Ερώτηση
Με ποιο τρόπο η αιωνιότητα στην κόλαση είναι δίκαιη τιμωρία για την αμαρτία;
Απάντηση
Πρόκειται για ένα θέμα που ανησυχεί πολλούς ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν τρία πράγματα: την ουσία του Θεού, την ουσία του ανθρώπου και την ουσία της αμαρτίας. Η ουσία του Θεού είναι ιδέα δυσνόητη για τους ανθρώπους γιατί είμαστε πεσμένα, αμαρτωλά όντα. Βλέπουμε το Θεό σαν αγαθό, ελεήμον Ον του οποίου η αγάπη για μας υπερβαίνει όλες τις άλλες Του ιδιότητες. Φυσικά ο Θεός είναι αγαθός και ελεήμων, μας αγαπά αλλά πάνω απ’ όλα είναι άγιος και δίκαιος Θεός. Τόσο άγιος που δεν μπορεί να ανεχτεί την αμαρτία. Η οργή του Θεού καίει ενάντια στους ανίερους και τους ανυπότακτους (Ησαΐας 5:25, Ωσηέ 8:5, Ζαχαρίας 10:3). Ο Θεός δεν είναι μόνο Θεός που αγαπά, είναι η ίδια η αγάπη! Αλλά η Βίβλος μας λέει επίσης πως μισεί κάθε αμαρτία (Παροιμίες 6:16-19). Και αν και ελεήμων η ελεημοσύνη Του έχει όρια. «Ζητάτε τον Κύριο, ενόσω μπορεί να βρεθεί• επικαλείστε αυτόν, ενόσω είναι κοντά. Ο ασεβής ας εγκαταλείπει τον δρόμο του, και ο άδικος τις βουλές του• κι ας επιστρέψει στον Κύριο, και θα τον ελεήσει• και στον Θεό μας, για τον λόγο ότι αυτός θα συγχωρήσει άφθονα» (Ησαΐας 55:6-7).
Η ανθρωπότητα είναι διεφθαρμένη από αμαρτία η οποία πάντα είναι κατά του Θεού. Όταν ο Δαυίδ αμάρτησε μοιχεύοντας με την Βιρσαβεέ και στέλνοντας τον Ουρία σε θάνατο, αντέδρασε με ενδιαφέρον τρόπο: «Σε σένα, σε σένα μονάχα αμάρτησα, και έπραξα μπροστά σου το πονηρό» (Ψαλμός 51:4). Αφού ο Δαυίδ αμάρτησε κατά της Βιρσαβεέ και του Ουρία πώς μπορεί να δηλώνει πως έχει αμαρτήσει μόνο κατά του Θεού; Ο Δαυίδ καταλάβαινε πως κάθε αμαρτία εν τέλει είναι κατά του Θεού. Ο Θεός είναι αιώνιο και ατελείωτο Ον (Ψαλμός 90:2). Σε αποτέλεσμα αυτό,ύ κάθε αμαρτία απαιτεί αιώνια τιμωρία. Ο άγιος, τέλειος και ατελείωτος χαρακτήρας του Θεού προσβάλλεται από την αμαρτία μας. Αν και για τα περιορισμένα μυαλά μας η αμαρτία είναι περιορισμένη χρονικά, για τον Θεό που είναι εκτός του χρόνου η αμαρτία, που Εκείνος φθονεί, συνεχίζεται. Η αμαρτία μας είναι αιώνια μπροστά Του και πρέπει να τιμωρηθεί αιώνια για να ικανοποιηθεί η άγια δικαιοσύνη Του.
