Ερώτηση
Ποιο είναι το πνευματικό χάρισμα της ηγεσίας;
Απάντηση
Η Αγία Γραφή καταπιάνεται με τα μέσα με τα οποία η εκκλησία πραγματοποιεί καθήκοντα, αναπτύσσει το τοπικό εκκλησίασμα, υπηρετεί τις ανάγκες της κοινωνίας της και βοηθάει στη θεμελίωση της μαρτυρίας της στον γύρω κόσμο. Η Αγία Γραφή ονομάζει αυτά τα μέσα πνευματικά χαρίσματα, ένα από τα οποία είναι το χάρισμα της ηγεσίας. Το πνευματικό χάρισμα της ηγεσίας στην τοπική εκκλησία αναφέρεται δύο φορές: Ρωμαίους 12:8 και Α΄ Κορινθίους 12:28. Οι λέξεις του αρχικού κειμένου των δύο εδαφίων είναι προϊστάμενος και κυβερνήσεις, όπου κάποιος διοικεί, κυβερνά, διευθύνει τους άλλους ή κανονίζει τους κανόνες ή επιβλέπει με επιμέλεια κάτι. Στην Α΄ Θεσσαλονικείς 5:12 η λέξη χρησιμοποιείται γενικώς γι' αυτούς που έχουν την κύρια ευθύνη και επιμέλεια της εκκλησίας: «Σας παρακαλούμε ακόμα, αδελφοί, να παραστέκεστε με σεβασμό εκείνους από ανάμεσά σας που κοπιάζουν και είναι προϊστάμενοί σας στο έργο του Κυρίου και σας νουθετούν.» (μετάφραση εκδόσεων ΛΟΓΟΥ) .
Κάθε τι στέκεται ή πέφτει με την ηγεσία. Όσο πιο επιδέξια και αποτελεσματική είναι η ηγεσία, τόσο καλύτερα λειτουργεί ένας οργανισμός και τόσο μεγαλώνει η δυναμική της αύξησης. Στη Ρωμαίους 12:8 η λέξη προϊστάμενος δείχνει φροντίδα και συνέπεια στο πλαίσιο της τοπικής εκκλησίας. Ο προϊστάμενος πρέπει να παρακολουθεί με συνεχή επιμέλεια το έργο του, που είναι να προσέχει το ποίμνιο και να είναι έτοιμος να θυσιάσει την προσωπική του ανάπαυση για να φροντίσει τα πρόβατα που έχουν ανάγκες.
Είναι πολλά τα χαρακτηριστικά αυτών που έχουν λάβει το πνευματικό χάρισμα της ηγεσίας. Πρώτο και κύριο, αναγνωρίζουν πως ο Κύριος τους έχει διορίσει σ' αυτήν τη θέση και βρίσκονται κάτω από την οδηγία Του. Αντιλαμβάνονται πως δεν είναι απόλυτοι ηγέτες αλλά υπόκεινται σ' Εκείνον που εξουσιάζει τα πάντα, στον Κύριο Ιησού, που είναι η Κεφαλή της Εκκλησίας. Η αναγνώριση της θέσης του στην ιεραρχία της διοίκησης του Σώματος του Χριστού, εμποδίζει τον χαρισματικό ηγέτη από του να ενδώσει στην υπερηφάνεια ή στην πεποίθηση πως είναι ανώτερος. Ο αληθινά χαρισματικός ηγέτης αναγνωρίζει πως δεν είναι παρά δούλος του Χριστού και υπηρέτης αυτών που ηγείται. Ο απόστολος Παύλος αναγνώριζε τη θέση αυτή, αναφερόμενος στον εαυτό του ως «δούλος Ιησού Χριστού» (Ρωμαίους 1:1). Ο χαρισματικός ηγέτης αναγνωρίζει, όπως ο Παύλος, ότι ο Θεός τον έχει καλέσει σ' αυτήν την θέση· δεν είναι αυτόκλητος (Α΄ Κορινθίους 1:1). Ακολουθώντας το παράδειγμα του Χριστού, ο χαρισματικός ηγέτης υπηρετεί αυτούς στους οποίους ηγείται και δεν τους κατεξουσιάζει, ούτε επιδιώκει να τον υπηρετούν οι άλλοι (Ματθαίος 20:25–28).
