Ερώτηση
Γιατί ο Θεός επιτρέπει να συμβαίνουν καλά πράγματα σε κακούς ανθρώπους;
Απάντηση
Αυτό το ερώτημα είναι όμοιο με το αντίστροφό του: «Γιατί ο Θεός επιτρέπει να συμβαίνουν άσχημα πράγματα σε καλούς ανθρώπους;» Και τα δύο ερωτήματα αναφέρονται σε κάτι που φαίνεται ν' αποτελεί αδικία και δημιουργεί σύγχυση, καθώς είμαστε μάρτυρες της καθημερινής ζωής. Ο Ψαλμός 73 αποτελεί την απάντηση στο ίδιο ερώτημα που ταλαιπωρούσε και τον ψαλμωδό. Ευρισκόμενος σε φοβερή στενοχώρια και αγωνία ψυχής γράφει, «Ωστόσο θα κλονίζονταν, παρά λίγο, τα πόδια μου·
λίγο ακόμη και θα γλίστραγαν τα βήματά μου. Γιατί τους αλαζόνες ζήλεψα, την ευτυχία βλέποντας των ασεβών.» (Ψαλμός 73:2-3, ΝΜΒ).
Ο συγγραφέας αυτού του Ψαλμού ήταν ο Ασάφ, ο διευθύνων μία από τις χορωδίες του Ναού. Δεν ήταν, προφανώς, πλούσιος άνθρωπος και είχε αφιερώσει τη ζωή του στην υπηρεσία του Θεού (δες Α΄ Χρονικών 25). Αλλά όπως εμείς, είχε βιώσει κάποιες δυσκολίες και διερωτόταν για την αδικία της όλης κατάστασης. Παρατηρούσε τους κακούς ανθρώπους ολόγυρά του, που ζούσαν με τους δικούς τους κανόνες, απολαμβάνοντας όλον τον πλούτο και τις απολαύσεις του κόσμου και συνέλεγαν πλούτο. Παραπονιέται, «Αυτοί δεν δοκιμάζουν λύπες! Κι είναι όλο υγεία κι ευεξία το σώμα τους. Οι μόχθοι των θνητών σ' εκείνους δεν υπάρχουν· σκληρά δεν τιμωρούνται καθώς οι άλλοι άνθρωποι.» (Ψαλμός 73:4-5, ΝΜΒ).
Ο Ασάφ κοίταζε τους ανθρώπους αυτούς που δεν είχαν προβλήματα. Μπορούσαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους. Είχαν άφθονη τροφή και αρκετές πολυτέλειες. Αλλά ο φτωχός Ασάφ ήταν κολλημένος στο να διευθύνει τη χορωδία και να προσπαθεί να ζήσει ευσεβώς. Και το χειρότερο ήταν πως η επιλογή του να υπηρετεί τον Θεό δεν φαινόταν να τον βοηθάει. Άρχισε να ζηλεύει αυτούς τους ανθρώπους και ακόμη να αμφισβητεί τον Θεό, όσον αφορά το γιατί Αυτός επέτρεπε να συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Πόσο συχνά πιάνουμε τον εαυτό μας να σχετίζεται με τον Ασάφ; Αφιερώνουμε τη ζωή μας στην υπηρεσία του Θεού. Κι είναι τότε που διαπιστώνουμε πως οι ασεβείς άνθρωποι ολόγυρά μας αποκτούν καινούρια πράγματα, πολυτελή σπίτια, προαγωγές, όμορφα ρούχα, ενώ εμείς αγωνιζόμαστε οικονομικά. Η απάντηση βρίσκεται στο υπόλοιπο του Ψαλμού. Ο Ασάφ τους ζήλεψε μέχρις ότου αντιλήφθηκε κάτι πολύ σημαντικό. Όταν εισήλθε στο αγιαστήριο του Θεού, κατανόησε πλήρως τον τελικό τους προορισμό: «Προσπάθησα το θέμα αυτό να το σκεφτώ και να το καταλάβω, αλλά στα μάτια μου φαινόταν πράγμα δύσκολο· ωσότου μπήκα στο άγιο του Θεού και κατανόησα ποιο θα είν' το τέλος τους. Αχ, τους έβαλες, αλήθεια, σ' έδαφος ολισθηρό, τους έκανες να πέσουν σε ερείπια. Πώς έγιναν σε μια στιγμή συντρίμμια! Χάθηκαν κι είχαν τέλος τρομερό. Σαν τ' όνειρο που χάνεται στο ξύπνημα, έτσι θα εξαφανίσεις, Κύριε, την εικόνα τους, όταν θα επέμβεις.» (Ψαλμός 73:16-2, ΝΜΒ). Αυτοί που έχουν προσωρινά πλούτη στη γη, είναι στην πραγματικότητα πνευματικοί ζητιάνοι, διότι δεν έχουν αληθινά πλούτη — αιώνια ζωή.
