά, για να κηρύξω ελευθερία στους αιχμαλώτους, και ανάβλεψη στους τυφλούς, να αποστείλω τους ψυχικά τσακισμένους σε ελευθερία, για να κηρύξω ευπρόσδεκτο χρόνο του Κυρίου.» Προκειμένου ο Χριστός να κηρύξει τα χαρμόσυνα νέα στους φτωχούς, στους φυλακισμένους, στους τυφλούς και τους καταπιεσμένους, έπρεπε να έρθει σε επαφή μαζί τους.
Ο Χριστός δεν επέτρεπε την αμαρτία ούτε συμμετείχε σε καταστρεπτικές συμπεριφορές ασεβών ανθρώπων. Όντας ο Χριστός «φίλος των αμαρτωλών», έδειξε ότι «η αγαθότητα του Θεού σε φέρνει σε μετάνοια» (Ρωμαίους 2:4). Ο Χριστός έζησε μια τέλεια, αναμάρτητη ζωή και είχε την «εξουσία επάνω στη γη να συγχωρεί αμαρτίες» (Λουκάς 5:24). Ένεκα τούτου, έχουμε τη δυνατότητα να ζήσουμε με καινούρια καρδιά μια μεταμορφωμένη ζωή.
Ο Χριστός, ο φίλος μας, ξόδευε χρόνο με τους αμαρτωλούς, όχι για να συμπράξει με τους αμαρτωλούς τρόπους τους αλλά για να τους γνωστοποιήσει τα χαρμόσυνα νέα πως υπήρχε συγχώρηση. Πολλοί αμαρτωλοί μεταμορφώθηκαν μέσω των λόγων της ζωής που τους μιλούσε – με καλύτερο παράδειγμα αυτό του Ζακχαίου (Λουκάς 19:1–10).
Όταν οι εχθροί του Χριστού Τον αποκάλεσαν «φίλο των αμαρτωλών», εννοούσαν πως Τον προσβάλλουν. Απέβη, όμως, προς δόξα Του και αιώνιο όφελος δικό μας το γεγονός ότι ο Χριστός υπέμεινε τέτοιες προσβολές και έγινε «φίλος στενότερος από αδελφό» (Παροιμίες 18:24).
English
Τι σημαίνει ότι ο Ιησούς είναι φίλος των αμαρτωλών;
