Ερώτηση
Τί είναι η μεσιτική προσευχή;
Απάντηση
Είναι πολύ απλό – η μεσιτική προσευχή είναι όταν προσευχόμαστε για τους άλλους. Συχνά στην Παλαιά Διαθήκη συναντάται ο ρόλος του μεσολαβητή σε προσευχή: π.χ. στην περίπτωση του Αβραάμ, του Μοϋσή, του Δαυίδ, του Σαμουήλ, του Ιεζεκιήλ και του Δανιήλ. Στην Καινή διαθήκη ο Χριστός περιγράφεται σαν τον κορυφαίο μεσίτη. Γι’ αυτό κάθε προσευχή ενός χριστιανού μετατρέπεται σε μεσολάβηση, γιατί μεταφέρεται στο Θεό από τον Ιησού, ο οποίος καλύπτει το κενό μεταξύ του Θεού και ημών, με το θάνατό του στο σταυρό. Λόγω της μεσολάβησης του Χριστού, τώρα μπορούμε να μεσολαβούμε για άλλους χριστιανούς ή για τους χαμένους παρακαλώντας το Θεό να απαντήσει στα αιτήματά τους, βάση του θελήματός Του. «Επειδή, ένας Θεός υπάρχει, ένας είναι και ο μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός» (1 προς Τιμόθεο 2:5). «Ποιος θα είναι εκείνος που τους κατακρίνει; Ο Χριστός είναι αυτός που πέθανε, επιπλέον δε και αναστήθηκε, ο οποίος και είναι στα δεξιά τού Θεού, ο οποίος και μεσιτεύει για μας» (προς Ρωμαίους 8:34).
Στο κεφάλαιο 9 του Δανιήλ βρίσκεται ένα υπέροχο μοντέλο για μεσιτική προσευχή. Αυτή η προσευχή έχει όλα τα στοιχεία της μεσολαβητικής προσευχής. Πρόκειται για μια απάντηση στο Λόγο (στ. 2), χαρακτηρίζεται με πάθος (στ. 3) και αυταπάρνηση (στ. 4), ταυτίζεται με αυτοθυσία με το λαό του Θεού (στ. 5-15), βασίζεται στο χαρακτήρα του Θεού (στ. 4, 7, 9, 15) και έχει σαν στόχο την δόξα του Θεού (στ. 16-19). Όπως ο Δανιήλ οι χριστιανοί πρέπει να έρχονται μπροστά στο Θεό στο όνομα των άλλων με συντετριμένη καρδιά και μετάνοια, με αναγνώριση της αναξιότητάς τους και με αίσθηση αυταπάρνησης. Ο Δανιήλ δεν λέει: «Έχω δικαίωμα να ζητώ αυτό από Εσένα Θεέ γιατί είμαι ένας από τους ειδικούς σου μεσολαβητές» αλλά λέει: «Είμαι αμαρτωλός» και εννοεί «Δεν έχω δικαίωμα να απαιτώ τίποτα». Η αληθινή μεσιτική προσευχή προσπαθεί όχι μόνο να γνωρίσει το θέλημα του Θεού αλλά και να το δει να εκτελείται ανεξάρτητα αν αυτό θα μας βοηθήσει ή από το τι θα κοστίσει η εκτέλεσή του. Η αληθινή μεσολαβιτική προσευχή αναζητά τη δόξα του Θεού και όχι τη δική μας.
Ακολουθεί, αν και όχι πλήρης, λίστα με τους ανθρώπους για τους οποίους πρέπει να αφιερώνουμε μεσιτική προσευχή: για όλους όσους είναι σε θέση εξουσίας (1 προς Τιμόθεο 2:2), για αυτούς που υπηρετούν το Λόγο (προς Φιλιππησίους 1:19), για την εκκλησία (Ψαλμός 122:6), για τους φίλους (Ιώβ 42:8), για τους συμπατριώτες (προς Ρωμαίους 10:1), για τους αρρώστους (Ιακώβ 5:14), για τους εχθρούς (Ιερεμίας 29:7), για τους ανθρώπους που μας διώκουν (κατά Ματθαίο 5:44), για τους ανθρώπους που μας εγκαταλείπουν (2 προς Τιμόθεο 4:16) και για όλους τους ανθρώπους (1 προς Τιμόθεο 2:1).