Υπάρχουν πολλές φορές που δεν καταλαβαίνουμε τι μας συμβαίνει, ούτε καταλαβαίνουμε πως εργάζεται η πρόνοια του Θεού. Όταν ο Ασάφ εισήλθε στο αγιαστήριο του Θεού, άρχισε να βλέπει πως δεν χρειαζόταν να ζηλεύει την ευημερία των ασεβών, διότι η ευημερία αυτή ήταν μια ψευδαίσθηση. Άρχισε να κατανοεί πως ο αρχαίος απατεώνας, ο Διάβολος, είχε χρησιμοποιήσει ψέματα για ν' αποσπάσει την προσοχή του από την πραγματικότητα του Θεού. Εισερχόμενος στο αγιαστήριο, ο Ασάφ αντιλήφθηκε πως η ευημερία ήταν προσωρινή ικανοποίηση, σαν το όνειρο που για λίγο μας ευχαριστεί, αλλά όταν ξυπνήσουμε ξέρουμε πως αυτό που είδαμε δεν ήταν αληθινό. Ο Ασάφ μαλώνει τον εαυτό του για την ανοησία του. Παραδέχεται πως δεν γνώριζε και φέρθηκε σαν ζώο που ζήλεψε τους ασεβείς που χάνονται (Ψαλμός 73:22). Οι σκέψεις του τότε στράφηκαν στη δική του ικανοποίηση στον Θεό, όταν συνειδητοποίησε πόση περισσότερη χαρά, πληρότητα και αληθινή πνευματική ευημερία εύρισκε στον Δημιουργό Του.
Μπορεί να μην έχουμε οτιδήποτε θέλουμε εδώ στη γη, αλλά θα έρθει μια μέρα που θα ευημερούμε αιωνίως δια του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας. Όποτε πειραζόμαστε να δοκιμάσουμε τον άλλο δρόμο, θα πρέπει να θυμόμαστε πως ο άλλος δρόμος οδηγεί σε αδιέξοδο (Ματθαίος 7:13). Αλλά ο στενός δρόμος μπροστά μας δια του Χριστού, είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί στην αιώνια ζωή. Αυτή θα πρέπει να είναι η χαρά μας και η παρηγοριά μας. «Ποιον άλλον έχω, αν όχι εσένανε, στον ουρανό;
Τι άλλο ακόμα να ποθήσω πάνω στη γη αφού έχω εσένα; … Γιατί να, καταστρέφονται όσοι από σένα ξεμακραίνουν· τους εξοντώνεις όλους αυτούς που σου είναι άπιστοι. Αλλά εγώ, να προσηλώνομαι στο Θεό, αυτή 'ναι η ευτυχία μου· την ελπίδα μου απόθεσα στον Κύριο και Θεό…» (Ψαλμός 73:25, 27-28, ΝΜΒ).
Δεν χρειάζεται να ανησυχούμε όταν καλά πράγματα συμβαίνουν σε κακούς ανθρώπους. Χρειάζεται μόνο να κρατήσουμε τη ματιά μας στον Δημιουργό μας και να εισερχόμαστε στην παρουσία Του κάθε μέρα διαμέσου του άγιου λόγου Του. Εκεί θα βρίσκουμε αλήθεια, ικανοποίηση, πνευματικά πλούτη και αιώνια χαρά.
English
Γιατί ο Θεός επιτρέπει να συμβαίνουν καλά πράγματα σε κακούς ανθρώπους;