Ο Ιάκωβος, ο αδελφός του Κυρίου Ιησού, είχε το χάρισμα της ηγεσίας και οδηγούσε την εκκλησία της Ιερουσαλήμ. Και αυτός αναφέρθηκε στον εαυτό του ως «δούλος του Θεού και του Κυρίου Ιησού Χριστού» (Ιακώβου 1:1). Ο Ιάκωβος εκδήλωσε ένα άλλο χαρακτηριστικό της πνευματικής ηγεσίας — την ικανότητα να πείθει τους άλλους να σκέπτονται ορθώς, βιβλικά και ευσεβώς σε όλα τα ζητήματα. Στο συμβούλιο της Ιερουσαλήμ, ο Ιάκωβος αντιμετώπισε το αμφιλεγόμενο ζήτημα του πώς έπρεπε να σχετίζονται με τους εθνικούς που πίστευαν στον Ιησού ως Χριστό (Μεσσία). «Και αφού αυτοί σιώπησαν, αποκρίθηκε ο Ιάκωβος λέγοντας: Άνδρες αδελφοί, ακούστε με: Ο Συμεών φανέρωσε με ποιον τρόπο ο Θεός επισκέφθηκε κατ' αρχάς τα έθνη, ώστε να πάρει απ' αυτά λαό για το όνομά του.» (Πράξεις 15:13–14). Κάνοντας στην αρχή τη δήλωση αυτή, ο Ιάκωβος οδήγησε τους εκπροσώπους να σκεφθούν καθαρά και βιβλικά, βοηθώντας τους να φτάσουν σε μια σωστή απόφαση στο ζήτημα τους (Πράξεις 15:22–29).
Ως ποιμένες του λαού του Θεού, οι χαρισματικοί ηγέτες κυβερνούν με συνέπεια και διαθέτουν την ικανότητα να διακρίνουν τις πραγματικά πνευματικές ανάγκες από τις «αισθητές» ανάγκες. Οδηγούν τους πιστούς στην ωριμότητα της πίστης. Ο χριστιανός ηγέτης οδηγεί τους πιστούς ν' αυξηθούν στην ικανότητά τους να διακρίνουν για τον εαυτό τους αυτό που προέρχεται από τον Θεό σε αντίθεση με αυτό που είναι πολιτισμικό ή προσωρινό. Ακολουθώντας το παράδειγμα του Παύλου, τα λόγια του ηγέτη μιας εκκλησίας δεν είναι «σοφά και πειστικά» από την άποψη της ανθρώπινης σοφίας αλλά γεμάτα με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος· έτσι οδηγεί κι ενθαρρύνει τους πιστούς ν' αποθέτουν την πίστη τους σ' αυτήν την ίδια δύναμη (Α΄ Κορινθίους 2:4–6). Ο σκοπός του χαρισματικού ηγέτη είναι να διαφυλάττει και να οδηγεί τους ανθρώπους που ηγείται, «μέχρι που να φτάσουμε όλοι στην ενότητα που δίνει η πίστη και η βαθιά γνώση του Γιου του Θεού, να γίνουμε τέλειοι άνθρωποι φτάνοντας στο βαθμό της πλήρους ωριμότητας του Χριστού» (Εφεσίους 4:13, ΛΟΓΟΥ).
Το πνευματικό χάρισμα της ηγεσίας δίνεται από τον Θεό σε άνδρες και γυναίκες που θα βοηθήσουν την εκκλησία να αυξηθεί και να ευδοκιμήσει πέραν της παρούσας γενιάς. Ο Θεός έχει δώσει το χάρισμα της ηγεσίας όχι για να εξυψώνει τους ανθρώπους αλλά για να δοξάζει τον εαυτό Του, όταν οι πιστοί χρησιμοποιούν τα χαρίσματά Του για να κάνουν το θέλημά Του.
English
Ποιο είναι το πνευματικό χάρισμα της ηγεσίας;