Κανείς δεν το καταλαβαίνει αυτό καλύτερα από τους ανθρώπους που βρίσκονται στην κόλαση. Τέλειο παράδειγμα για αυτό είναι η ιστορία για τον πλούσιο και τον Λάζαρο. Και οι δυο πέθαναν, ο πλούσιος όμως πήγε στην κόλαση ενώ ο Λάζαρος στον παράδεισο (κατά Λουκά 16). Φυσικά ο πλούσιος ήξερε πως οι αμαρτίες του έχουν πραγματοποιηθεί στην διάρκεια της ζωής του. Αλλά εκείνος ποτέ δεν είπε: «Στ’ αλήθεια το αξίζω αυτό; Δεν νομίζετε πως είναι λίγο ακραίο; Υπερβολικό;». Εκείνος μόνο παρακαλεί κάποιος να πάει στα αδέρφια του που είναι ακόμα ζωντανά και να τα προειδοποιήσει να μην ακολουθήσουν την μοίρα του.
Όπως ο πλούσιος, κάθε αμαρτωλός στην κόλαση συνειδητοποιεί πως του αξίζει να είναι εκεί. Κάθε αμαρτωλός έχει απόλυτα πληροφορημένη, ξεκάθαρα κατανοούσα και ευαίσθητη συνείδηση η οποία στην κόλαση μετατρέπεται στον ίδιο του τον βασανιστή. Αυτό είναι το βίωμα των βασάνων στην κόλαση – ο άνθρωπος ο οποίος απόλυτα συνειδητοποιεί την αμαρτία του, με ανελέητα κατηγορούσα συνείδηση, δίχως ανακούφιση ούτε για μια στιγμή. Η ενοχή προκαλεί ντροπή και αιώνια αυτοαπαίχθεια. Ο πλούσιος ήξερε πως η αιώνια τιμωρία, για ζωή γεμάτη αμαρτίες, είναι δίκαιη και του αξίζει. Γι’ αυτό ποτέ δεν παραπονιέται ούτε θέτει υπό αμφισβήτηση την δικαιοσύνη της διαμονής του στην κόλαση.
Η πραγματικότητα της αιώνιας καταδίκης – η αιώνια κόλαση και η αιώνια τιμωρία είναι τρομακτική και ανησυχητική. Αλλά είναι καλά αν μπορούμε να είμαστε τρομαγμένοι. Αν και αυτή η πληροφορία ηχεί τρομακτικά υπάρχουν καλά νέα. Ο Θεός μας αγαπά (κατά Ιωάννη 3:16) και θέλει να σωθούμε από την κόλαση (2 του Πέτρου 3:9). Αλλά επειδή ο Θεός είναι επίσης δίκαιος και ενάρετος δεν μπορεί να επιτρέψει η αμαρτία να μείνει ατιμώρητη. Κάποιος πρέπει να πληρώσει γι’ αυτήν. Στην απέραντη ελεημοσύνη Του και αγάπη ο Θεός εξασφάλισε την προσωπική Του πληρωμή της αμαρτίας μας. Έστειλε τον Υιό Του, τον Ιησού, ο οποίος να εξοφλήσει την τιμωρία των αμαρτιών μας πεθαίνοντας στον σταυρό για εμάς. Ο θάνατος του Χριστού ήταν ατελείωτος θάνατος γιατί Εκείνος είναι ο αθάνατος Θεός/άνθρωπος που εξοφλεί ατέλειωτο χρέος για την αμαρτία, για να μην είναι απαραίτητο να το πληρώνουμε μια αιωνιότητα στην κόλαση (2 προς Κορινθίους 5:11). Αν εξομολογηθούμε τις αμαρτίες μας και πιστέψουμε στο Χριστό, όταν παρακαλέσουμε για την συγχώρεση του Θεού, λόγω της θυσίας του Χριστού εμείς εξιλεωνόμαστε, περνάμε από καθαρμό και λαμβάνουμε υπόσχεση για αιώνια κατοικία στον ουρανό. Ο Θεός μας αγάπησε τόσο πολύ που εξασφάλισε το μέσο για την σωτηρία μας. Αλλά αν απορρίψουμε το δώρο Του για αιώνια ζωή θα αναγκαστούμε να σταθούμε μπροστά στις αιώνιες συνέπειες αυτής μας της απόφασης.
English
Με ποιο τρόπο η αιωνιότητα στην κόλαση είναι δίκαιη τιμωρία για την αμαρτία;