Στο σύγχρονο χριστιανισμό υπάρχει η λάθος άποψη πως οι άνθρωποι που αφιερώνουν μεσιτική προσευχή αποτελούν ειδική τάξη «υπερχριστιανών» που έχουν κληθεί από το Θεό με ειδική αποστολή να μεσολαβούν. Η Βίβλος ξεκάθαρα λέει πως όλοι οι χριστιανοί έχουν κληθεί να είναι μεσολαβητές. Όλοι οι χριστιανοί έχουν το Άγιο Πνεύμα στην καρδιά τους και όπως ο Χριστός μεσολαβεί για μας βάση του θελήματος του Θεού (προς Ρωμαίους 8:26-27), έτσι κι εμείς πρέπει να μεσολαβούμε ο ένας για τον άλλον. Δεν πρόκειται για προνόμιο περιορισμένο στα πλαίσια μιας εξαιρετικής χριστιανικής ελίτ, πρόκειτα για εντολή προς όλους. Ουσιαστικά να μην μεσολαβούμε ο ένας για τον άλλον είναι αμαρτία. «Σε μένα, όμως, μη γένοιτο να αμαρτήσω στον Κύριο, ώστε να σταματήσω από το να δέομαι για σας! Αλλά, θα σας διδάσκω τον αγαθό και ευθύ δρόμο» (1 Σαμουήλ 12:23).
Με σιγουριά, όταν παρακάλεσαν τους υπόλοιπους να μεσολαβούν γι’ αυτούς, ο Πέτρος και ο Παύλος δεν περιόρισαν την παράκλησή τους μόνο στους ανθρώπους με ειδικό λειτούργημα για μεσολάβηση. «Ο μεν Πέτρος φυλασσόταν, λοιπόν, μέσα στη φυλακή• όμως, από την εκκλησία γινόταν γι' αυτόν ακατάπαυστη προσευχή προς τον Θεό» (Πράξεις 12:5). Παρατηρείστε πως ολόκληρη η εκκλησία προσευχόταν για εκείνον και όχι μόνο άνθρωποι με χάρισμα για μεσολάβηση. Στην επιστολή προς τους Εφεσίους (6:16-18) ο Παύλος προσπαθεί να εξηγήσει στους πιστούς της Εφέσου – όλους τους πιστούς – τις βάσεις της χριστιανικής ζωής που συμπεριλαμβάνουν μεσολάβηση «προσευχόμενοι σε κάθε καιρό, με κάθε προσευχή και δέηση». Γίνεται σαφές πως η μεσιτική προσευχή είναι μέρος της χριστιανικής ζωής όλων των πιστών.
Εκτός αυτού στην επιστολή προς τους Ρωμαίους (15:30) ο Παύλος ζητά προσευχές για τον εαυτό του από όλους τους πιστούς της Ρώμης. Επίσης στην επιστολή προς τους Κολοσσαείς (4:2-3) τους προτρέπει να μεσολαβούν για εκείνον. Σε καμία παράκληση για μεσολάβηση στη Βίβλο δεν υπάρχει σημάδι πως μόνο κάποια ομάδα ανθρώπων μπορεί να μεσολαβεί. Αντιθέτως αυτοί που παρακαλούν τους υπόλοιπους να μεσολαβήσουν για αυτούς μπορούν να χρησιμοποιήσουν όλη τη βοήθεια που θα καταφέρουν να συγκεντρώσουν! Η ιδέα πως η μεσιτική προσευχή είναι προνόμιο και λειτούργημα μόνο κάποιων χριστιανών δεν βασίζεται στη Βίβλο. Ακόμα χειρότερα αυτή η ιδέα είναι καταστροφική γιατί οδηγεί σε υπερηφάνεια και αίσθηση υπεροχής.
Ο Θεός καλεί όλους τους χριστιανούς να είναι μεσολαβητές. Το θέλημά του είναι ο κάθε πιστός να είναι ενεργός στις μεσολαβητικές προσευχές. Τι θαυμάσιο και μεγαλειώδες προνόμιο έχουμε να ερχόμαστε θαρραλέα μπροστά στο θρόνο του Παντοδύναμου Θεού με τις προσευχές και τα αιτήματά μας!
English
Τί είναι η μεσιτική προσευχή;
